/ Uncategorized / Jacy Good: Το τροχαίο που άλλαξε για πάντα τη ζωή της

Jacy Good: Το τροχαίο που άλλαξε για πάντα τη ζωή της

mara on March 10, 2017 - 17:32 in Uncategorized, Συναντήσεις
5 (100%) 1 vote

Λένε πως κάθε άνθρωπος κρύβει τη δική του θλιβερή ιστορία, κάτι που τον πόνεσε, τον σημάδεψε, ίσως ακόμα και μια τραγωδία. Όταν άκουσα την ιστορία της Jacy Good συγκλονίστηκα για πολλούς λόγους. Σε μια Ελλάδα που θρηνεί ετησίως χιλιάδες ψυχές που χάνονται στην άσφαλτο, η ιστορία της Jacy δυστυχώς παραμένει επίκαιρη και μπορεί να μας διδάξει πολλά, αρκεί να είμαστε έτοιμοι να την ακούσουμε. Λίγο μετά τη γιορτή της αποφοίτησής της-εννέα χρόνια πριν- στον δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι ένας οδηγός που μιλούσε στο κινητό του προκάλεσε ένα τροχαίο, κατά το οποίο έχασαν τη ζωή τους και οι δύο γονείς της. Η ίδια συνήλθε δύο μήνες αργότερα από το κώμα, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να επανέλθει πλήρως, καθώς το ένα της χέρι έχει παραλύσει και κατάφερε να περπατήσει ξανά μετά από πολλαπλές θεραπείες. Η Jacy Good και ο σύζυγός της έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε έναν σκοπό: την πρόληψη των τροχαίων με ομιλίες που δίνουν σε διάφορα μέρη των ΗΠΑ. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Συναπάντημα μιλά για όσα είχε να αντιμετωπίσει από την ημέρα του δυστυχήματος και μετά, τη νομοθεσία και τη νοοτροπία που ευνοούν την κακή οδική συμπεριφορά και προτείνει τρόπους αντιμετώπισης αυτού του τεράστιου προβλήματος. Αφήνει για το τέλος το πιο γλυκό και αισιόδοξο μήνυμα…

jacy_01

Το Συναπάντημα: Αν και είναι δύσκολο να θυμάστε τη μέρα που άλλαξε για πάντα τη ζωή σας, πήρατε την απόφαση να γίνετε ομιλήτρια και αρωγός στην προσπάθεια προώθησης της ασφαλούς οδήγησης. Είναι ακόμα επώδυνο να μιλάτε για το τραγικό δυστύχημα ή το να μιλάτε για αυτό υπήρξε ένα είδος «θεραπείας»;

Jacy Good: Ειλικρινά το να μιλάω για αυτό που έγινε στην οικογένειά μου δεν το ένιωσα ποτέ ως επιλογή, αλλά ως υποχρέωση. Γνωρίζω ότι ήταν τρομακτική η απώλεια των δικών μου και ακόμα και τώρα όσο απίστευτα επώδυνο κι αν είναι να μοιράζομαι αυτή την απώλεια, γνωρίζω ότι η τραγωδία που προέκυψε από όλο αυτό έχει πολλή δύναμη και έτσι μπορεί στην πραγματικότητα αυτή η δύναμη να αλλάξει την οδική συμπεριφορά στους δρόμους. Οι πρώτες φορές που αφηγήθηκα την ιστορία μου ήταν πάρα πολύ δύσκολες και τρομακτικές, αλλά όσο συνέχιζα, ανακάλυψα μια αίσθηση παρηγοριάς και ενδυνάμωσης. Δεν είναι σε καμία περίπτωση μια ζωή που θα επέλεγα να ζήσω, αλλά παίζω με τα χαρτιά που μοιράστηκαν στο χέρι μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Νιώθω σίγουρη ότι ζω την κληρονομιά που άφησαν οι γονείς μου, να κάνουμε έναν κόσμο πιο ασφαλή, καλύτερο. Αυτό είναι το μόνο που με βοηθά να αντιμετωπίσω αυτό που συνέβη στην οικογένειά μου.

jacy_06 Στο βάθος το λευκό αυτοκίνητο της οικογένειας

Το Συναπάντημα: Όσοι ακούνε την ιστορία σας παίρνουν ένα καλό μάθημα, αλλά πιστεύετε είναι μάθημα ζωής; Οι άνθρωποι έχουν την τάση να ξεχνούν εύκολα, όταν μάλιστα δεν έχουν τη σωστική κυκλοφοριακή αγωγή. Τι κάνουμε λάθος; Ποιος φταίει πιο πολύ: η έλλειψη σωστού παραδείγματος από την οικογένεια, η κακή επιρροή από τους φίλους, η έλλειψη αυστηρής νομοθεσίας;

Jacy Good: Αρχικά, ως προς το μάθημα ζωής, είμαι πολύ τυχερή, γιατί τα social media μου επιτρέπουν να είμαι σε επαφή με άτομα που έχω γνωρίσει και πολλοί από αυτούς πραγματικά επικοινωνούν συχνά. Πολλές φορές λαμβάνω μηνύματα από νέους ανθρώπους, μετά τη συνάντησή μας και με ενημερώνουν ότι μοιράστηκαν την ιστορία μου και είχαν το κουράγιο να μιλήσουν ως επιβάτες. Λαμβάνω μηνύματα από άτομα που μιλούν για το πώς κατέληξαν να αντισταθούν στην επιθυμία να χρησιμοποιούν το τηλέφωνο την ώρα που οδηγούν. Σε ιστοσελίδες κοινοποιώ φωτογραφίες που δείχνουν κάποιες από τις δυσκολίες που πέρασα και όσα έπρεπε να κάνω κάθε μέρα ως αποτέλεσμα του δυστυχήματος που προκάλεσε οδηγός που μιλούσε στο τηλέφωνο. Υπάρχουν πολλά άτομα που έχασαν κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο ή τραυματίστηκαν και οι ίδιοι σε αυτοκινητικό ατύχημα, αλλά νιώθουν φοβισμένοι να μιλήσουν και αυτές οι ιστορίες με εμπνέουν να συνεχίσω. Νιώθω περήφανη που έχω καταφέρει να ενθαρρύνω συγγενείς ή τραυματίες να μοιραστούν τι τους συνέβη.

Οι τρεις παράγοντες που μπορούν να αλλάξουν τη συμπεριφορά μας στον δρόμο είναι: η νομοθεσία, η εκπαίδευση και τα μέτρα επιβολής των νόμων. Στις ΗΠΑ οι σχετικοί νόμοι πρέπει να περαστούν στη δικαιοδοσία της κάθε πολιτείας. Τώρα ζω στη Νέα Υόρκη, όπου έχουμε κάποιους από τους καλύτερους νόμους-που έχουν ισχυρή επιβολή-σε σχέση με τη χρήση κινητών τηλεφώνων. Αλλά αν μετακινηθώ σε άλλες περιοχές σε απόσταση δύο ωρών, για παράδειγμα στην Pennsylvania όπου μεγάλωσα και γίνονται πολλά ατυχήματα, οι νόμοι είναι κακογραμμένοι, δύσκολα επιβάλλονται, δεν τηρούνται, άρα ο νόμος κάνει τη διαφορά.

Η λύση είναι στον πολιτισμό, τις συμπεριφορές που προωθούμε. Δεν πρέπει να βλέπουμε σε τηλεοπτικά προγράμματα και ταινίες οδηγούς να χρησιμοποιούν κινητά.  Η βιομηχανία της διασκέδασης είναι μια καλή αρχή να αλλάξει η νοοτροπία… Επίσης, όπως είπατε, οι έμπειροι οδηγοί πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα. Το πιο σύνηθες ερώτημα που μου κάνουν νέοι είναι: «Εγώ και οι φίλοι μου δεν χρησιμοποιούμε κινητά, αλλά μπορώ να πείσω τη μαμά μου να σταματήσει»; Το ατύχημα μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε, όσο έμπειρος οδηγός κι αν είναι. Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε για όσα συμβαίνουν στους δρόμους. Το 93% των τρακαρισμάτων οφείλεται σε ανθρώπινο λάθος. Οι οδηγοί επιλέγουν να αποσπούν την προσοχή τους, να οδηγούν μεθυσμένοι, να οδηγούν πολύ γρήγορα-όλες αυτές είναι συμπεριφορές επικίνδυνες, θανατηφόρες. Αλλά ακόμα και τότε αυτό που συμβαίνει το αποκαλούμε «ατύχημα», λες και δεν μπορούσε να αποτραπεί αυτό που συνέβη. Χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη, παρά το ότι η επιλογή ενός ατόμου το προκάλεσε …

jacy_02

Το Συναπάντημα: Συνεργάζεστε με κυβερνήτες ώστε να γίνει ο νόμος στη Νέα Υόρκη ακόμα πιο αυστηρός.

Jacy Good: Η Νέα Υόρκη έχει από τους πιο αυστηρούς νόμους και πρόστιμα στη χώρα μας, σχετικά με τη χρήση κινητών. Δυστυχώς αυτό δεν περιλαμβάνει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα, τις φωνητικές εντολές σε κλήσεις, τη χρήση hands-free,  ή τα συστήματα Bluetooth, που προορίζονται για συνομιλίες στο αυτοκίνητο. Καμία εταιρία κινητής τηλεφωνίας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι υπάρχει ασφαλής τρόπος χρήσης τηλεφώνου στην οδήγηση, γιατί ο εγκέφαλός μας δεν έχει τη δυνατότητα να ασχοληθεί με πολλά αντικείμενα ταυτόχρονα.

Στην παρούσα φάση δεν είμαι ικανοποιημένη από τη νομοθεσία.  Θα εκπλαγώ αν οι ΗΠΑ θεσπίσουν νόμο κατά της χρήσης hands-free. Πιστεύω ότι θα δούμε μια αλλαγή στην κουλτούρα και τις συμπεριφορές εξαιτίας του διαρκώς αυξανόμενου αριθμού θανάτων στους δρόμους. Πάρα πολλές περιπτώσεις δεν καταγγέλλονται, όταν συμβαίνουν τρακαρίσματα και η αστυνομία πρέπει να περάσει από μια εκτενή διαδικασία εντάλματος έρευνας, προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση σε ένα τηλέφωνο, πράγμα που γίνεται σπάνια. Μία από τις πιο πρόσφατες περιπτώσεις,  πάνω στις οποίες δουλεύω, είναι του Ben Lieberman, ο οποίος έχασε τον γιο του σε αυτοκινητικό δυστύχημα που προκλήθηκε από οδηγό, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι αποκοιμήθηκε. Ο κύριος Lieberman ρώτησε τους αστυνομικούς, αν υπάρχει πιθανότητα να έκανε χρήση του κινητού τηλεφώνου και να προκλήθηκε απόσπαση της προσοχής και διαπίστωσε ότι η αστυνομία δεν είχε ελέγξει το τηλέφωνο του οδηγού. Επισκέφθηκε ο ίδιος τη μάντρα και βρήκε το τηλέφωνο του οδηγού στο αυτοκίνητο. Εργαζόμαστε για να περάσουν νόμοι, έτσι ώστε να γίνει επιβολή νόμου και να μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια νέα συσκευή που ονομάστηκε το «Textalyzer». Αυτή η τεχνολογία επιτρέπει σε έναν αστυνομικό να ανιχνεύσει ένα τηλέφωνο για να μάθει το χρονοδιάγραμμα για το πότε έχει αγγίξει κάποιος την οθόνη του κινητού, αλλά δεν επιτρέπει στον ερευνητή να δεί οποιαδήποτε προσωπική πληροφορία.

Το Συναπάντημα:  Στην Ελλάδα χάνονται ετησίως χιλιάδες ζωές. Περίπου κάθε οικογένεια έχει χάσει ένα μέλος- έχω χάσει τον θείο μου και τη θεία μου σε δυστύχημα που προκάλεσε οδηγός, όταν αποσπάστηκε η προσοχή του. Έρχονται σε εσάς άτομα που έχουν χάσει αγαπημένα τους πρόσωπα  για να στηρίξουν τις προσπάθειές σας;

Jacy Good: Έχω γνωρίσει  πρόσωπα που έχουν χάσει δικούς τους,  παίρνω πολλά μηνύματα στα social media εβδομαδιαίως και προσπαθώ να τους παρηγορήσω και να τους βοηθήσω να βρουν τρόπους να συνεχίσουν. Ενθαρρύνω τα άτομα να μιλήσουν, όπου κι αν πάω και δεν έχω βρει ένα μέρος όπου να μην έχει συμβεί μία τραγωδία στον δρόμο.

Το Συναπάντημα: Ποιο είναι το πιο συγκινητικό πράγμα που έχετε ακούσει από άτομο που παρακολούθησε την ομιλία σας;

Jacy Good: Μου αρέσει να βλέπω γονείς με τα παιδιά τους-που πρόκειται να γίνουν οδηγοί-να έρχονται μαζί. Δεν μου το λένε συχνά, αλλά πολλές φορές ένας γονιός ή ένα παιδί θα μου πει «σε αγαπώ» ή θα μου κάνει μια μεγάλη αγκαλιά. Η ιστορία μου είναι τραγική, σε κάνει να νιώθεις ευγνώμων για όσα έχεις, να έχεις κοντά τα άτομα που αγαπάς και να είσαι καλός άνθρωπος. Είτε είμαστε στο γραφείο, την τάξη, ή τον δρόμο όλοι πρέπει να είμαστε παρόντες και να γινόμαστε καλύτεροι για κάθε άτομο που συναντάμε.

Το Συναπάντημα: Πολλές φορές από τις δυσκολίες διαπιστώνουμε ότι κρύβουμε μέσα μας δύναμη και ωριμάζουμε. Ποιο ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσετε μετά την απώλεια των γονιών σας;

Jacy Good: Αυτή είναι η πιο δύσκολη ερώτηση, γιατί δεν υπάρχει τρόπος να συγκρίνω τις απώλειές μου. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν το πόσο πληγώνεσαι όταν συνέρχεσαι και μαθαίνεις ότι ο λόγος που είσαι σε ένα νοσοκομείο είναι γιατί ήσουν στα συντρίμμια του αυτοκινήτου και οι γονείς σου δεν επέζησαν. Το ίδιο οδυνηρό είναι να ρωτάς πότε θα γίνει η κηδεία και να σου απαντούν ότι έγινε δύο μήνες πριν, όσο βρισκόσουν σε κώμα. Είμαι τώρα 30 ετών και ακόμα δεν νιώθω έτοιμη να αντιμετωπίσω τον κόσμο, να πάρω σημαντικές αποφάσεις, χωρίς την καθοδήγηση των γονιών μου. Αλλά καθώς ο χρόνος απομακρύνει το σοκ και τον πόνο αυτής της απώλειας, είμαι πάρα πολύ ευγνώμων που είμαι σε αυτή τη θέση τώρα. Ούτε οι γονείς μου έπρεπε να περάσουν τη δοκιμασία της απώλειας ενός παιδιού. Στο τέλος, κάθε άτομο στον πλανήτη θα πεθάνει. Οι γονείς μου σκοτώθηκαν κατά την πρόσκρουση και δεν έπρεπε να υποφέρουν από την ασθένεια και τις κακουχίες του γήρατος. Οι γονείς μου πέθαναν αφού πέρασαν το πρωί με σχεδόν όλη την οικογένειά τους σε μια μέρα που τους έκανε πάρα πολύ χαρούμενος.

jacy_04 Με τους γονείς της και τον αδερφό της, λίγο πριν την τραγωδία

Ειλικρινά, το να παλεύω με τα τραύματά μου αποδείχθηκε δυσκολότερο από την απώλεια των γονιών μου. Νιώθω ακόμα την παρουσία τους σχεδόν εννέα χρόνια μετά, κυρίως χάρη στον τρόπο που με μεγάλωσαν.  Καθημερινά βλέπω, κάνω ή λέω κάτι που μου θυμίζει πόσο κοντά στην καρδιά μου θα είναι πάντα οι γονείς μου. Το ότι έζησα μετά από χειρουργείο στον εγκέφαλο, σήμαινε ότι έπρεπε να μάθω από την αρχή πώς να καταφέρνω την παραμικρή δραστηριότητα της καθημερινότητας: από το να βουρτσίζω τα δόντια μου, να διαβάζω, να αναγνωρίζω την ώρα.  Τα πράγματα που με χαρακτήριζαν, είχαν φύγει: ο πόθος μου για ανεξαρτησία, η σωματική άσκηση σε καθημερινή βάση-ήμουν σε αθλητικές ομάδες στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, πήγαινα με το ποδήλατο σε πολλά μέρη, διάβαζα πολλά βιβλία. Όταν ήμουν στο στάδιο αποκατάστασης στο νοσοκομείο πάλευα να μάθω να καταλαβαίνω ακόμα και τις πιο απλές ιστορίες.

Το Συναπάντημα: Στον γάμο σας καλέσατε τον νοσοκόμο- που βρέθηκε τυχαία στον τόπο του δυστυχήματος και σας έσωσε- και τον νευροχειρουργό σας. Τους νιώθετε σαν οικογένεια;

Jacy Good:  Το να μεγαλώνουμε δεν είναι εύκολο. Ήμουν ενήλικη όταν έχασα τους γονείς μου, αλλά απείχα πολύ από την ωρίμανση. Το να μεγαλώνεις χωρίς γονείς είναι μια πρόκληση που σε οδηγεί να βρεις μια δύναμη που δεν ξέρεις ότι έχεις. Το πιο ωραίο πράγμα είναι στο μεγάλωμα να μπορέσεις να διαλέξεις την οικογένειά σου. Πριν το καταλάβεις, οικογένεια γίνονται οι φίλοι. Τα άτομα του νοσοκομείου που με βοήθησαν όλα αυτά τα χρόνια αδιαμφισβήτητα είναι οικογένειά μου. Ο νοσοκόμος, ο νευροχειρουργός, ο ορθοπεδικός, όλες οι νοσοκόμες και όλοι οι θεραπευτές είναι άτομα με τα οποία επικοινωνώ όπως και με συγγενείς μου.

Το Συναπάντημα: Νιώθετε θυμό για το άτομο που σας στέρησε την οικογένειά σας; 

Jacy Good: Δεν μπορώ να νιώσω θυμό για τους οδηγούς που ενεπλάκησαν στο δυστύχημα, δεν τους συνάντησα ποτέ και γνωρίζω πολύ λίγα για αυτούς. Ο ένας οδηγός μιλούσε στο κινητό, παραβίασε τον φωτεινό σηματοδότη, αλλά στην ουσία δεν μας χτύπησε. Σύμφωνα με τους δικηγόρους δεν παραδέχθηκε ποτέ το λάθος του, παρά τις μαρτυρίες των ατόμων που ήταν στο σημείο. Νόμιζε ότι το φανάρι του ήταν πράσινο. Φαντάζομαι παλεύει με τους δαίμονές του. Αν και δεν μπορώ να πω ότι τον σέβομαι και εύχομαι να είχε το θάρρος να επικοινωνήσει μαζί μου, δεν νιώθω θύμο για αυτόν. Ο οδηγός του φορτηγού που στην ουσία χτύπησε το αυτοκίνητό μας, στην προσπάθεια να αποφύγει τον οδηγό που πέρασε με κόκκινο, έχασε τον έλεγχο και έπεσε πάνω μας. Ξέρω ότι υπέφερε πάρα πολύ. Πέθανε πριν δύο χρόνια στα 50 του. Δεν ξεπέρασε ποτέ τον πόνο που προκάλεσε…

jacy_03 Με τον σύζυγό της

Το Συναπάντημα: Μέσα σε όλη αυτή τη δοκιμασία ήσασταν τυχερή, γιατί είχατε κοντά σας τον μετέπειτα σύζυγό σας, ο οποίος σας συμπαραστάθηκε. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Υπάρχει όριο στα όνειρα;

Jacy Good: Με τον άνδρα μου είμαστε μαζί τα τελευταία 12 χρόνια και παντρευτήκαμε πριν τρία χρόνια. Έπαιξε πολύ σπουδαίο ρόλο στην ανάρρωσή μου και τον επαναπροσδιορισμό του ποια είμαι και πού πηγαίνω. Και οι δύο σταθήκαμε ο ένας στον άλλον σε πολύ δύσκολες στιγμές και πραγματικά πιστεύω ότι με κάνει καλύτερο άνθρωπο κι εγώ εκείνον. Δεν πιστεύω στην ιδέα ότι «ήταν γραφτό να είμαστε μαζί», αλλά ο άνδρας μου με κάνει να γελάω κάθε μέρα, με κάνει πιο χαρούμενη απ’ όσο μπορούσα να φανταστώ ότι θα γίνω. Μένουμε σε μια μικρή πόλη που αγαπάμε και οι δύο και ανυπομονούμε να έρθει η επόμενη πρόκληση για εμάς: να μεγαλώσει η οικογένειά μας, να κάνουμε παιδιά. Είμαι λίγο προβληματισμένη για το πώς θα καταφέρω να μεγαλώσω και να περιποιούμαι τα παιδιά μου, λόγω των περιορισμένων φυσικών μου ικανοτήτων, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα βρω τρόπους να κάνω ό,τι χρειάζεται. Ο άνδρας μου ταξιδεύει και δίνει ομιλίες μαζί με εμένα και ελπίζουμε να συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε τα μηνύματα με πολίτες, όσο θα συνεχίζουν να χάνονται ζωές στους δρόμους, εξαιτίας γεγονότων που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Μπορεί να είναι ένα πολύ μακρινό όνειρο, αλλά ανυπομονώ να έρθει η μέρα, όπου οι οικογένειες και οι ζωές δεν θα καταστρέφονται τόσο ανόητα στους δρόμους…

————————

Πηγή φωτογραφιών: Προσωπικό αρχείο Jacy Good στο FB

————————

Διαβάστε επίσης:

Κ.Παρρέν: Η πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφος και εκδότρια: http://www.sinapantima.gr/?p=8156

Τα πρωτότοκα παιδιά ίσως είναι πιο έξυπνα: http://www.sinapantima.gr/?p=8084

Παντρεύεται τον εαυτό της!: http://www.sinapantima.gr/?p=8095

 

3 POST COMMENT
Rate this article
5 (100%) 1 vote

Leave a Reply to Nelly Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

3 Comments
  • March 11, 2017

    και συμπληρωνοντας να μην μας κερδιζει η ταχυτητα. Πηγαινοντας σιγα, φτανουμε παντα γρηγορα!!!!!

    Nelly
    Reply
  • March 11, 2017

    Ο πολεμος ειναι ανισος, δυστyχως η γραφeιοκρατια σε παρα πολλες χωρες ερχεται σε αντιθεση με την επιθυμια πολλων να περιοριστουν τα ατυχηματα. Σημερα το ταμπλετ και το κινητο δεν λειπει ποτε απο το χερι μας. Τι θα γινει τελικα ???

    Γιώργος
    Reply
  • April 5, 2017

    ΌΛΑ ΣΩΣΤΑ ΑΥΤΆ ΠΟΎ ΛΕΤΕ ΑΛΛΆ ΔΥΣΤΥΧΏΣ ΔΕΝ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΊΝΟΥΜΕ ΚΡΆΤΟΣ ΠΟΤΕ ΣΑΣ ΤΟ ΛΈΕΙ ΈΝΑΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΟΔΗΓΌΣ ΤΑΞΙ 40 ΧΡΌΝΙΑ

    ΝΙΚΌΛΑΟΣ
    Reply