Ευρήματα που δεν μπόρεσαν να εξηγηθούν ως σήμερα
Κατά καιρούς βλέπουμε άρθρα ή ρεπορτάζ σχετικά με περίεργα ευρήματα, που κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει. Το Συναπάντημα επιλέγει και παρουσιάζει τρία από αυτά*.
Tο νησί Sulawesi της Ινδονησίας φιλοξενεί περίεργες μορφές άγριας ζωής και είναι επίσης ο τόπος όπου βρίσκονται τεράστιοι λίθοι, την ύπαρξη των οποίων κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει. Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί 400, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι δεν υπάρχουν άλλοι. Τα μεγέθη ποικίλουν, άλλοι είναι μόνο λίγα εκατοστά, άλλοι πολύ μεγάλοι, άλλοι έχουν σχήμα λεκάνης και στην πραγματικότητα μπορεί να ήταν φέρετρα. Υπάρχουν επίσης και πέτρινα τραπέζια ή βωμοί, αλλά πραγματικά δεν υπάρχει κάποιο διακριτό ίχνος συγκεκριμένου πολιτισμού, που έχει δημιουργήσει όλα αυτά: κανένα εργαλείο, κανένας χώρος ταφής, κανένα αποτύπωμα χεριού… Κανείς μέχρι τώρα δεν μπόρεσε ακόμα και να προσδιορίσει τη χρονική περίοδο που δημιουργήθηκαν. Φυσικά υπάρχει ένας μύθος στην περιοχή. Ντόπιοι ισχυρίζονται ότι είναι τα απομεινάρια εγκληματιών, καταδικασμένα από κατάρα να στέκονται εκεί αιώνια. Άλλοι λένε ότι είναι ιερά αντικείμενα που τα χρησιμοποιούσαν κατά τη διάρκεια τελετουργιών. Όσοι τα βλέπουν από κοντά, παρά το ότι δεν πιστεύουν ότι είναι άνθρωποι που μεταμορφώθηκαν σε πέτρες, εντούτοις υποστηρίζουν ότι εκπέμπουν κάτι αδιαμφισβήτητα ανατριχιαστικό.
Η UNESCO ονομάζει επισήμως την περιοχή «Precolumbian Chiefdom Settlements with Stone Spheres of the Diquis» κι αν αυτό ακούγεται βαρετό ή δύσκολο, εμείς θα προτιμήσουμε τον τίτλο «ο τόπος που έχει τις πραγματικά μεγάλες μπάλες». Και οι ζούγκλες της Κόστα Ρίκα έχουν τις μεγαλύτερες μπάλες από όλες.
Διάσπαρτες σε τέσσερις διαφορετικές τοποθεσίες, στο μέρος που ονομάζεται Diquis Delta, είναι τα ερείπια ενός πολιτισμού που χρονολογούνται από το 500 έως το 1500 μ.Χ. Εκτός από τα συνηθισμένα αρχαιολογικά ευρήματα – δρόμοι, τάφοι, υπάρχουν επίσης περίπου 300 πέτρινες σφαίρες. Είναι σχεδόν άρτιες και σε διαφορετικά μεγέθη. Κάποιες πέτρες χωρούν στην τσέπη μας, ενώ άλλες εκτιμάται ότι ζυγίζουν περίπου 15 τόνους. Για εκατοντάδες χρόνια, οι πέτρινες σφαίρες θάφτηκαν κάτω από τη βρωμιά, τη λάσπη και τα ιζήματα και το γεγονός αυτό τις διατήρησε σε καλό επίπεδο. Αυτό όμως δεν βοήθησε τους επιστήμονες να καταλάβουν πολλά για τη χρονολογία κατασκευής τους, δεν υπάρχει καμία ένδειξη για το ποιος τις έφτιαξε και ποιον σκοπό εξυπηρετούσαν. Δεν υπάρχει εμφανής λόγος για τον χώρο που βρίσκονται τοποθετημένες, οι περισσότερες σε κατοικημένες περιοχές. Σε ένα σημείο υπάρχει ένα σετ σφαιρών που είναι διατεταγμένο σε ένα γραμμικό μοτίβο, σε μια άλλη τοποθεσία υπάρχει μια ασυνήθιστα μεγάλη σφαίρα και δυστυχώς ένας μεγάλος αριθμός έχει λεηλατηθεί, καταστραφεί ή μετακινηθεί, (και αυτό σημαίνει ότι δεν γνωρίζουμε καν πόσες πραγματικά υπήρχαν). Προφανώς δεν μπορούν να χρονολογηθούν με βάση το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένες-τον άνθρακα- αλλά με βάση τα στρώματα των ιζημάτων που είχαν ταφεί μέσα. Εικάζεται ότι είναι περίπου 1.800 ετών. Πρόκειται για αστρονομικό ημερολόγιο; Πυξίδες; Εργαλεία που θεωρούσαν ότι τους βοηθούσαν να ελέγχουν τον καιρό; Ίσως ήταν ένα είδος παιχνιδιού. Κανείς δεν έχει βγάλει συμπέρασμα…
Σπαθί σε μια πέτρα σε παρεκκλήσι της Ιταλίας προκαλεί το ενδιαφέρον, καθώς κανείς δεν έχει την παραμικρή ιδέα πώς βρέθηκε εκεί. Η ιστορία αναφέρει τα εξής: Ο Galgano Guidotti ήταν ένας ευγενής που έζησε στα μέσα του 12ου αιώνα. Αφού πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σκοτώνοντας και λεηλατώντας, όπως έκαναν οι περισσότεροι από τους σύγχρονούς του ιππότες, είδε ένα όραμα με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και αποφάσισε να εγκαταλείψει την αιματοχυσία. Τελικά βρέθηκε στο Montesiepi, όπου είδε ένα άλλο όραμα και προσπάθησε να οδηγήσει το σπαθί του σε πέτρα, για να αποδείξει ότι αυτό που είδε ήταν αδύνατο. Επειδή ήταν ασέβεια να αμφισβητήσει το όραμα-για να πάρει ένα μάθημα- το σπαθί μπήκε μέσα στην πέτρα και είναι εκεί ως σήμερα. Μάλιστα, γύρω από αυτό χτίστηκε ένα παρεκκλήσι. Για μεγάλο χρονικό διάστημα οι αρχαιολόγοι αμφισβητούσαν αυτή την ιστορία και θέλησαν να λύσουν το μυστήριο. Ραντάρ που εισχώρησε στο έδαφος απέδειξε ότι το σπαθί είναι πραγματικό, εκείνης της εποχής. Στο παρεκκλήσι υπάρχει και ένα ζευγάρι μουμιοποιημένων χεριών, για να υπενθυμίζει τι συμβαίνει σε κάποιον που προσπαθεί να κλέψει το σπαθί.
————————————————–
Διαβάστε επίσης:
Μονή Βλατάδων: Μια βόλτα στη…λιγότερο γνωστή Θεσσαλονίκη: http://www.sinapantima.gr/?p=8313
1095 μέρες ζωής για το Συναπάντημα: http://www.sinapantima.gr/?p=8274
—————————————————
*Πηγή αρχικού άρθρου και πρώτης φωτογραφίας: http://www.grunge.com/43893/historical-artifacts-still-cant-explain/s/indonesias-mysterious-stone-statues/
Πηγή δεύτερης φωτογραφίας: http://costaricacurious.com
Πηγή τρίτης φωτογραφίας: http://www.tuscany-villas.ie/to-tuscany/2015/tourist-attractions/legends/sword-in-the-stone-montesiepi-chapel
————————————————-
to diavasa me poly endiaferon!
πολύ ωραίο άρθρο. έχει ενδιαφέρον να διαβάζουμε τέτοια θέματα.
Πράγματι, πρόκειται για πολύ περίεργα πράγματα, πολύ θα ήθελα μια χειροπιαστή εξήγηση, αλλά….. Μήπως ‘αύριο’ βρούμε τρόπο να ταξιδεύσουμε στο διάστημα πιο γρήγορα και από το φως ??? το πιστεύω και το εύχομαι. Μόνο τότε θα πιστέψω ότι κάποιοι μακρινοί πολιτισμοί μας επισκεφτήκαν κάποτε.