/ Συναντήσεις / Δημήτρης Μυταράς: «Όλοι με είχαν καταδικάσει… Ευτυχώς, δεν τους άκουσα»!

Δημήτρης Μυταράς: «Όλοι με είχαν καταδικάσει… Ευτυχώς, δεν τους άκουσα»!

mara on April 4, 2014 - 21:03 in Συναντήσεις
4 (80%) 2 votes

«Ο μεγάλος ζωγράφος πρέπει να εκφράζει τον εαυτό του μόνο με το πινέλο του», έλεγε ο Ανρί Ματίς*. Και είναι ακριβώς αυτό το «εκφραστικό» του πινέλο που έκανε τον σπουδαίο ζωγράφο Δημήτρη Μυταρά να ξεχωρίσει. Ένα πινέλο που με τα έντονα χρώματα, τις ιδιαίτερες φιγούρες και το μοναδικό ταλέντο, τον οδήγησε στη διεθνή καταξίωση. Η αξία των έργων του με την πάροδο των ετών αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο. Πρόσφατα, μάλιστα, η κυρία Μαριέττα Γιαννάκου διοργάνωσε έκθεση ζωγραφικής με έργα του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, (31 Μαρτίου- 4 Απριλίου 2014).

Στη 12ετή-μέχρι τώρα- δημοσιογραφική πορεία μου, με έχει τιμήσει δυο φορές παραχωρώντας μου συνέντευξη. Η πρώτη μας συνάντηση το 2003, στο «Κόκκινο Σπίτι» στη Χαλκίδα-τον τόπο καταγωγής μας- με αφορμή τα εγκαίνια μιας έκθεσής του και η δεύτερη επτά χρόνια μετά, στο σπίτι του στην Αθήνα**. Εκεί,  με αφόπλισε με την ειλικρίνειά του, με συγκίνησε με τις αφηγήσεις του και μου απέδειξε ότι η σεμνότητα και η αξία μπορούν να συνυπάρξουν σε ένα σώμα.

Scan_Pic0009

Δημήτρης Μυταράς:  « Όλοι με είχανε καταδικάσει όταν τους ανακοίνωσα ότι θα πάω στη Σχολή Καλών Τεχνών. Έλεγαν: «Τελείωσε αυτός, θα χαθεί… Ευτυχώς που δεν τους άκουσα».

Η οικογένειά σας πώς το δέχθηκε;

Δημήτρης Μυταράς: Δεν το δέχθηκε! Μήπως εγώ ήξερα τι σημαίνει η απόφασή μου αυτή;

Ο Δημήτρης Μυταράς γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1934. Παρά το ότι ήταν πολύ μικρός το 1940, η εμπειρία του πολέμου τον ωρίμασε και του έδωσε ένα σπάνιο μάθημα ζωής.

Δημήτρης Μυταράς: «Άνθρωποι πεθαίνανε στον δρόμο… Ένας απλός τρόπος για να πεθάνεις ήταν από την πείνα. Από τότε εγώ έχω αποκτήσει και μια εμπειρία του τι σημαίνει να μην έχεις να φας. Γι’ αυτό δεν με πειράζει και πολύ. Μπορώ να ζήσω και με το «τίποτα». Ο πατέρας μου ο καημένος ήταν κουρέας. Εμείς σωθήκαμε τότε, γιατί παντρεύτηκε για δεύτερη φορά ο πατέρας μου . Τη βιολογική μου μητέρα δεν τη γνώρισα. Πέθανε σε ηλικία 30 χρόνων όταν ήμουν τριών-τεσσάρων ετών . Μετά παντρεύτηκε πάλι ο πατέρας μου και έτυχε η δεύτερη μητέρα μου να είναι μια καταπληκτική γυναίκα, η οποία μας έσωσε, διότι ήταν η καταγωγή της από τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο, τα Αχμέταγα ή το Προκόπι όπως το λένε και μπορέσαμε να  έχουμε κάποια τρόφιμα. Έχω καταγράψει σε ένα βιβλίο εκείνη την περίοδο του πολέμου, δηλαδή από το 1940-1941 μέχρι το τέλος και μπορώ να πω και μέχρι τον εμφύλιο περίπου. Είναι ιδιαίτερα συγκινητικά αυτά και νομίζω ότι με έχουν χαράξει».

 

εξώφυλλο

Από μικρό παιδί ζωγράφιζε αερομαχίες. Στη διάρκεια του πολέμου έβλεπε αεροπλάνα να πυροβολούν, να φλέγονται και να πέφτουν. Όλα αυτά τα αποτύπωνε στον μοναδικό καμβά που είχε τότε…

Δ.Μ.: «Ο τοίχος του σπιτιού είναι ο πρώτος καμβάς που έχει ένα παιδί στη διάθεσή του για να ζωγραφίσει. Σε όλα τα σπίτια μπορείτε να δείτε ζωγραφιές πάνω στους τοίχους».

Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και αργότερα πήρε υποτροφία στην ανώτατη σχολή διακοσμητικών τεχνών στο Παρίσι. Η νοσταλγία της πατρίδας μεγάλη.

Δ.Μ.: «Καμιά φορά γύριζα κρυφά πίσω… Όταν είσαι υπότροφος δεν μπορείς να χρησιοποιείς όπως θες τα λεφτά της υποτροφίας. Αυτά είναι χρήσιμα για την υποτροφία σου, αλλά όχι για να γυρίσεις και να κάνεις διακοπές. Το όνειρό μου ήταν η επιστροφή στην Ελλάδα. Όταν γύρισα πίσω, αισθάνθηκα σαν να ξαναγεννιόμουνα».

Μυταράς_2

Επίδαυρος 1994, με τον Ζυλ Ντασέν και τον Μίμη Κουγιουμτζή.  Πηγή: σελ. 121 του βιβλίου «Μυταράς, η σκηνογραφία της ζωγραφικής», 2005

Επιστρέφοντας από το Παρίσι όπου είχε πάει για σπουδές με τη σύζυγό του, είχε και την πιο δυσάρεστη καλλιτεχνική κριτική, όπως τη χαρακτηρίζει…

Δ.Μ.: «Στην Ελλάδα επέστρεψα με τρένο και είχα βάλει όλα μου τα πράγματα και τα έργα μου μέσα σε ένα βαγόνι. Επειδή όλα αυτά έχουν δασμούς, έπρεπε να μου κάνουν έλεγχο στο τελωνείο. Σηκώνει ένας τα έργα μου για να δει τι είναι αυτά τα πράγματα, τα κοιτάει καλά-καλά και λέει «δεν είναι τίποτα, πάμε». Με απαξίωσε κατευθείαν ο τελωνιακός». (γελάει)

Mytaras 50X37.5 -80_3182    Mytaras 98X52 -170_3193    Mytaras 50X69 -100_3185

Η σύζυγός του Χαρίκλεια, με την πολύτιμη βοήθειά του, ίδρυσε το καλλιτεχνικό εργαστήρι στη Χαλκίδα. Εκεί διδάσκονται ζωγραφική μικροί επίδοξοι καλλιτέχνες.

2013 Ergast 267            2013 Ergast 268

Την περίοδο που μου παραχώρησε τη συνέντευξη, είχε αρχίσει η υλοποίηση του μεγάλου του ονείρου, του «μουσείου Μυταρά». Σε ερώτησή μου σχετικά με το ποια έργα θα έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει ο επισκέπτης, μου απάντησε:

«Θα έχει έργα ζωγραφικής δικά μου και έργα ζωγραφικής από μικρά παιδιά με όλο το σχέδιο εκπαίδευσης για όσους θέλουν να δημιουργήσουν παρόμοια σχολεία. Θα υπάρχει και μία μεγάλη σειρά από όστρακα πολύ μεγάλης αξίας, τα οποία δεν τα έχουμε δει εδώ στην Ελλάδα και είναι συλλεγμένα από όλο τον κόσμο».

Να σημειωθεί ότι οι εργασίες αποκατάστασης του κτιρίου που αγοράστηκε για να γίνει «Μουσείο Μυταρά» είχαν διακοπεί για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω προβλημάτων χρηματοδότησης.

Μετά από τόσα χρόνια δημιουργίας ως καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών, ως σκηνογράφος και ως συγγραφέας , είναι σίγουρος πως τα μικρά παιδιά είναι οι καλύτεροι ζωγράφοι, γιατί έχουν τη δύναμη να εκφράζονται αυθόρμητα, χωρίς να σκέφτονται.

Δ.Μ.: «Θα σας πω κάτι που είπε ο Πικάσο: Όταν ήμουν 12 χρόνων ζωγράφιζα σαν τον Ντύρερ*** .  Χρειάστηκαν να περάσουν 50-60 χρόνια για να μπορέσω να ζωγραφίσω σαν παιδί έξι ετών».

Μυταράς_4Απότην «Commedia dell’ Arte», 1982    Μυταράς_3 Σύνθεση από το «Φανταστικό Θέατρο»


 

 

*Γάλλος ζωγράφος, ( 1869 –1954)

**Απόσπασμα της συνέντευξης αυτής προβλήθηκε το 2010 στο κανάλι Άλτερ

***Albrecht Dürer, Γερμανός ζωγράφος, χαράκτης και μαθηματικός,  (21 Μαΐου 1471 – 6 Απριλίου 1528)

Πηγή φωτογραφιών: Προσωπικό αρχείο Δ. Μυταρά και βιβλίο «Μυταράς, η σκηνογραφία της ζωγραφικής», 2005

 

 

5 POST COMMENT
Rate this article
4 (80%) 2 votes

Leave a Reply to G.D. Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

5 Comments
  • October 15, 2014

    I never discovered any interesting article like yours. It is pretty worth sufficient for me. In my view, if all website owners and bloggers made just right content material as you did, the internet shall be much more helpful than ever before.

    G.D.
    Reply
  • December 9, 2014

    Thank you for this amazing post! It has long been really valuable. I wish which you will carry on posting…

    Katja
    Reply
  • March 11, 2017

    Λυπαμαι πραγματικα για την απωλεια του…..αλλα συγχρονως σας θαυμαζω γι αυτην την εμπειρια της συνεντευξης σας.

    Nelly
    Reply
  • March 11, 2017

    οι σπουδαίοι ανθρωποι,οι μεγάλοι επιλέγουν που και σε ποιόν θα μιλήσουν…

    Anna
    Reply
  • March 11, 2017

    Περιουσία σου Μάρα μου! Και την αξίζεις !

    Ηλιανή
    Reply