Πετρούλα Χρήστου: «Είμαι ευγνώμων στην κρίση. Μου έμαθε τι αξίζει στη ζωή»

 

Μια «αέρινη» ύπαρξη που όμως δεν περνά απαρατήρητη. Τα έντονα χαρακτηριστικά της και το χαμόγελό της κερδίζουν και τον πιο επιφυλακτικό άνθρωπο. Η Πετρούλα Χρήστου δεν είναι μόνο από τις πιο ταλαντούχες της νέας γενιάς ηθοποιών… Εργατική, πεισματάρα, παθιασμένη με τη Ζωή και τη δουλειά της, όπως λέει και η ίδια, σίγουρα έχει πολλά ακόμα να προσφέρει στον χώρο της Υποκριτικής Τέχνης.

Sinapantima: Τη σεζόν 2008-9 σε είδαμε στη σειρά «όλα στον αέρα». Ένας τίτλος που ίσως περιγράφει όσο τίποτε άλλο τη σημερινή κατάσταση. Πόσο «στον αέρα» αισθάνεσαι;  

Πετρούλα Χρήστου: Αισθάνομαι ότι είναι «όλα στον αέρα» λόγω της παρούσας φάσης αλλά και γενικότερα. Είμαι ευγνώμων για την κρίση, όχι επειδή δυσκολεύει τη ζωή μας, αλλά γιατί μας κάνει να βλέπουμε τα αληθινά σημαντικά πράγματα: τη φιλία, την αλληλοστήριξη, τη βοήθεια στον διπλανό μας. Η κρίση που περνάμε αποδεικνύει την κρίση μέσα μας, τις αμφιβολίες μας και τον πραγματικό μας εαυτό. Η κρίση για μένα είναι η ΣΤΡΟΦΗ. Στρέφομαι σε μένα και βλέπω τι έχει αξία στη ζωή μου και τι πρέπει να κάνω για να είμαι καλά.

Sinapantima: Η τηλεόραση σε κάνει γνωστό, το θέατρο σε καταξιώνει κυρίως σε θεατρόφιλους και συναδέλφους και ο κινηματογράφος μάλλον είναι η πιο συναρπαστική εμπειρία για έναν ηθοποιό. Ποιο θα επέλεγες από αυτά τα τρία να υπηρετήσεις αποκλειστικά;

Πετρούλα Χρήστου: Τώρα είναι σαν να με ρωτάς «Ποιό παιδί σου αγαπάς πιο πολύ»; Πάντως, έγινα ηθοποιός για το σινεμά και το θέατρο. Η τηλεόραση, οι μεταγλωττίσεις και το ραδιόφωνο προέκυψαν μετά. Τα τιμώ εξίσου, αλλά το σινεμά και το θέατρο είναι οξυγόνο για μένα.

Sinapantima: Ποιος είναι ο δυσκολότερος ρόλος που έχεις ερμηνεύσει; 

Πετρούλα Χρήστου: Έχω παίξει μία-δύο φορές τον ρόλο της «κακιάς» και το διασκέδασα, αλλά σκόνταψα. Δεν λέω ότι είμαι καλός άνθρωπος, αλλά δεν κάνω στη ζωή μου πράγματα που έκανα στον ρόλο. Ήταν μεγάλη η αντίθεση.

S: Η επιτυχημένη σειρά στο «παρά πέντε» προβάλλεται συχνά σε επανάληψη. Αν πετύχεις σκηνή που παίζεις εσύ*, θα τη δεις ή αποφεύγεις να βλέπεις παλιές σου δουλειές; Φοβάσαι ποτέ μήπως βλέποντας παλιότερες δουλειές σου εντοπίσεις λάθη; 

Π.Χ.:  Μα, γι’ αυτό τις βλέπω, για να διορθώσω τα λάθη μου. Είμαι νέα ακόμη και έχω πολλά να μάθω και θέλω να βελτιώνομαι συνεχώς. Βέβαια, το «παρά πέντε» το βλέπω ολόκληρο, όχι μόνο τις σκηνές μου. Είναι υπέροχη η δουλειά του Γιώργου Καπουτζίδη και είμαι ευγνώμων που τον γνώρισα και δούλεψα μαζί του.

S: Πόσο εύκολη είναι η επιλογή ενός επαγγέλματος που εκ των πραγμάτων σε οδηγεί μακριά από τον τόπο καταγωγής σου**; Πόσο μπορεί να σε «γεμίσει» η καταξίωση και πόσο μπορεί να καλύψει την απουσία των οικείων σου; 

Π.Χ.: Κάτι δίνεις, κάτι παίρνεις. Μου λείπει η οικογένειά μου που μένει μακρυά, αλλά αυτό που κάνω εδώ δεν θα μπορούσα να το κάνω κοντά στο σπίτι μου. Και επιπλέον, η απομάκρυνση από τη «φωλιά» σε ωριμάζει.

S: Αν μπορούσες να επιλέξεις έναν τρόπο με τον οποίο θα σε ήξερε το κοινό ποιος θα ήταν αυτός;  

Π.Χ.: Θα ήθελα να εστιάζουν στις ικανότητές μου στην υποκριτική, την εξέλιξή μου και την αγάπη μου για τη Φύση και τα ζώα. Θα ήθελα να είμαι πηγή έμπνευσης για τους άλλους ανθρώπους.

S: Ασχολείσαι με κάποια άλλη μορφή Τέχνης;  

Π.Χ.: Έχω ασχοληθεί πολύ με τον χορό, και λιγότερο με τη μουσική. Και με τα δύο σκοπεύω να ξαναποκτήσω επαφή ή αποκτώ κατά καιρούς, γιατί τα αγαπώ πολύ.

Τέχνη