/ Συναντήσεις / Θέλει ισορροπία και επίπεδο η κρίση

Θέλει ισορροπία και επίπεδο η κρίση

mara on June 30, 2015 - 12:23 in Συναντήσεις
5 (100%) 1 vote

 

Και ήρθε η σειρά της δικής μας γενιάς να πολιτικοποιηθεί, να πάρει θέση, με βίαιο τρόπο- όπως γίνεται πάντα στην ιστορία. Η νέα γενιά, η ανέμελη, πρέπει να ωριμάσει, να πάρει θέση, να έχει άποψη. Η γενιά των παππούδων μας έζησε την κατοχή, (1941-1944), η γενιά των γονιών μας έζησε τη δικτατορία, (21 Απριλίου 1967) και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, (1973). Κανείς τότε δεν έμενε ασυγκίνητος, όλοι μιλούσαν για τα πολιτικά. Σήμερα, εμείς οι “άτυχες γενιές” που τώρα θα έπρεπε να δημιουργούμε ανεμπόδιστες, καλούμαστε να αποφασίσουμε για το μέλλον.  Σεβόμενη κάθε άποψη και κάθε γνώμη, επέλεξα να μην πάρω θέση σε ό,τι γίνεται και να δώσω μια άλλη διάσταση στο θέμα, ίσως για μια ευχάριστη ανάγνωση, που όλοι την έχουμε ανάγκη αυτές τις μέρες. Η αγωνία για το αύριο, η διαρκής συζήτηση των πολιτικών εξελίξεων και η ελληνική πραγματικότητα έχει αποδοθεί σε ταινίες. Θέλησα, λοιπόν, να κάνω μια μικρή αναφορά σε αντίστοιχα διλλήματα που αντιμετώπισαν στο παρελθόν οι προηγούμενες γενιές, σε πολιτικές αντιπαραθέσεις που παρουσιάζονταν με κωμικό τρόπο και στα μηνύματα που περνούσαν οι δημιουργοί. Για όποιον δεν έζησε τότε, το κλίμα της εποχής μπορεί να το πάρει μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο.

Το δημοψήφισμα, λοιπόν, που πρωταγωνιστεί στη δική μας καθημερινότητα, έχει πρωταγωνιστήσει και σε ταινία. Το δημοψήφισμα του ’68, για την έγκριση του Συντάγματος της χούντας των συνταγματαρχών. Στο 61ο εκλογικό κέντρο ανδρών, ο ήρωας της ταινίας, Κωστάκης Παπαδήμας θα ψήφιζε…

dimopsifisma_03

“Ένα τανκς στο κρεβάτι μου”, (1975): Η αντιπαράθεση των δεξιών και των αριστερών, οι συγκρούσεις, τα επεισόδια δοσμένα κάποτε με ρεαλιστικό, κάποτε με κωμικό τρόπο. Αρραβώνες και φιλίες που χαλούσαν εξαιτίας των πολιτικών αντιπαραθέσεων, το “κίνημα” που ανακοινώθηκε ένα πρωί  στα ραδιόφωνα και όλοι έντρομοι παρακολουθούσαν τις εξελίξεις και προσπαθούσαν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Και όλα αυτά με φόντο το μαγαζάκι του Κώστα, που είχε φωτογραφία του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου και την ανεβοκατέβαζε κατά περίπτωση. Η μητέρα του πρωταγωνιστή, τρομοκρατημένη-όπως είναι οι μεγαλύτερες γενιές που έχουν ζήσει περισσότερα- συνιστά προσοχή και αναφέρει στα παιδιά της τα “Δεκεμβριανά”*, για να τα πείσει για τους κινδύνους. Στο 23ο λεπτό της ταινίας ο Κώστας Βουτσάς ως “Κωστάκης Παπαδήμας” κάνει μια απολαυστική ανάλυση των αριστερών και δεξιών πτυχών κάθε κόμματος, για να αποδείξει ότι στην ουσία αριστερά δεν υπάρχει και ότι η αριστερή πλευρά της δεξιάς συγγενεύει με τη δεξιά του κέντρου. Kαι αυτό για να πείσει κάποιον γείτονά του ότι ο αδερφός του δεν είναι αριστερός, την ώρα που μπαίνει στο μαγαζάκι του ένας συνταγματάρχης, που τον αναγκάζει να αλλάξει την πορεία της συζήτησης, η οποία καταλήγει “δεν υπάρχουν αριστεροί και δεξιοί, υπάρχει η Ελλάς, ζήτω η Ελλάς”.

 

Και ίσως αυτό πρέπει να κρατήσουμε ως το πιο σημαντικό, ανεξάρτητα από το τι δείχνει κάθε φορά η κάλπη. Αυτό πρέπει να το σκεφτόμαστε εμείς πάντα και να το θυμίζουμε όσο και όπως μπορούμε στους πολιτικούς, που το έχουν λησμονήσει για τους δικούς τους λόγους. Και πάντα με γνώμονα την ψυχραιμία. Το να αδειάζουμε τα ράφια των σούπερ-μάρκετ και τα βενζινάδικα, δεν θα μας γλιτώσει από καμιά άστοχη πολιτική κίνηση.

“Ξύπνα Βασίλη”, (1969):

dimopsifisma_04 Στην ταινία αυτή η Ντίνα, (Έλενα Ναθαναήλ), στη διάρκεια διαδήλωσης, ρίχνει μια πέτρα σε αστυνομικό, προσπαθεί να ξεφύγει και γνωρίζεται με τον κομμουνιστή-“εργατοπατέρα”, όπως τον αναφέρουν, Μάνο Αποστόλου, (Αλέκο Αλεξανδράκη), γεγονός που δεν χαροποιεί καθόλου τον δεξιό αδερφό της Βασίλη, (Γιώργο Κωνσταντίνου). Την ημέρα που ο Μάνος ζητά επισήμως το “χέρι” της Ντίνας και τσακώνεται με τον Βασίλη, όλοι προτρέπουν τον Βασίλη να “ξυπνήσει” και να δει την πραγματικότητα, μέχρι και η μητέρα του. Είναι χαρακτηριστική η έκφραση του πρωταγωνιστή “άχου, μου μαγάρισε και τη μάνα”. Και μπορεί το κεντρικό θέμα της ταινίας να είναι το λαχείο που κυνηγούσε ο Βασίλης Βασιλάκης, οι πολιτικές αντιπαραθέσεις δεν λείπουν και είναι μέρος της ταινίας οι διαφωνίες, όπως ήταν μέρος της τότε καθημερινότητας μιας ιδιαιτέρως πολιτικοποιημένης γενιάς.

Οι εκλογές είναι θεματολογία πολλών ελληνικών ταινιών, (Τζένη-Τζένη, η κυρία Δήμαρχος, η Βουλευτίνα). Θα σταθώ, όμως, σε μια ταινία που μπορεί το θέμα της να είναι άλλο, αλλά θεωρώ ότι δίνει πολύ εύστοχα ένα κλίμα, μια πραγματικότητα που επαναλαμβανόταν πολλά χρόνια και μας έφερε εδώ που είμαστε σήμερα.

“Η κυρία του κυρίου”, (1962): dimopsifisma_05

Η Εύη, (Γκέλυ Μαυροπούλου) και ο Μηνάς, (Ντίνος Ηλιόπουλος), ένα ζευγάρι καθημερινό που μπλέκεται σε μια υπόθεση προώθησης συμφερόντων με μίζες, ποσοστά και “φακελάκια”. Και η ατάκα που συμπυκνώνει όλο το νόημα και διατυπώνεται δια στόματος της πρωταγωνίστριας “όταν χρωστάς πολλά δεν πας φυλακή, για τα λίγα πηγαίνεις”.

dimopsifisma_02

Επιλέγω να μη σχολιάσω τα όσα βλέπω και ακούω αυτές τις μέρες και δεν με ενοχλούν τόσο τα προκλητικά posts που διαβάζω, όσο η ιδέα πως πάλι διχαζόμαστε και “τρωγόμαστε”, ξεχνώντας μια μεγάλη αλήθεια. Όλοι την ίδια αγωνία έχουμε για το αύριο και όλοι την καλύτερη λύση θέλουμε, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε ότι θα μας τη φέρει. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου χρωστάμε, βλέπω παλιές ελληνικές ταινίες  και εκεί τα ίδια είχαν. Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι μην “πτωχεύσουμε” από όσα νιώθουμε ο ένας για τον άλλον. Έχω ζήσει το κλίμα μετά το κλείσιμο του άλτερ, που είναι μια μικρογραφία χρεοκοπημένης χώρας, οι πρώην αγαπημένοι συνάδελφοι αντάλλαζαν κουβέντες, διχάστηκαν, ενώ αυτοί που έχουν τα λεφτά μια ζωή βγαίνουν αλώβητοι… Μακάρι να βρούμε τους εαυτούς μας. Θέλει ισορροπία και επίπεδο η κρίση!!!

“Μαμά στον ύπνο μου είδα τα τρία γουρουνάκια που έφτιαξαν το σπίτι τους και το φυσούσε ο λύκος να το γκρεμίσει”, μου είπε ο πρίγκιπας νωρίς το πρωί και ευτυχώς που με ξύπνησε, γιατί εγώ έβλεπα τους Ευρωπαίους να προσπαθούν να διαλύσουν το δικό μας… Τα γουρουνάκια κατέληξαν στο σπιτάκι από τούβλα και τα κατάφεραν. Εμείς θα πρέπει να βρούμε έναν δικό μας τρόπο για να αντέξουμε… Η καθαρή σκέψη είναι μια καλή αρχή…

Ydra_31

Οι παραπάνω φωτογραφίες ανήκουν στη δημιουργό της σελίδας «Το Συναπάντημα» και απαγορεύεται η αναδημοσίευσή τους χωρίς την αναφορά πηγής προέλευσής τους.

The above photos are copyright protected by law and their reproduction without the permission of the creator of the webpage “to sinapantima” is prohibited.

 

*ένοπλες συγκρούσεις που έλαβαν χώρα στην Αθήνα τον Δεκέμβριο 1944 – Ιανουάριο 1945, ανάμεσα στις δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τις Βρετανικές και Κυβερνητικές δυνάμεις

6 POST COMMENT
Rate this article
5 (100%) 1 vote

Leave a Reply to ΙΑΚΩΒΟΣ Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

6 Comments
  • July 17, 2015

    Διάβασα το θαυμάσιο τρόπο με τον οποίο απεικονίζεις την κοινωνία που προετοιμάσαμε εμείς οι παλιότεροι να παραδώσουμε στη νέα γενιά ..Με αξιοθαύμαστο γλωσσικό αλλά κυρίως κοινωνικό περιεχόμενο αντλείς εικόνες από τον παλιό κινηματογράφο για να περιγράψεις ένα μεγάλο ελάττωμα της φυλής μας . ..

    Tάσος
    Reply
  • July 17, 2015

    Να μην ομονοούμε δηλαδή μπροστά στα προβλήματα, στις κρίσεις, που αντιμετωπίζει κάθε φορά και κάθε εποχή η κοινωνία και το ΄Εθνος μας . Είμαστε κλεισμένοι και περιχαρακωμένοι στον εαυτούλη μας και αγνοούμε ότι,πέρα από εμάς ,οφείλουμε να υπηρετούμε τις ακατάλυτες και πανανθρώπινες αξίες .

    Tάσος
    Reply
  • July 17, 2015

    Ας μην ξεχνάμε ότι η κρίση αξιών προηγείται κάθε οικονομικής ή άλλης κρίσης .
    Υπηρετούμε πιστά τα υλικά αγαθά και το χρήμα το οποίο, τις περισσότερες φορές, μας δίνει τη δύναμη να καταλύουμε κάθε έννοια δικαιοσύνης και ανθρωπισμού

    Tάσος
    Reply
  • July 17, 2015

    Σου εκφράζω τα συγχαρητήριά μου για την ωριμότητα με την οποία περιγράφεις το μεγαλείο της ψυχής της νέας γενιάς την οποία εμείς ,πολλές φορές ,κατηγορούμε αγνοώντας το ρόλο μας , τις ευθύνες και τα λάθη μας όταν διαπαιδαγωγούμε και καλλιεργούμε τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών μας .

    Tάσος
    Reply
  • July 17, 2015

    Πραγματικά υπέροχο κείμενο! Ένα εντελώς διαφορετικό που όλοι είχαμε ανάγκη να διαβάσουμε αυτές τις μέρες

    Πέννυ
    Reply
  • July 17, 2015

    ΕΧΕΙΣ ΕΝΑΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΒΑΡΕΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ.ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΙΣ ΕΣΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΡΙΟΥΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΝΤΥΠΑ ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ

    ΙΑΚΩΒΟΣ
    Reply