Dr.Marney White:Διατροφικές διαταραχές στα χρόνια της πανδημίας
Πώς ο μήνας ευαισθητοποίησης κι ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού και το Halloween σχετίζονται με μια καθηγήτρια και κλινική ψυχολόγο; Πίσω από αυτό τον φαινομενικά περίεργο συνδυασμό κρύβεται η αγάπη για προσφορά και η ανάγκη για αφύπνιση. Η Marney A. White, PhD, MS, είναι κλινική ψυχολόγος, με εξειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές και το βάρος. Εκτός από Καθηγήτρια Κοινωνικών και Συμπεριφορικών Επιστημών στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Yale, εργάζεται και στο Τμήμα Ψυχιατρικής (Yale School of Medicine). Το ερευνητικό της πεδίο εστιάζει στα προβλήματα βάρους και διατροφής, με ιδιαίτερη έμφαση στο πώς αυτά σχετίζονται με άλλες συμπεριφορικές και σωματικές διαταραχές. Πρόσφατη έρευνά της εξέτασε τις συσχετίσεις μεταξύ των διατροφικών διαταραχών, της κατάθλιψης και του άγχους με τις δερματολογικές παθήσεις. Πέρα από την επιστημονική της δράση βοηθά στους σκοπούς της ομάδας Μombies, μιας ομάδας μαμάδων που κάθε χρόνο στο Halloween ντύνεται όπως απαιτεί η περίσταση και χορεύει στους δρόμους προκειμένου να μαζέψει χρήματα για να βοηθήσει οικονομικά γυναίκες που πάσχουν από μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Μια σπουδαία πρωτοβουλία, όσο σπουδαία είναι και η συνομιλήτριά μου, που με τίμησε παραχωρώντας μου την παρακάτω συνέντευξη.
Σε μια εποχή διαρκούς πρόσβασης στην πληροφορία θα περίμενε κάποιος ότι οι διατροφικές διαταραχές θα μειώνονταν, καθώς μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας ακολουθώντας τη σωστή προτεινόμενη θεραπεία από εξειδικευμένους επιστήμονες. Ισχύει όμως αυτό; Όλες αυτές οι πληροφορίες έχουν οδηγήσει σε λύση ή έχουν δημιουργήσει ένα νέο πρόβλημα;
Πιστεύω ότι η πρόσβαση στην πληροφορία έχει συσκοτιστεί από την πρόσβαση σε παραπληροφόρηση, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μην έχουν καν πρόσβαση σε εξειδικευμένες ή ακριβείς πληροφορίες υγείας. Έχουμε δει μια τάση τα τελευταία χρόνια στην οποία οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να εμπιστεύονται τη «σοφία» που βλέπουν στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε αντίθεση με τον δικό τους γιατρό. Δεν κατηγορώ το κάθε άτομο, καθώς πολλές από αυτές τις πληροφορίες φαίνονται σωστές και δεν έχουν όλοι το προνόμιο να έχουν μια σταθερή επιστημονική εκπαίδευση. Σχετικά με τις διατροφικές διαταραχές, νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουν γνήσια επιθυμία να ακολουθήσουν τις καλές συμβουλές υγείας – αλλά δυστυχώς συναντούν πολλές άχρηστες συμβουλές στην πορεία. Αυτό που κάνουμε κυρίως στην κλινική πρακτική είναι να παρέχουμε εκπαίδευση και να προσπαθούμε να εξουδετερώσουμε την παραπληροφόρηση/τους μύθους που έχουν συναντήσει οι άνθρωποι.
Σε ποια περίοδο της ζωής μας υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος εμφάνισης ψυχικών διαταραχών και ποια είναι τα σημάδια που πρέπει να μας προειδοποιούν να αναζητήσουμε βοήθεια είτε για εμάς είτε για τα αγαπημένα μας πρόσωπα;
Για τις διατροφικές διαταραχές, η εφηβεία είναι η πιο -υψηλού κινδύνου- περίοδος. Για άλλες ψυχικές διαταραχές, οι περίοδοι υψηλού κινδύνου ξεκινούν από την εφηβεία και φθάνουν έως την πρώιμη ενήλικη ζωή. Τα σημάδια ενός προβλήματος ψυχικής υγείας είναι η κοινωνική απόσυρση και η αδυναμία να εκπληρώσει κάποιος υποχρεώσεις ή καθήκοντα ζωής που ήταν σε θέση να κάνει προηγουμένως. Διαγνωστικά, αναφερόμαστε σε αυτό ως «παρέμβαση στην κοινωνική ή επαγγελματική λειτουργία».
Από το «είμαστε ό,τι τρώμε» φτάσαμε τώρα στην εποχή των ακτιβιστών για τα τρόφιμα και της αυστηρής χορτοφαγίας. Πώς μας έχουν επηρεάσει όλες αυτές οι αλλαγές;
Ανησυχώ ότι ορισμένες άκαμπτες προσεγγίσεις δίαιτας τροφοδοτούνται από μόδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δε βλέπω να αξίζουν. (Αυτό δεν είναι σχόλιο για τον βιγκανισμό ως επιλογή τρόπου ζωής – αλλά μάλλον για την τάση να ισχυρίζεται κάποιος ότι ο βιγκανισμός δεν είναι μια φιλοσοφική ή ηθική προσέγγιση, αλλά μάλλον ένας τρόπος για να κρύψει διατροφική παθολογία.) Οι μεγαλύτερες ανησυχίες μου αφορούν τις φιλτραρισμένες εικόνες και τη συνεχή προσοχή στην ιδανική εικόνα του σώματος που διασταυρώνονται με την ψευδοεπιστημονική διατροφική κουλτούρα. Μια υγιεινή ισορροπημένη διατροφή δεν περιλαμβάνει άκαμπτους κανόνες και απαγορευμένες τροφές.
Συνηθίζουμε, όταν δεν αισθανόμαστε καλά, να τρώμε (κυρίως γλυκά). Υπάρχουν τρόποι να εκπαιδεύσουμε τον εγκέφαλό μας για να παρακάμψει αυτήν την «ψεύτικη» ανάγκη;
Νομίζω ότι είναι απολύτως αποδεκτό να απολαμβάνεις μια γλυκιά λιχουδιά μερικές φορές. Το κλειδί θα ήταν κάποιος να έχει ένα γλυκό μετά το γεύμα, όταν δεν πεινάει πια. Ο λόγος για αυτό είναι ότι αν κάποιος φάει ένα γλυκό όταν πεινάει πολύ, απλώς θα κάνει τη λαχτάρα για γλυκό πολύ πιο έντονη (μέσω των εννοιών που ονομάζονται θετική και αρνητική ενίσχυση που λειτουργούν ταυτόχρονα). Οπότε ενθαρρύνω τους ανθρώπους να επιτρέψουν στον εαυτό τους τα γλυκά, αλλά να φροντίσουν πρώτα να τρώνε κάτι θρεπτικό και χορταστικό.
Ως καθηγήτρια έρχεστε καθημερινά σε επαφή με τη νέα γενιά. Τι παρατηρείτε, τι έχει αλλάξει στον τρόπο ζωής, σκέψης και διατροφής τους;
Κατά τη γνώμη μου, τα social media έχουν αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής αυτής της γενιάς. Λυπάμαι που λέω ότι δεν το καταλαβαίνω και ανησυχώ για την ευημερία τους. Έχουμε δει ριζικές αυξήσεις στα προβλήματα ψυχικής υγείας (πριν την πανδημία) και ανησυχώ ότι πολλά από αυτά έχουν να κάνουν με αυτό το τεχνητό τοπίο και την κακή κοινωνική σύνδεση.
Ως επιδημιολόγος, μελετήσατε τις επιπτώσεις του COVID 19 στη ζωή και τις ψυχές μας. Πώς μπορεί το κοινό να αντιμετωπίσει το άγχος μιας ασθένειας; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της έρευνάς σας;
Τον Μάρτιο του 2020 ξεκινήσαμε ένα διαδικτυακό μάθημα για την αλλαγή συμπεριφοράς στην υγεία μέσω του Coursera. Την εποχή που δημιουργήσαμε το μάθημα, προοριζόταν να είναι μια πρωταρχική παρέμβαση για την ψυχική υγεία. Είχαμε μάθει μέσω του μαθήματος στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ ότι οι μαθητές που εγγράφηκαν στην τάξη παρουσίασαν μια βελτίωση σε κατάθλιψη, στρες και άγχος όταν ακολουθούσαν τις συστάσεις του μαθήματος. Παρόμοιο μοτίβο παρατηρήθηκε κατά τους πρώτους μήνες της πανδημίας – οι μαθητές που εγγράφηκαν στο μάθημα Coursera απολάμβαναν μειωμένο άγχος και βελτιωμένα επίπεδα κατάθλιψης και άγχους. Το μήνυμα είναι ότι η φροντίδα της σωματικής και συναισθηματικής ευεξίας ενός ατόμου είναι εξαιρετικά χρήσιμη για τη διαχείριση και τη μείωση της πιθανότητας ψυχικής δυσφορίας – ακόμη και εν μέσω μιας παγκόσμιας κρίσης.
Πόσο εύκολο θα ήταν να αντιμετωπίσουμε άλλες απειλές ασθενειών (ειδικά μετά από αυτή την εμπειρία);
Νομίζω ότι μεγάλο μέρος της δυσκολίας που συναντήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας είχε να κάνει με την παραπληροφόρηση και τη δυσπιστία. Θα παροτρύνω τους ανθρώπους να ακούν τους επιστήμονες υγείας (αυτούς με εμπειρία -στη μελέτη κι αντιμετώπιση- μολυσματικών ασθενειών) αντί να ακούν τους πολιτικούς, οικονομολόγους και τσαρλατάνους που κάνουν δημοσιεύσεις στο You Tube.
Είναι εύκολο να βλάψουμε την ψυχική μας υγεία; Ποιοι παράγοντες είναι πιο πιθανό να πυροδοτήσουν ένα σιωπηλά υπάρχον πρόβλημα;
Όπως η σωματική μας υγεία, έτσι και η ψυχική μας υγεία μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο από ορισμένες συμπεριφορές και περιβαλλοντικές καταπονήσεις. Φαινομενικά ακίνδυνες συμπεριφορές όπως το να μένεις ξύπνιος μέχρι αργά, να μένεις για πολύ χωρίς να τρως τίποτα, να δουλεύεις πολύ, να μην ξεκουράζεσαι αρκετά, να μην έχεις αρκετή σωματική δραστηριότητα – αυτοί είναι όλοι παράγοντες που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την ψυχική υγεία. Μιλώντας τόσο ως επαγγελματίας ψυχικής υγείας όσο και ως καθηγήτρια δημόσιας υγείας, υποστηρίζω μια προληπτική προσέγγιση για την ψυχική ευεξία. Αυτό σημαίνει να προσέχουμε πολύ να κάνουμε όλα τα πράγματα που γνωρίζουμε ότι είναι ωφέλιμα για τη σωματική ευεξία. Για τη σωματική μας υγεία διδασκόμαστε να τρώμε σωστά, να κοιμόμαστε αρκετά, να κάνουμε τακτικές εξετάσεις υγείας, να παίρνουμε τα φάρμακά μας όπως συνταγογραφούνται, να κάνουμε εμβόλια – το ίδιο είδος προσέγγισης ισχύει και για την ψυχική υγεία.
Ποιο βιβλίο επηρέασε τον τρόπο σκέψης σας;
Δεν θα έλεγα ότι κάποιο βιβλίο επηρέασε τη σκέψη μου. Μάλλον ήταν η αρχική μου καριέρα στη διαφήμιση που οδήγησε στο να ενδιαφερθώ για τις διατροφικές διαταραχές. Ανησύχησα πολύ για τα μη ρεαλιστικά πρότυπα ομορφιάς που παρουσιάζονται στα μέσα ενημέρωσης, ειδικά τον «ιδανικό τρόπο αδυνατίσματος» που οδηγεί πολλούς ανθρώπους σε παθολογικά και υπερβολικά άκαμπτα στυλ δίαιτας.
Ποιο θα είναι το αντικείμενο της επόμενης έρευνάς σας; Ποια άλλα πεδία στην επιστήμη σας περιμένουν να διερευνηθούν;
Αυτή τη στιγμή διερευνώ τις ψυχολογικές συνέπειες και τις συσχετίσεις των σοβαρών δερματολογικών καταστάσεων. Αντλώντας από την έρευνα και την κλινική μου εμπειρία στον τομέα των διατροφικών διαταραχών, εξετάζω πώς η εικόνα του σώματος επηρεάζει την ποιότητα ζωής σε άτομα με παραμορφωτικά δερματικά προβλήματα. Αυτό που ελπίζω είναι να εκπαιδευτούν οι δερματολόγοι γύρω από την ανάγκη για ψυχολογική αξιολόγηση και υποστήριξη.
Στο έργο συνηγορίας μου, βοηθώ επίσης τις Fairfield Mombies να συγκεντρώσουν χρήματα για έρευνα γύρω από τον μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Κάθε σεζόν του Halloween χορεύουμε έναν διασκεδαστικό χορό σε στυλ flashmob με το Thriller του Michael Jackson και άλλα τραγούδια. Τα βίντεο γίνονται viral κάθε χρόνο και ζητάμε δωρεές για το The Cancer Couch Foundation. Αυτό είναι ένα παράδειγμα «αόρατης δημόσιας υγείας», οι άνθρωποι ψυχαγωγούνται ενώ παράλληλα εκπαιδεύονται για τον καρκίνο του μαστού και συγκεντρώνουν χρήματα για ένα κρίσιμο ζήτημα υγείας που επηρεάζει 1 στις 8 γυναίκες. Νομίζω ότι αυτή είναι η πιο ενδιαφέρουσα ιστορία για κάθε κοινό!
—————————————————————————————————————————————————–
How does breast cancer awareness month and Halloween relate to a professor and clinical psychologist? Behind this seemingly strange combination lies the love of giving and the need for awakening. Marney A. White, PhD, MS, is a clinical psychologist, specializing in eating and weight disorders. In addition to her appointment as Professor of Social and Behavioral Sciences in the Yale School of Public Health, she holds a secondary appointment in the Department of Psychiatry (Yale School of Medicine). Her field of research focuses on weight and eating disorders, with particular emphasis on how they relate to other behavioral and physical disorders. Her recent projects have examined the associations among eating disorders, depression, and anxiety with dermatologic conditions. In addition to her scientific activity, she helps the causes of the Mombies , a group of moms who every year on Halloween dress up and dance in the streets in order to raise money to help women suffering from metastatic breast cancer. A great initiative, as great as my interlocutor, who honored me by giving me the following interview.
In years of constant access to information, one would expect that eating disorders would decrease. We can help ourselves by reaching the right cure by specialized scientists. But is that so? Has all this information led to a solution or created a new problem?
I believe that access to information has been obscured by access to misinformation, so that people might not even have access to specialized or accurate health information. We have seen a trend in recent years in which people are more likely to trust “wisdom” they see on the internet and social media, as opposed to their own physician. I do not blame the individual, since much of this information seems legitimate and not everyone has the benefit of having a solid science education. With respect to eating disorders, I think people have a genuine desire to follow good health advice – but unfortunately they encounter a lot of garbage advice along the way. Much of what we do in clinical practice is provide education and try to neutralize the misinformation/ myths that people have encountered.
Which is the highest risk time for the onset of mental disorders and which are the signs that should warn us to seek help either for us or our loved ones?
For eating disorders, adolescence is the most high-risk period. For other mental disorders, adolescence to early adulthood are the high risk times. Signs of a mental health problem are social withdrawal and inability to fulfill obligations or life tasks that they were previously able to do. Diagnostically, we refer to this as “interference in social or occupational functioning.”
From “we are what we eat” we are now in the era of food activists and going vegan. How have all these changes affected us?
I am concerned that some rigid dieting approaches are fueled by social media fads and I don’t see much value in them. (This is not a commentary on veganism as a lifestyle choice – but rather with the tendency to claim veganism not as a philosophical or ethical approach but rather to mask eating pathology.) My greater concerns are about filtered images and constant attention on body ideals, intersecting with pseudoscientific diet culture. A healthy balanced diet does not involve rigid rules and forbidden foods.
One common “habit” when we don’t feel well is to eat (mainly sweets). Are there any ways to train our brain to skip this fake need?
I think it’s perfectly acceptable to enjoy a sweet treat at times. The key would be to have a sweet after a meal, when one is no longer hungry. The reason for this is that if one has a sweet when they are very hungry, it will just make the cravings for sweets much stronger (through concepts called positive and negative reinforcement working simultaneously). So I encourage people to allow themselves sweets, but to make sure that they eat something nutritious and satisfying first.
As a professor, you get in touch with the new generation every day. What do you observe, what has changed in their way of living, thinking and eating?
In my opinion, social media has radically changed the way this generation lives. I’m sorry to say that I do not understand it, and I’m worried about their wellbeing. We have seen radical increases in mental health problems (preceding the pandemic) and I am concerned that much of it has to do with this artificial landscape and poor social connection.
As an epidemiologist, you studied the effects of COVID 19 in our lives and our souls. How can the public cope with the anxiety of a disease? Which was the outcome of your research?
In March 2020 we launched an online course on health behavior change through Coursera. At the time we created the course, it was intended to be a primary intervention for mental health. We had learned through running the course at Yale University that students enrolled in the class experienced improved depression, stress, and anxiety when following the course recommendations. A similar pattern was observed in the initial months of the pandemic – learners enrolled in the Coursera course enjoyed reduced stress and improved depression and anxiety levels. The takeaway message is that attending to one’s physical and emotional wellbeing is extremely helpful in managing and reducing the likelihood of mental distress – even in the midst of a global crisis.
How easy would it be for us to confront other diseases threats (especially after having this experience)?
I think much of the difficulty encountered during the pandemic had to do with misinformation and mistrust. I would encourage people to listen to legitimate health scientists (those with established track records in infectious disease) instead of politicians, economists, and charlatans posting on Youtube.
Is it easy to harm our mental health? Which factors are more likely to trigger a silently existing problem?
Like our physical health, our mental health can be put at risk by certain behaviors and environmental strains. Seemingly harmless behaviors like staying up late, going for too long without eating anything, working too much, not getting enough rest, not getting enough physical activity – these are all factors that can put anyone at risk of poor mental health. Speaking as both a mental health practitioner and a public health professor, I advocate for a preventative approach to mental wellbeing. This means taking great care to do all of the things that we know to be beneficial for physical wellbeing. For our physical health we are taught to eat right, get enough sleep, go in for regular health checkups, take our medications as prescribed, get vaccines – the same sorts of approach applies for mental health as well.
Which book influenced your way of thinking?
I would not say any one book influenced my thinking. Rather it was my original career in advertising that led be to be interested in eating disorders. I grew very concerned about the unrealistic beauty standards presented in the media, especially the “thinness ideal” that drives many people to pathological and overly rigid dieting styles.
What will be the subject of your next research? What other fields in your science are waiting for being explored?
I am currently investigating the psychological consequences and correlates of severe dermatologic conditions. Drawing from my research and clinical experience in the field of eating disorders, I am examining how body image influences the quality of life among people with disfiguring skin problems. The hope is to educate dermatologists of the need for psychological evaluation and supports.
In my advocacy work, I also assist the Fairfield MOMbies in raising money for metastatic breast cancer research. Every Halloween season we do a fun flashmob-style dance to Michael Jackson’s Thriller plus other songs for a montage. The videos go viral every year, and we request donations for The Cancer Couch Foundation. This is an example of “stealth public health” – people are entertained while also being educated about breast cancer and raising funds for a critical health issue that affects 1 in 8 women. I think this is the most interesting story for any audience!
