Γιατί εκπλήσσεσαι με αυτούς που απειθαρχούν;
Και βγήκε η οδηγία να μείνουμε όλοι σπίτι. Απλή, ξεκάθαρη. Κατανοητή; Όχι! Οι καφετέριες γέμισαν, μέχρι που έκλεισαν. Οι παιδικές χαρές και οι παραλίες πλημμύρισαν από κόσμο και στα social media βλέπω την ίδια απορία. Ποιοι είναι αυτοί που δεν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να ακολουθήσουν μία απλή οδηγία για το κοινό καλό; Γιατί, όμως, απορούμε; Τους ξέρουμε, τους έχουμε δει και σε άλλες περιπτώσεις απειθαρχίας και πάντα ενοχλούμαστε το ίδιο.
Αυτός που έσπευσε να πιει το καφεδάκι στην παραλία παρέα με τα παιδιά και τα φιλαράκια του είναι αυτός που θα στείλει το παιδί του σχολείο με πύρετο, βάζοντάς το ίδιο και τους συμμαθητές του σε κίνδυνο, γιατί “δεν έχει πού να το αφήσει”, λες και είναι αντικείμενο, λες και οι υπόλοιποι γονείς έχουν λύσει αυτό το πρόβλημα και δεν ψάχνουν αγωνιωδώς λύση, όταν προκύπτει τέτοια ανάγκη. Είναι αυτός που δεν πειθάρχησε ποτέ στην οδηγία “δεν καπνίζουμε σε κλειστούς χώρους”. Τι κι αν απαγορεύτηκε, τι κι αν έγιναν τόσες συζητήσεις για τους παθητικούς καπνιστές, για την αναγκαιότητα εφαρμογής του μέτρου. Αυτός θα μπει στο στέκι, θα κλείσει πονηρά το μάτι στον σερβιτόρο, που θα του φέρει κρυφά το τασάκι και φυσικά ποιος είσαι εσύ να παραπονεθείς, παράξενε- περίεργε τύπε; Και πώς έχεις το θράσος να σε σεβαστεί, όταν έχει στη διπλανή καρέκλα το παιδί του, που δεν σέβεται; Κι έπρεπε να βγει νόμος που τον τιμωρεί, αν καπνίζει μέσα στο αυτοκίνητο έχοντας μικρά παιδιά, για να καταλάβει ότι πρέπει να σταματήσει να το κάνει.
Αυτός που είναι στην ξαπλώστρα κι απολαμβάνει τις διακοπές από σχολείο και δουλειά, είναι αυτός που θα παρκάρει με την πρώτη ευκαιρία στο πεζοδρόμιο, στις θέσεις και ράμπες ΑμεΑ, γιατί πού να τρέχει σαν εσένα το κορόιδο να κάνει γύρους μέχρι να βρει τη σωστή θέση στάθμευσης;
Αυτός που βγάζει σέλφι στη λιακάδα, χαμογελώντας για την “τύχη” να ξεκουραστεί αυτές τις μέρες βολτάροντας, είναι αυτός που δεν θα φορέσει ζώνη ασφαλείας, όταν μπει στο αυτοκίνητο, δεν θα βάλει στο ειδικό κάθισμα το παιδί του, αλλά θα το έχει να περιφέρεται όση ώρα οδηγεί, θα παραβιάσει το ΣΤΟΠ και θα σε βρίσει που δεν σταμάτησες να περάσει, θα πάει μπροστά από όλους στα φανάρια ή θα παρακάμψει την ουρά αναμονής στα ταμεία, γιατί δεν του αρέσει να περιμένει και να χάνει τον πολύτιμο χρόνο του, όπως εσύ που μπορεί να κάνεις ακόμα και το… αδιανόητο να παραχωρήσεις τη θέση σου σε ηλικιωμένο ή σε έγκυο γυναίκα.
Είναι αυτός που δεν σεβάστηκε ποτέ τους δημόσιους χώρους, τις δημόσιες τουαλέτες, αυτός που δεν έψαξε κάδο για το μικρό ή μεγάλο σκουπίδι του, αυτός που πέταξε τα σκουπίδια του στον κάδο ανακύκλωσης, αυτός που έθαψε τη γόπα του τσιγάρου του στην παραλία, αυτός που δεν μαζεύει τις ακαθαρσίες του σκύλου του, αυτός που θα μιλήσει με αγένεια σε σερβιτόρους και υπαλλήλους που τον εξυπηρετούν.
Είναι αυτός ο γνωστός ο τύπος “ξέρεις ποιος είμαι εγώ”, που ποτέ δεν έμαθες ποιος είναι τελικά, αλλά που έμαθες με κάθε τρόπο ότι δεν σε σέβεται, γιατί πρώτα δεν έμαθε να σέβεται εκείνον και τους οικείους του. Το ζητούμενό του ήταν πάντα η διασκέδαση και η βολή του, χωρίς εμπόδια. Ακόμα να τον αναγνωρίσεις; Ακόμα απορείς;
Δεν είναι εύκολο να μένεις τόσες μέρες σπίτι με μικρά παιδιά. Είναι μια πρόκληση για όλους. Ίσως θα φανεί τώρα πόσο καλή δουλειά έχει γίνει όλο τον υπόλοιπο καιρό. Να τα πείσεις ότι έτσι πρέπει, να τους βάλεις όρια. Εκτός αν δεν μπήκαν ποτέ και τώρα όντως είναι αργά! Πλύνε τη βεράντα σου και κάθισε να απολαύσεις το μπαλκόνι διαβάζοντας στα παιδιά παραμύθια. Βγάλε πλαστελίνες και ξυλάκια και κάνε μια κατασκευή, όσο άθλια κι αν είναι, κάτι θα έχεις να σου θυμίζει μετά αυτές τις μέρες. Κάνε το μαγείρεμα παιχνίδι με τα μικρά να ρίχνουν τα υλικά φορώντας καπέλα από χαρτόνι, βάλε τα αγαπημένα σας τραγούδια για να τα χορέψετε. Δεν έχεις φαντασία;