/ Συναντήσεις / Ελπίδα, υπάρχει Αμάλ για εμάς;

Ελπίδα, υπάρχει Αμάλ για εμάς;

mara on October 16, 2014 - 23:03 in Συναντήσεις
4.2 (84.44%) 18 votes

Ανέκαθεν θαύμαζα τις γυναίκες που, ενώ θα μπορούσαν να επαναπαυτούν στα πλούτη που κληρονόμησαν, απέκτησαν ή «παντρεύτηκαν», εντούτοις αφιέρωσαν τη ζωή τους σε έναν υψηλό σκοπό: τη φιλανθρωπία και  την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των αδυνάτων. Η επίσκεψη της Αμάλ στην Ελλάδα, για να δηλώσει σύμμαχος σε έναν αγώνα που το κράτος μας είχε ξεχάσει ή δεν μεθόδευσε ποτέ συστηματικά και σωστά,  εμένα μου «ξύπνησε» άλλες σκέψεις.  Τι θα της έλεγε καθεμιά από όλες εμάς αν την είχε μπροστά της; Τι θα της έγραφε σε ένα γράμμα; Ποια δικαιώματά μας θα ζητούσαμε να υπερασπιστεί;

amal_02

Γιατί…  «Αγαπημένη μας Αμάλ, πρέπει να σου τα πούμε να τα πεις, εμάς δεν μας ακούνε.

Χαιρόμαστε που ήρθες, που προβάλλεις τον δίκαιο αγώνα μας και μακάρι να έχει κάποιο αποτέλεσμα όλη η προσπάθειά σου. Αλλά τι γίνεται με τα άλλα δικαιώματα, εσύ που τα υπερασπίζεσαι και ξέρεις;

Τι γίνεται με το δικαίωμα της εργασίας; Γιατί Αμάλ μας σε αυτή τη χώρα που επισκέφτηκες η ανεργία χτυπά τόσο υψηλά ποσοστά, όσο είναι τα ποσοστά τηλεθέασης της σειράς   «the game of thrones», που βλέπετε στην Αμερική- για να το καταλάβεις σε νούμερα.  Εμείς τελειώνουμε το πανεπιστήμιο, κάνουμε μεταπτυχιακές σπουδές, μαθαίνουμε τρεις και τέσσερις ξένες γλώσσες, για να γεμίσουμε τους τοίχους μας με τίτλους.  Εμείς δεν ξέρουμε καμία οικογένεια χωρίς άνεργο και πλέον όταν γνωρίζουμε κάποιον δεν τον ρωτάμε «τι δουλειά κάνεις», αλλά «έχεις δουλειά»;  Εμείς στέλνουμε βιογραφικά με τη συχνότητα που ανοιγοκλείνουμε τα μάτια μας, αλλά δεν έχουμε τύχη. Εμείς συναντάμε κάποιον γνωστό που έχουμε καιρό να δούμε και δεν τον ρωτάμε τι κάνει, αλλά αν έχει ακούσει κάτι για μια δουλειά.  Εμείς φτάνουμε τα 40, μόλις έχουμε απολυθεί και θεωρούμε τύχη αν μας προσλάβουν αλλού με μισθό πρωτοδιόριστου και ας έχουμε 15 και 20 χρόνια προϋπηρεσίας. Εμείς φτάνουμε τα 60 και προσπαθούμε να βρούμε τρόπο να κερδίσουμε ένα επιπλέον εισόδημα, παρά το ότι δεν έχουμε τις ίδιες αντοχές.

Τι γίνεται με το δικαίωμα της ασφάλισης; Γιατί Αμάλ μας, εμείς δουλεύουμε 12-14 και 16 ώρες, αλλά δεν μας ασφαλίζουν. Μας λένε ότι πρέπει να τους είμαστε υπόχρεοι για  το χαρτζιλικάκι που θεωρούν μισθό και το δίνουν όποτε θυμηθούν. Εμείς Αμάλ μας, δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε, γιατί μας απειλούν ότι θα χάσουμε και το ελάχιστο που δίνουν για όσο έργο παράγουμε όλη μέρα. Εμείς Αμάλ μας, δεν νιώθουμε κανέναν νόμο να μας προστατεύει έναντι αυτών που κερδίζουν από την εργασία μας.

Και επειδή όλοι οι δημοσιογράφοι έσπευσαν να τονίσουν ότι το όνομά σου Αμάλ σημαίνει Ελπίδα, να σε ρωτήσω βρε Ελπίδα μου τώρα που μας γνώρισες από κοντά, έχουμε καμία Αμάλ να αλλάξει κάτι; Έχουμε καμία Αμάλ να μην πληρώνουμε ενοίκιο στο σπίτι που χρεωθήκαμε να χτίσουμε, έχουμε Αμάλ να πάρουμε σύνταξη και αποζημίωση για όσες εταιρίες «έκλεισαν» και μας χρωστάνε;

 Και εμείς οι μητέρες, Ελπίδα μου, έχουμε καμιά Αμάλ να κάνουμε όνειρα για το μέλλον των παιδιών μας,  να σταματήσουμε στα 40 μας να παίρνουμε οικονομική βοήθεια από την κουτσουρεμένη σύνταξη των γονιών μας για να περάσουμε τον μήνα;

 Γιατί Ελπίδα μας, εμείς οι Ελληνίδες, αν είχαμε κάμερες στα σπίτια μας, θα διεκδικούσαμε τον τίτλο των καλύτερων ακροβατών και κασκαντέρ όταν με την πετσέτα στα φρεσκολουσμένα  μαλλιά, τεντώνουμε το ένα χέρι να ανακατέψουμε το φαγητό, το άλλο να απαντήσουμε στο κινητό που φορτίζουμε, για να κλείσουμε μια επαγγελματική συμφωνία, ενώ παράλληλα δεχόμαστε e-mail που πρέπει να προωθήσουμε.

Γιατί Ελπίδα μου, οι περισσότερες Ελληνίδες- έχοντας απόλυτη ανάγκη το επιπλέον εισόδημα- αφήσαμε τα νεογέννητα μωράκια μας για να επιστρέψουμε σε δουλειές που κάποιες ακόμα μας χρωστάνε. Και Ελπίδα μου, εμείς δεν νιώθουμε πως μας χρωστάνε μόνο τα χρήματα που δεν θα μας δώσουν. Νιώθουμε πως μας χρωστάνε τις ώρες που μας στέρησαν από τα αγγελούδια μας, τα νανουρίσματα που δεν ήμασταν δίπλα τους να τους τραγουδήσουμε, τα παραμύθια που δεν είχαμε τον χρόνο να τους πούμε.

Αλλά αυτό που χάσαμε Ελπίδα μας και νιώθουμε ότι μας το χρωστάνε είναι να έχουμε Αμάλ για μια καλύτερη ζωή, Αμάλ για ευτυχία…  Και όλα αυτά Ελπίδα μας, είναι πολύ μεγάλα χρέη…»

Πηγή φωτογραφιών: forbes.com, (τίτλων)  και hollywoodlife.com

 

7 POST COMMENT
Rate this article
4.2 (84.44%) 18 votes

Send Us A Message Here

Your email address will not be published. Required fields are marked *

7 Comments
  • October 19, 2014

    Εαν υπαρχει ελπιδα….μια πολυ καλη μου φιλη που μεγαλωσε και εζησε μεχρι τα σαραντα της στην Πολωνια μου ειπε μια πολωνικη παροιμια:- “η ελπιδα ειναι η μητερα των τρελων”Μου εκανε εντυπωση οταν την ακουσα πρωτη φορα ,και σκεφτηκα οτι η ρηση αυτη λεγόταν εκει γιατι οι ανθρωποι λογω του ολοκληρωτικου

    giota
    Reply
  • October 19, 2014

    Καθεστωτος,οχι βεβαια ολοι,ειχαν χασει και την ελπιδα τους!Δυστυχως και η χωρα μας σημερα εχει μια …περιεργη κομματικη δημοκρατια.Ομως πιστευω πως αυτη η ομορφη χωρα,με τον υπεροχο ηλιο και τις απιστευτες ομορφιες δεν μας αφηνει να χασουμε την ελπιδα!!Η ελπιδα και η προσδοκιαπιστευω πως ειναι αυτα

    giota
    Reply
  • October 19, 2014

    Που μας δινουν δυναμη σε καθε αγωνα!

    giota
    Reply
  • October 21, 2014

    πολύ συγκινητικό κείμενο!

    Μάρθα
    Reply
  • October 21, 2014

    Μακάρι να υπάρχει ελπίδα για όλους…

    Βαγγέλης
    Reply
  • October 21, 2014

    pleon einai dyskolo gia oloys na elpizoun.grafeis osa skeftomaste kai emeis! 🙁

    nansy
    Reply
  • October 21, 2014

    δεν μπορούσες να έχεις διαβάσει καλύτερα τη σκέψη μου…εξαιρετικό κείμενο!

    χαρά
    Reply