Sydney Swisher: Μνήμες ραμμένες στον καμβά
Σε μια εποχή όπου η τέχνη διαρκώς αναζητά νέα μέσα έκφρασης και ουσιαστικές αφηγήσεις, η Sydney Swisher καταφέρνει να μεταμορφώσει το απρόσμενο σε πρωτοπορία. Ξεκίνησε το ταξίδι της το 2021 με έναν εντελώς αυθόρμητο — και σχεδόν ποιητικό — τρόπο: χρησιμοποιώντας μεταχειρισμένα υφάσματα ως καμβά για τα έργα της. Το αποτέλεσμα ήταν ένας συνδυασμός προσωπικής αφήγησης, πολιτισμικής μνήμης και εικαστικής καινοτομίας. Μέσα από τη ζωγραφική, δίνει νέα ζωή σε ξεχασμένα υλικά και τιμά γυναίκες σαν τη γιαγιά της – μοδίστρες της υπαίθρου, που άφησαν πίσω τους κομμάτια από την ψυχή τους. Η μητρότητα ήρθε να δώσει μια νέα πνοή στα έργα της και η ίδια, μέσα από τη συνέντευξη που μου παραχωρεί, αποδεικνύει πως η τέχνη, τελικά, μπορεί να ενώσει το παρελθόν με το παρόν με τρόπους αναπάντεχους και βαθιά συγκινητικούς.
🏛️ “It’s all Greek to you?”
English translation below ⤵️
Πώς προέκυψε αυτή η μοναδική μορφή τέχνης;
Δεν είχα ποτέ επίσημη εκπαίδευση στη ζωγραφική με λάδι και χρησιμοποίησα λαδομπογιές για πρώτη φορά το 2021. Όταν άρχισα, προσπάθησα να περάσω γκέσο σε καμβάδες μόνη μου. Ζω σε μια μικρή πόλη χωρίς καταστήματα που να πωλούν υλικά για καμβά, οπότε ως δοκιμή πήγα σε καταστήματα μεταχειρισμένων ειδών αναζητώντας υφάσματα που να μοιάζουν με καμβά. Μια φίλη μου που είχε σπουδάσει τέχνη, μου είπε ένα “κόλπο”: να αγοράζεις φθηνούς, έτοιμους καμβάδες από καταστήματα και απλώς να προσθέτεις καλύτερο ύφασμα/γκέσο από πάνω. Όταν έψαχνα υλικό σε ένα τέτοιο κατάστημα, μου ήρθε η ιδέα ότι κάποια από αυτά τα υφάσματα με σχέδια μπορούσαν να δεχτούν γκέσο όπως ένα λευκό πανί. Έψαξα να δω αν άλλοι καλλιτέχνες το έκαναν αυτό και βρήκα το έργο της Megan Lewis, το οποίο με επιβεβαίωσε ότι το ύφασμα μπορεί να είναι μια βιώσιμη επιλογή καμβά. Επίσης, εμπνεύστηκα από τον Kehinde Wiley και είδα αυτόν τον τρόπο σαν έναν καθρέφτη της τεχνικής του να ενσωματώνει μοτίβα πάνω στις ζωγραφισμένες μορφές. Τα τρία πρώτα έργα μου με λάδι σε ύφασμα ήταν εμπνευσμένα από σκηνές ταινιών τρόμου, όπου οι μορφές εναλλάσσονταν μέσα κι έξω από το μοτίβο του υφάσματος.
Τι σε οδήγησε να αρχίσεις να ζωγραφίζεις σε ύφασμα αντί για παραδοσιακούς καμβάδες;
Καθώς πειραματιζόμουν όλο και περισσότερο με το ύφασμα, συνειδητοποίησα πόσο πολύ χρησιμοποιημένο ύφασμα υπάρχει στα μαγαζιά με μεταχειρισμένα είδη. Και η ποιότητα είναι πολλές φορές εξαιρετική! Άρχισα τότε να εστιάζω περισσότερο στις ιστορίες πίσω από αυτά τα υφάσματα που είχαν απορριφθεί. Ζω σε αγροτική περιοχή και πολλές γυναίκες, όπως η γιαγιά μου, ήταν μοδίστρες. Υποθέτω πως μεγάλο μέρος των υφασμάτων που βρίσκω μπορεί να προέρχονται από οικογένειες που δώρισαν αντικείμενα που άφησε πίσω του κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο. Αναρωτιέμαι ποια σχέδια είχαν για αυτά τα υφάσματα και σε ποια σημεία του σπιτιού σκόπευαν να τα χρησιμοποιήσουν. Το γεγονός ότι όλα μου τα υφάσματα είναι μεταχειρισμένα, είναι ουσιαστικό κομμάτι της δουλειάς μου.
Τι σε ενέπνευσε να επιλέξεις το ύφασμα ως κύριο μέσο; Θυμάσαι τη στιγμή που σκέφτηκες: «Θα ζωγραφίσω σε ύφασμα»;
Ήταν μια διαδικασία ανακάλυψης. Η ανάγκη με έσπρωξε αρχικά – η έλλειψη υλικών. Όταν είδα ότι μπορώ να δουλέψω πάνω σε μοτίβα υφασμάτων με γκέσο, η ιδέα αυτή με ενθουσίασε. Δεν υπήρξε μία συγκεκριμένη στιγμή, αλλά μάλλον μια εξερεύνηση που οδήγησε στη συνειδητοποίηση ότι το ύφασμα είχε και αισθητική κι αφηγηματική δύναμη.
Πώς υποδέχτηκε ο κόσμος αυτή τη νέα μορφή οπτικής έκφρασης;
Νομίζω ότι έγινε πολύ καλά αποδεκτή, ιδίως αφού μοιράστηκα τη διαδικασία στο διαδίκτυο! Λαμβάνω πολλά σχόλια τύπου «γιατί δεν το σκέφτηκα εγώ αυτό;». Αλλά πρέπει να τονίσω ότι δεν “εφηύρα” τη ζωγραφική σε ύφασμα – πολλοί καλλιτέχνες των μεικτών μέσων έχουν χρησιμοποιήσει κάθε λογής υλικά με παρόμοιο τρόπο. Είμαι χαρούμενη αν, μοιράζοντας τη δουλειά μου, ενέπνευσα κάποιον να δοκιμάσει αυτή την τεχνική.
Πότε κατάλαβες πρώτη φορά ότι έχεις ταλέντο;
Θυμάμαι από πολύ μικρή ηλικία να με ενδιαφέρει η τέχνη – ήθελα να βλέπω μόνο τα μέρη του “Barney” όπου έκαναν κατασκευές. Αλλά νομίζω ότι πραγματικά ένιωσα πως έχω ταλέντο όταν πήρα λόγια στήριξης από τη δασκάλα μου στην Ε΄ Δημοτικού. Ήταν εκπληκτική και με βοήθησε να “ανάψει” μέσα μου αυτό το πάθος – θα της είμαι για πάντα ευγνώμων.
Θυμάσαι το πρώτο σου έργο;
Για να είμαι ειλικρινής, όχι με σιγουριά! Αλλά θυμάμαι έναν μεγάλο λουλουδένιο πίνακα που είχα ζωγραφίσει για το δωμάτιό μου – ήταν το πρώτο έργο για το οποίο ένιωσα πραγματικά περήφανη.
Τι ένιωσες όταν το ολοκλήρωσες και πώς το βλέπεις τώρα;
Θυμάμαι ότι ένιωσα ικανοποίηση. Νομίζω ότι όταν ανάβει αυτή η σπίθα μέσα σου, την κυνηγάς για όλη σου τη ζωή.
Ποιο έργο σου ήταν το πιο απαιτητικό και γιατί;
Έχω διάφορα έργα που ήταν απαιτητικά επειδή απλώς δεν πέτυχαν αυτό που είχα στο μυαλό μου. Έχω προσπαθήσει να ενσωματώσω 3D στοιχεία που “ξεφεύγουν” από τον καμβά, αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο. Θέλω το έργο μου να είναι κάπως “μισό μέσα/μισό έξω” από τον κόσμο μας. Αλλά το να το πετύχω δεν είναι πάντα εύκολο!
Ήταν τεχνικά απαιτητικό ή συναισθηματικά φορτισμένο;
Και τα δύο, αλλά ειλικρινά πιο πολύ συναισθηματικά φορτισμένο. Όταν δεν μπορώ να πραγματοποιήσω το όραμα που έχω στο μυαλό μου, απογοητεύομαι και νιώθω έντονη αποθάρρυνση.
Πρόσφατα έγινες μητέρα , συγχαρητήρια! Έχει επηρεάσει η μητρότητα τον τρόπο που εκφράζεσαι μέσα από την τέχνη;
Σ’ ευχαριστώ πολύ! Νιώθω πως αυτό το βλέπω να ξεδιπλώνεται τώρα και με συναρπάζει η κατεύθυνση που μπορεί να πάρει η δουλειά μου. Αυτή τη στιγμή εστιάζω σε προσωπικές μου αναμνήσεις — πολλές από τα παιδικά μου χρόνια. Είναι σουρεαλιστικό να κοιτάζω τον γιο μου και να σκέφτομαι τους χώρους που ήταν τόσο οικείοι σε εμένα και που εκείνος δεν θα γνωρίσει ποτέ. Δεν ξέρω αν θα συνεχίσω να δουλεύω με το παρελθόν, ίσως ο γιος μου να με τραβάει στο παρόν.
Υπήρξε κάποιο βιβλίο ή καλλιτέχνης που επηρέασε βαθιά την καλλιτεχνική σου πορεία;
Σίγουρα ο Gregory Crewdson. Ήμουν φωτογράφος για αρκετά χρόνια και με επηρέασαν έντονα οι νοσταλγικοί και παράξενα ονειρικοί χώροι που δημιουργούσε.
At a time when contemporary art is constantly evolving, seeking new forms of expression and more authentic narratives, Sydney Swisher stands out for her ability to turn the unexpected into artistic innovation. Her journey began in 2021, when — almost by accident — she started using secondhand fabrics as the base for her oil paintings. What emerged was a distinctive fusion of personal memory, cultural heritage, and visual experimentation. Through her work, she breathes new life into forgotten materials, honoring women like her grandmother — rural seamstresses whose fabrics often carry untold stories and emotional weight. With the recent addition of motherhood to her life, her perspective is shifting once again. As she shares in the interview that follows, her art continues to evolve, bridging past and present in deeply personal and often unexpected ways.
How did this unique form of art come about?
I never had a formal education in oil painting and used oil paint for the first time in 2021. In doing so, I began to try and wrap/gesso my own canvases. I live in a small town with no stores to buy canvas supplies, so as a trial I went to thrift stores searching for canvas-like material. A friend of mine that did have formal art education told me a “cheat” is to use store-bought pre-wrapped canvases and just add better canvas/gesso on top of that. As I was looking for canvas material in a secondhand store, it hit me that some of this patterned fabric could have gesso applied just the same as blank fabric. I searched for other artists doing this and found the work of Megan Lewis, and it helped confirm that fabric could be a viable canvas option. I was also inspired by the work of Kehinde Wiley and saw this as a way to mirror his incorporation of patterns over the painted figure. The first three oil-on-fabric pieces I made were from a collection of horror movie stills with figures that weaved in and out of the fabric pattern.
What led you to start painting on fabric instead of using more traditional surfaces like canvas?
As I began experimenting more and more with painting on fabric, I started to become aware of just how much used fabric can be found in thrift stores. And the quality can be really good! I then began focusing my work more towards the stories behind these discarded pieces of material. I’m in a rural area, and many women like my own grandmother were seamstresses. I assume that a majority of my thrifted fabric may come from family members donating what may have been left behind by a loved one. I have to wonder what plans they had for this material and what spaces in their home they would incorporate it into. The fact that all of my fabric is thrifted is a large part of my work.
What inspired you to choose fabric as your main medium?
Do you remember the moment you thought, “I’m going to paint on fabric”? What sparked that idea?
It was a gradual discovery rather than one single moment. Initially, necessity led me there — the lack of art supplies pushed me to find alternatives. When I realized I could apply gesso to patterned fabric and use it as canvas, I was fascinated by the visual and narrative possibilities it offered.
How easily did people accept this new form of visual expression?
I feel that it was accepted very well after I shared my process online! I get a lot of comments similar to “why didn’t I think of that.” But I can’t stress enough that I didn’t “invent” painting on fabric — many multimedia artists have used all kinds of material in a similar way. I’m happy to think that in sharing my work online I may have prompted someone to try this technique for themselves.
When did you first realize you had a special artistic talent?
I can remember being interested in art from a super young age, specifically in wanting to only watch the parts of Barney where they did arts and crafts. But I feel like I didn’t really associate myself with having a knack for art until I had comments of support from my 5th grade teacher. She was incredible in many ways, but really helped it all to “click” for me and I’ll forever be grateful to her for that.
Do you remember your very first piece?
Honestly, I’m not sure I do! But I can remember a large flower I painted for my bedroom as the first piece that I was really proud of.
What did you feel when you completed it — and how do you see it now, looking back?
I do remember a sense of accomplishment. I think once that spark is ignited in someone, they kind of chase it for the rest of their lives.
Which of your works has been the most challenging — and why?
I have several challenging works that just didn’t meet the idea I had in my head. I’ve tried to incorporate more 3D elements that spill off of the canvas, but this proves to be really difficult. I’d like my work to be kind of half in/half out of our world. But accomplishing this doesn’t always meet the idea I had in my head!
Was it technically demanding, or emotionally intense?
Both, but honestly it can be emotionally intense. When I’m not able to solve for the vision I see in my head, I can get very disheartened and frustrated.
You recently became a mother, congratulations! Has motherhood influenced the way you express yourself through art?
Thank you so much! I feel like I’m seeing that unfold right now, and I’m really excited for the direction my work may go. Right now, my work is focused on my personal memories — many from childhood. It is a trip to look at my son and think of the spaces so familiar to me that he will never know. I’m not sure if I’ll continue this work based on the past now; my son may be pulling me into the present.
Has there been a book or an artist that deeply influenced your artistic journey?
I would definitely say Gregory Crewdson. I was a photographer for several years and was heavily inspired by the nostalgic, otherworldly spaces he crafted.
