Κ.Παρρέν: Η πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφος και εκδότρια
Η 8η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως «ημέρα της γυναίκας» διεθνώς και η ημερομηνία δεν έχει επιλεγεί τυχαία, καθώς στις 8 Μαρτίου του 1857 εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη πραγματοποίησαν διαμαρτυρία, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η ημέρα αυτή δεν είναι μια απλή ημέρα εκδήλωσης της αγάπης στη Γυναίκα, έχει μεγαλύτερη αξία από αυτή που φανταζόμαστε εμείς των Δυτικών κοινωνιών, που έχουμε καταφέρει μια φαινομενική ισότητα. Ξεκίνησε έχοντας πολιτική χροιά και μιλάει για τον σεβασμό, την εκτίμηση για τα επιτεύγματα των γυναικών στον οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό τομέα. Το Συναπάντημα θεωρει ότι η μέρα αυτή είναι μια καλή αφορμή να γνωρίσουμε την πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφο και εκδότρια, την Καλλιρρόη Παρρέν, που τον Μάρτιο του 1887-ακριβώς 130 χρόνια πριν- εξέδωσε την εβδομαδιαία εφημερίδα «Εφημερίς των Κυριών», που συντασσόταν αποκλειστικά από γυναίκες και απευθυνόταν σε γυναίκες κυρίως της Αθήνας και του Πειραιά.
Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο και αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1878 πήρε το πτυχίο της δασκάλας από το Αρσάκειο και υπήρξε διευθύντρια του Παρθεναγωγείου της ελληνικής κοινότητας Οδησσού. Στην απόφασή της να εκδώσει εφημερίδα σίγουρα θα έπαιξε ρόλο ο Κωνσταντινουπολίτης σύζυγός της Ιωάννης Παρρέν, ο οποίος ήταν ο ιδρυτής του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων. Η εφημερίδα «Εφημερίς των Κυριών» εκδιδόταν μέχρι το 1918, δηλαδή για 31 χρόνια, μέχρι τη στιγμή που η φεμινίστρια εκδότρια Καλλιρρόη Παρρέν εξορίστηκε στην Ύδρα λόγω των πολιτικών της φρονημάτων. Το σπουδαίο έργο που είχε ως στόχο η εφημερίδα ήταν να αφυπνίσει τις γυναίκες στην Ελλάδα, να τους μιλήσει για όσα απασχολούσαν τις γυναίκες παγκοσμίως, να τις βοηθήσει να βρουν τον δρόμο για τη χειραφέτησή τους. Η ίδια είχε πάρει μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια στο εξωτερικό και ίδρυσε την «Ένωση υπέρ της Χειραφετήσεως των Γυναικών», με σκοπό την επαγγελματική εκπαίδευση και την κατάρτιση απόρων γυναικών.
Η αξιόλογη δράση της, όμως, δεν σταματά εκεί. Ίδρυσε επίσης πολλά κοινωφελή ιδρύματα και οργανώσεις όπως τη «Σχολή της Κυριακής, απόρων γυναικών και κορασίδων», το «Άσυλο Ανιάτων Γυναικών» μαζί με την Ναταλία Σούτσου, το «Άσυλο της Αγίας Αικατερίνης», την «Ένωση των Ελληνίδων», υπό τη διεύθυνση της Αικατερίνης Λασκαρίδου και τον «Πατριωτικό Σύνδεσμο». Το 1911 δημιούργησε το «Λύκειον των Ελληνίδων», με σκοπό τη διατήρηση της παράδοσης και των εθίμων. Χάρη στις δικές της προσπάθειες επιτράπηκε η φοίτηση των γυναικών στο Πανεπιστήμιο και το Πολυτεχνείο και ήταν η πρώτη που μίλησε για παραχώρηση δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες, (δικαίωμα που αναγνωρίστηκε 62 χρόνια μετά -στις 28 Μαΐου 1952– με τον νόμο 2159, που κατοχυρώνει το δικαίωμα της γυναίκας όχι μόνο να εκλέγει, αλλά και να εκλέγεται στις Δημοτικές και Βουλευτικές εκλογές).
Πέθανε στις 15 Ιανουαρίου του 1940 και έπρεπε να περάσουν 52 χρόνια από τον θάνατό της για να τιμηθεί για την προσφορά της από την Ελληνική Δημοκρατία. Στις 6 Ιουνίου 1992 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής της στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Αυτές οι γυναίκες πρέπει να αποτελούν πρότυπο μίμησης και να προβάλλονται πιο συχνά. Ακόμα και σε αυτή τη θολή περίοδο της ολικής κρίσης, υπάρχουν γύρω μας γυναίκες που αγωνίζονται για όσα σε έναν ιδανικό κόσμο θα θεωρούνταν αυτονόητα. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να ανοίξουμε τα μάτια μας, να τις δούμε και να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους. Χρόνια μας πολλά!
———————
Οι πληροφορίες που χρησιμοποιήθηκαν για τη συγγραφή του άρθρου αντλήθηκαν από τη el.wikipedia.org.
Πηγή φωτογραφιών: www.pronews.gr, http://aromalefkadas.gr
——————-
Διαβάστε επίσης:
Dr. James Flynn: Οι σωστές παρέες βελτιώνουν τον δείκτη νοημοσύνης: http://www.sinapantima.gr/?p=8041
Κ.Ρουγγέρη: 25 χρόνια επιτυχημένων παιδικών παραστάσεων: http://www.sinapantima.gr/?p=7846
πολύ καλό το αφιέρωμα σε μια γυναίκα που δεν ξέρουν πολλοί.