/ Συναντήσεις / A.Scarpinati: Η ιστορία που προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση

A.Scarpinati: Η ιστορία που προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση

mara on November 6, 2015 - 10:03 in Συναντήσεις
5 (100%) 1 vote

Την είδα για πρώτη φορά σε δελτίο ειδήσεων ξένου δικτύου πριν ένα μήνα και την αναζήτησα αμέσως. Με ευγένεια και σεμνότητα δέχθηκε να μου μιλήσει για την ιστορία της που προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση και αποδεικνύει ότι ποτέ δεν πρέπει να παρατάμε τους στόχους μας και κυρίως ότι η επίδραση μιας αγκαλιάς και ενός χαδιού μπορεί να μας συντροφεύει μια ζωή. Η Amanda Scarpinati το 1977 νεογέννητη, υπέστη σοβαρά εγκαύματα, όταν οικιακή συσκευή έπεσε στο σώμα της. Στο νοσοκομείο που μεταφέρθηκε, τη φρόντιζε η νοσοκόμα Susan Berger. Η Amanda μεγάλωσε έχοντας στα χέρια της τη φωτογραφία της νοσοκόμας που με τη στοργή της απάλυνε τον πόνο της, χωρίς να την έχει δει έκτοτε, χωρίς να ξέρει το όνομά της. Η φωτογραφία αυτή της έδινε κουράγιο, όταν έπεφτε θύμα bulling, καθώς τα εγκαύματα είχαν αφήσει στο κεφάλι και το σώμα της ανεξίτηλα σημάδια. Πριν ένα μήνα αποφάσισε να την ψάξει ξανά, (καθώς 20 χρόνια πριν η έρευνά της δεν είχε αποτέλεσμα), κοινοποιώντας τη φωτογραφία της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η ανταπόκριση ήταν συγκλονιστική. Μέσα σε 24 ώρες η γυναίκα της φωτογραφίας, 38 χρόνια μετά, θα αποκτούσε όνομα… Παίρνοντας τη συνέντευξη αυτή ένιωσα πολλά συναισθήματα. Κυρίως θαυμασμό για μια γυναίκα που, ενώ έχει δώσει πολλές μάχες στη ζωή της, κρύβει μέσα της την ευαισθησία και την αγνότητα του νεογέννητου μωρού που κουρνιάζει στην αγκαλιά της νοσοκόμας. Μπορεί ο χρόνος να μη γιατρεύει, αλλά να απαλύνει λίγο κάποιες πληγές, κρύβει όμως και μια απροσδόκητη δύναμη. Μας επιφυλάσσει τόσες ευχάριστες συγκινήσεις…

Amanda Scarpinati,Susan Berger Πηγή φωτογραφίας: nbcnews.com

 

Συναπάντημα: Τα ξένα δίκτυα έδιναν έμφαση στο ότι τα τελευταία 20 χρόνια έψαχνες να βρεις τη νοσοκόμα που σε φρόντισε. Ποια ήταν η πρώτη σκέψη σου, όταν επιτέλους την είδες;

Amanda Scarpinati: Δεν έψαχνα συνέχεια όλα αυτά τα 20 χρόνια. Πριν 20 χρόνια, με τη «γέννηση»  του internet, εγώ ήμουν 19 και αποφάσισα να σκανάρω τις φωτογραφίες που είχα από τότε και να τις στείλω με email στο νοσοκομείο Albany Med, για να δω αν είχαν οποιαδήποτε πληροφορία για το ποια ήταν η νοσοκόμα και αν μπορούσαν να με βοηθήσουν να την εντοπίσω.  Αφού ανταλλάξαμε αρκετά email, διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να την αναγνωρίσουν. Και ερχόμαστε στις μέρες μας που τα social media είναι πολύ δημοφιλή. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να έχω μια καλύτερη ευκαιρία, αλλά ειλικρινά δεν πίστευα ότι θα πάρει τέτοια έκταση. Είχα λίγες ελπίδες και προσδοκίες. Να μάθω ποια είναι σε τόσο λίγο χρόνο, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Και ήρθε εκείνη η ημέρα -29/09/15- που θα τη συναντούσα και αυτό έμοιαζε σουρεαλιστικό. Όταν έφθασε στη γωνία, η καρδιά μου ήταν έτοιμη να εκραγεί. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν «Θεέ μου, είναι αληθινή» και στην πραγματικότητα της το είπα.  Όλα αυτά τα χρόνια κοιτούσα τη φωτογραφία μιας γυναίκας, που πίστευα ότι δεν θα μάθω ούτε το όνομά της, πόσω δε μάλλον να τη συναντήσω… Και ξαφνικά ήταν μπροστά μου και όχι μόνο ήξερα το όνομά της, αλλά άκουγα τη φωνή της και την αγκάλιαζα.

 scarpinati_04

Συναπάντημα: Πώς φανταζόσουν την κυρία Berger;

Amanda Scarpinati:  Τη φανταζόμουν γλυκιά, ευγενική και να νοιάζεται για τους άλλους. Και είναι έτσι ακριβώς. Εξωτερικά μοιάζει πολύ με τις φωτογραφίες, μόνο που  τώρα έχει πιο κοντά μαλλιά. Ήταν όμορφη το 1977 και είναι ακόμα 

Συναπάντημα: Τη σκεφτόσουν ποτέ σε δύσκολες στιγμές σου, ευχόμενη να τη συναντήσεις;

Amanda Scarpinati: Τη σκεφτόμουν συχνά. Δέθηκα με την εικόνα της κι ας μην την ήξερα. Ήταν ο Άγγελός μου, μου έδινε δύναμη, όταν τη χρειαζόμουν. Υπήρξαν πολλές στιγμές μεγαλώνοντας που ευχόμουν να την ήξερα. Γιατί πρέπει να είσαι ξεχωριστός άνθρωπος για να ανακουφίσεις ένα μωρό και ήξερα ότι έχει κάτι μοναδικό και παρηγορητικό.   

Συναπάντημα: Πώς ήταν οι πρώτες σας στιγμές μαζί; Θα ξαναβρεθείτε;

Amanda Scarpinati: Οι πρώτες στιγμές ήταν σαν να μην υπήρχε χρόνος. Σαν να σταμάτησε ο χρόνος, όταν επιτέλους είδε η μία την άλλη και αγκαλιαστήκαμε. Μια αγκαλιά 38 ετών… Καθώς κυλούσαν τα δάκρυα από το μάγουλό μου και την αγκάλιαζα, ήταν σαν να εξαφανίστηκαν όλοι όσοι βρίσκονταν στο δωμάτιο και ήμασταν μόνο εγώ και εκείνη. Μιλάμε συχνά και θα συναντηθούμε το Σάββατο 7/11.

scarpinati_05 Πηγή φωτογραφίας: news.yahoo.com

 

Συναπάντημα: Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν απίστευτη δύναμη. Όταν δημοσίευσες τη φωτογραφία, είχες προαίσθημα ότι θα την έβρισκες;

Amanda Scarpinati: Δεν είχα ιδέα. Δεν ήμουν προετοιμασμένη για αυτή την εξέλιξη. Σκεφτόμουν ότι μπορεί να το κοινοποιούσαν 20 άτομα και μάλλον δεν θα την έβρισκα. Το κοινοποίησαν πάνω από 6.000 άτομα σε λιγότερο από 24 ώρες, το οποίο ήταν απίστευτο. Σίγουρα είχα υποτιμήσει τη δύναμη των  social media και το τι το κοινό θεωρεί άξιο δημοσίευσης. Απλά δεν ξέρεις ποτέ.

 Σ: Η κυρία Berger δήλωσε σε μια συνέντευξη: «Δεν ξέρω πόσες νοσοκόμες θα είναι τόσο τυχερές να τους συμβεί κάτι τέτοιο, να υπάρχει κάποιο πρόσωπο που τους θυμάται όλο αυτό τον καιρό. Νιώθω προνομιούχος που εκπροσωπώ όλες τις νοσοκόμες που τη φρόντισαν όλα αυτά τα χρόνια». Πώς θα την περiεγραφες για όσα έκανε τότε και όσα είπε τώρα;

A.S.: Είναι πολύ ταπεινή, αριστοκρατική και χαριτωμένη. Ενσαρκώνει τη σημασία του να είσαι νοσοκόμα. Πέρα από το τεχνικό κομμάτι, υπάρχει η ανθρώπινη πλευρά. Η αγάπη, η συμπόνια, η παρηγοριά. Το ανθρώπινο άγγιγμα μπορεί να είναι τόσο θεραπευτικό, όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά. Υπάρχουν τόσες μελέτες που αποδεικνύουν τη δύναμη ενός αγγίγματος ή μιας αγκαλιάς κτλ. Είμαι τόσο ευλογημένη που με φρόντισε, όπως και για τις άλλες νοσοκόμες που είμαι σίγουρη ότι έκαναν εκπληκτική δουλειά.

scarpinati_01 scarpinati_02

Σ: Είπες ότι δεν φανταζόσουν όλη αυτή τη δημοσιότητα.

A.S.: Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν περίμενα να διαδοθεί τόσο πολύ, ή έστω και λίγο. Σκεφτόμουν ποιος να ενδιαφερθεί για μένα και για ποιον λόγο. Στην αρχή έχοντας συνηθίσει να μην είμαι το επίκεντρο της προσοχής, δυσκολεύτηκα πολύ να καταλάβω για ποιον λόγο υπήρχε αυτό το τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο ενδιαφέρον. Μετά, όταν χιλιάδες μηνύματα άρχισαν να πλημμυρίζουν τον λογαριασμό μου στο facebook, το κατάλαβα. Το καθετί συμβαίνει για κάποιον λόγο. Και ίσως δεν ήταν η σωστή χρονική στιγμή για μένα να τη βρω πριν 20 χρόνια. Ίσως τώρα ήταν γραφτό να τη βρω. Τόσα πολλά μηνύματα που με ευχαριστούσαν για την αναγνώριση της σημασίας των νοσοκόμων, θύματα του bullying μου έλεγαν ότι τους έδωσα ελπίδα, άτομα που έχουν υποστεί σοβαρά εγκαύματα μου είπαν ότι τους ενέπνευσα, άλλα άτομα με ευχαριστούσαν που επιτέλους άκουσαν και μια ευχάριστη είδηση ανάμεσα σε όλες τις δυσάρεστες κ.α. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι εγώ η ασήμαντη θα άγγιζα τόσα πολλά άτομα. Έτσι, είμαι ευγνώμων για αυτή τη δημοσιότητα. Αλλά θα έλεγα ότι ήταν δυσβάσταχτο για μένα. Δεν ήμουν προετοιμασμένη και δεν είχα καμία καθοδήγηση. Ούσα ανύπαντρη μητέρα, είχα λίγο χρόνο να το επεξεργαστώ.

Σ: Τι θα συμβούλευες κάποιον που ψάχνει επί χρόνια ένα αγαπημένο του πρόσωπο χωρίς αποτέλεσμα;

A.S.: Θα έλεγα να μην εγκαταλείψει ποτέ την ελπίδα. Να δοκιμάσει όσες περισσότερες λεωφόρους μπορεί. 20 χρόνια πριν, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έρχονταν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και θα ήταν αυτά που θα έδιναν τέλος στην έρευνά μου.   

Σ: Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Ίσως ένα βιβλίο;

A.S.: Δεν είμαι σίγουρη. Θέλω να πάρω μέρος σε ο,τιδήποτε μπορεί να εμπνεύσει τους ανθρώπους. Στην παρούσα φάση είμαι σε επαφή με φιλανθρωπικά ιδρύματα που σχετίζονται με άτομα που έχουν υποστεί εγκαύματα και με το νοσοκομείο Albany Medical για να δούμε αν υπάρχει κάτι στην περιοχή μας που μπορώ να κάνω. Μια ομάδα μοτοσικλετιστών με ρώτησαν αν μπορούν να κάνουν  ένα  Poker Run* προς τιμήν μου, για να προωθήσουν την εκστρατεία κατά του bullying. Κάποιοι μου πρότειναν να γράψω βιβλίο. Ήταν κάτι που δεν το είχα σκεφτεί. Έχω δώσει πολλές μάχες στη ζωή μου που με οδήγησαν να βρω τη Susan Berger. Και η ιστορία μου δεν τελείωσε ακόμα. Έχω δημιουργήσει έναν λογαριασμό στο Facebοok, όπου κάποια άτομα μοιράζονται τις ιστορίες τους, με ακολουθούν κτλ. Με όλα αυτά που είναι τόσο καινούρια για μένα δεν ξέρω τι πρέπει και τι μπορώ να κάνω. Έτσι, δέχομαι τα πράγματα, όπως έρχονται…

 scarpinati_03

Πηγή φωτογραφιών: Προσωπικό αρχείο A. Scarpinati

*Ένα δρώμενο που οργανώνεται με τη συμμετοχή μηχανών, ποδηλάτων προκειμένου να δοθεί ένα μήνυμα

Διαβάστε επίσης:

Ε.Μεσβελιάνι:Η γυναίκα που κάνει τη χώρα μας γνωστή στη Ρωσία: http://www.sinapantima.gr/?p=5992

J.Powley: Στο εσωτερικό των πρωτότυπων ξενοδοχείων-οχημάτων: http://www.sinapantima.gr/?p=5797

Η νέα γενιά των μεταναστών: http://www.sinapantima.gr/?p=5868

Α.Χαρμαντάς: Συμβουλές για την ομαλή προσαρμογή του παιδιού στο σχολείο: http://www.sinapantima.gr/?p=5905

10 POST COMMENT
Rate this article
5 (100%) 1 vote

Leave a Reply to Βαγγέλης Κ. Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

10 Comments
  • November 6, 2015

    ΜΠΡΑΒΟ ! ΥΠΕΡΟΧΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ!!!!!!!

    Ελένη Δ.
    Reply
  • November 6, 2015

    Υπέροχο

    Θωμάς
    Reply
  • November 6, 2015

    Απίστευτο!!

    Κατερίνα Κ.
    Reply
  • November 6, 2015

    Χίλια μπράβο!!!

    Βαγγέλης Κ.
    Reply
  • November 6, 2015

    Μπράβο, πολύ ωραία !!!!! Λόγια ψυχής.

    Θοδωρής
    Reply
  • November 6, 2015

    YPEROXH! SYGKINITHIKA POLY

    KLEOPATRA
    Reply
  • November 6, 2015

    ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΠΟΛΥ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΣ!ΣΑΣ ΣΥΓΧΑΙΡΩ!

    ΣΤΡΑΤΟΣ
    Reply
  • November 6, 2015

    Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ!!!!!

    Λυδία
    Reply
  • November 6, 2015

    Διάβασα δυο φορές το κείμενο, το “ρούφηξα” στην κυριολεξία, βούρκωσα, συγκινήθηκα, με συνεπήρε!

    Γεωργία Σ.
    Reply
    • November 7, 2015

      Συγχαρητηρια! Αλλη μια ενδιαφερουσα συνεντευξη απο το συναπαντημα που πρωτοπορει, πρωτοτυπει και μας συνεπαιρνει..

      αναστασια
      Reply