Σ.Κυμπουρόπουλος: “Έχουμε ηθικό χρέος να μετουσιώσουμε την ώθηση σε πράξη”
Η εβδομάδα που πέρασε – δημοσιογραφικά – είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Βρέθηκα στο Στρασβούργο για να παρακολουθήσω τις συζητήσεις και τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών στη σύνοδο της ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και – ανάμεσα σε άλλα- θέλησα να γνωρίσω καλύτερα έναν Ευρωβουλευτή, που σίγουρα κέρδισε τις εντυπώσεις στις πρόσφατες εκλογές. Ο 34χρονος ψυχίατρος-σεξολόγος, Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Στέλιος Κυμπουρόπουλος κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ ψήφων προτίμησης σε ευρωεκλογές, συγκεντρώνοντας 577.114 σταυρούς, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που καταφέρνει να ξεχωρίσει. Ως μαθητής έγινε η αφορμή για να αλλάξει ο νόμος περί σημαιοφόρων στις σχολικές παρελάσεις, το 2010 αποφοίτησε από το Τμήμα Ιατρικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με Άριστα, είναι συνιδρυτής του Οργανισμού Ανεξάρτητης Διαβίωσης Ελλάδας i-living, μιλώντας με κάθε ευκαιρία για την ανάγκη να θεσμοθετηθεί το επάγγελμα του Προσωπικού Βοηθού για άτομα με αναπηρία. Η πρώτη μας γνωριμία έγινε σε διάλειμμα γυρίσματος κάποιας εκπομπής του Alpha την περασμένη σεζόν και μου έκανε εντύπωση η ευγένεια, η σεμνότητα, το ιδιαίτερο χιούμορ και η αμεσότητά του στην επικοινωνία. Στην πτήση μας προς το Στρασβούργο δεν κάθισε στην πρώτη θέση του αεροσκάφους, αλλά σε οικονομική θέση και το αίτημά μου για μια σύντομη συνομιλία μαζί του, όσο θα ήμουν στο Στρασβούργο, έγινε αμέσως δεκτό από εκείνον και τον ευγενέστατο βοηθό του Αλέξανδρο. Ανάμεσα σε διαλείμματα ψηφισμάτων, λοιπόν, ραντεβού και κάτω από την πίεση των πολλών υποχρεώσεων, βρήκαμε λίγο χρόνο για μια ενδιαφέρουσα κουβέντα, μιλώντας και για θέματα που δεν έχει αναλύσει ως τώρα. Ανεξάρτητα από τι ψηφίζουμε στις εκλογές, είναι παρήγορο να βλέπουμε ότι στη νέα γενιά των πολιτικών όλων των κομμάτων υπάρχουν άτομα, που έχουν όρεξη για δουλειά και πείσμα να τα καταφέρουν. Κι ανεξάρτητα από ιδεολογίες και προτιμήσεις είναι χρέος μας να ευχόμαστε να πετύχουν για το καλό της πατρίδας μας, το καλό των παιδιών μας, στα οποία οφείλουμε να παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο…
Αρχικά, ευχαριστώ πάρα πολύ που με δέχεστε σε αυτό το υπέροχο γραφείο.
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Να είστε καλά! Ευχαριστώ πολύ! Είναι τα γραφεία του Ευρωκοινοβουλίου, είναι κοινά για όλους, είναι ωραία, ευάερα και ευήλια.
Από την πρώτη κιόλας συμμετοχή σας στις ευρωεκλογές δεν καταφέρατε απλώς να εκλεγείτε, αλλά σημειώσατε και πανελλήνιο ρεκόρ συγκέντρωσης ψήφων. Την πρώτη μέρα που μπήκατε στο γραφείο σας κι έκλεισε η πόρτα, οι πρώτες σκέψεις ποιες ήταν;
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Δεός, βάρος, ανάγκη αυτή η εκτίμηση του κόσμου, η υποστήριξη να γίνει πράξη κι αυτό για το οποίο εκλέχτηκα, να μεταβεί σε αποτέλεσμα. Σε ουσιαστικό αποτέλεσμα να πω, γιατί μερικές φορές σε αυτόν τον χώρο χάνεται το ποιο είναι το νόημα και μένουμε σε μικρότητες.
Τι υπερισχύει, το βάρος της ευθύνης ή ο ενθουσιασμός ότι πλέον έχουμε μια θέση από την οποία μπορούμε να προσφέρουμε;
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Το ίδιο δεν είναι; Δεν έχω έρθει εδώ ούτε εγώ ούτε οι συνεργάτες μου για να παίξουμε, έχουμε έρθει να δουλέψουμε και όποιους συνεργάτες τελικά διάλεξα για να είναι κοντά μου, τους διάλεξα έχοντας κατά νου αυτή την πρωταρχική ανάγκη, να είναι εδώ για να δουλέψουμε. Άρα λοιπόν ναι ενθουσιασμός σίγουρα υπήρχε και χαρά μεγάλη, αλλά ήταν το ηθικό χρέος -δεν θα πω βάρος, γιατί το βάρος ακούγεται κακή λέξη- να μετουσιωθεί αυτή η ώθηση σε πράξη.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου;
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Ο λίγος ύπνος, το λίγο φαγητό και η έλλειψη ξεκούρασης. Οι σωματικές ανάγκες που πραγματικά σε εξαντλούνε, αλλά έχεις έναν σκοπό και πρέπει να τον ολοκληρώσεις. Τουλάχιστον έτσι έχω μάθει εγώ.
Πολλά άτομα σάς ψήφισαν επειδή πιστεύουν ότι μπορείτε να διεκδικήσετε κάποια πράγματα για τις μη προνομιούχες ομάδες.
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Εγώ είμαι ένας πολίτης, από εκεί προέρχομαι, έτσι έχω ξεκινήσει την πορεία μου, αυτή είναι η αρχή μου. Είμαι πολίτης ενός κράτους που εκτιμώ, αγαπώ και χαίρομαι που είμαι Έλληνας, χωρίς αυτό να φτάνει σε ακραία σημεία του τι σημαίνει “προέρχομαι από μία πατρίδα”. Εκτιμώ αυτό που είμαι, εκτιμώ όμως πάνω από όλα τον άνθρωπο γενικότερα. Λόγω της αναπηρίας μου έχω ζήσει μια συγκεκριμένη ζωή, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι το χαρακτηριστικό και μοναδικό και ότι αυτό καταλαβαίνω. Μου αρέσει να καταλαβαίνω τον άνθρωπο για αυτό που είναι και θέλω να βοηθήσω, όπως μπορώ. Αυτό έκανα με την ιδιότητα του ψυχιάτρου, αυτό κάνω και τώρα από διαφορετική θέση, αυτό έχω μάθει κι αυτό θέλω να κάνω.
Αυτό νομίζω ότι το έχουν εισπράξει ακόμα και άτομα που δεν σας ψήφισαν, δηλαδή το ότι θέλετε να βοηθήσετε.
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Ξέρετε, όταν ήμουν μικρός, είχα κι εγώ αυτό το κόλλημα της βαθμοθηρίας. Όταν μεγάλωσα, καταλαβα ότι δεν πρέπει να μαθαίνουμε για το κέρδος, πρέπει να μαθαίνουμε για τον σκοπό: Μαθαίνω για να μαθαίνω, γιατί έτσι βελτιώνομαι. Έτσι λοιπόν κι εδώ δεν έχουμε μια … βαθμοθηρική κατάσταση, με ψήφισαν πεντακόσιοι ή χίλιοι. Ψηφίστηκα από την Ελλάδα, ανεξάρτητα από τον αριθμό εκείνων που με ψήφισαν. Και οι υπόλοιποι που βρίσκονται εδώ -δυστυχώς 21, ευτυχώς 19*– ψηφίστηκαν από την Ελλάδα. Άρα λοιπόν δεν είναι μια βαθμοθηρική κατάσταση ποιος τερμάτισε σε ποια θέση, είμαστε εδώ για να στηρίξουμε. Εγώ έτσι το βλέπω.
Αφού μιλάμε για τη στήριξη ατόμων που πραγματικά μας χρειάζονται, να πούμε για το i -living;
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Σε λίγες μέρες γίνεται μία πανευρωπαϊκή εκδήλωση, η οποία αφορά στην ανεξάρτητη διαβίωση, τον τρόπο που οι ανάπηροι άνθρωποι ζουν την καθημερινότητά τους, στο ότι έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν και να διαχειρίζονται τη ζωή που θέλουν με τον τρόπο που το θέλουν. Είναι ένα τριήμερο γεγονός 1, 2 και 3 Οκτωβρίου όπου ο i- living έχει τη χαρά να συμμετάσχει ξανά, αυτό το γεγονός συμβαίνει κάθε δύο χρόνια. Έχω τη χαρά να είμαι ένας από αυτούς που θα βρίσκονται εδώ και θα φιλοξενήσουν ανθρώπους από τη χώρα τους για να τους μιλήσουν για αυτό το ζήτημα που είναι μεγάλο, είναι αναγκαίο να συμβεί, γιατί μιλάμε για ένα μεγάλος πλήθος, μιλάμε για ένα 12-15% του πληθυσμού, μιλάμε για πολλά άτομα που λιγότερο ή πολύ περισσότερο το έχουν ανάγκη. Άρα λοιπόν πρέπει να γίνει. Για την ανεξάρτητη διαβίωση πάλεψαν κάποιοι άνθρωποι, κάποιες προσωπικότητες, όπως ο Νίκος Βουλγαρόπουλος, που δυστυχώς πέθανε. Είναι κάτι που το έχουμε ανάγκη πάρα πολλά χρόνια, άρα πρέπει να γίνει πραγματικότητα και στην Ελλάδα και δεν ειναι μόνο οικονομικό το ζήτημα είναι και πολιτικής απόφασης.
Brexit : Ένα από τα θέματα που συζητάμε εδώ αυτές τις μέρες κι έχω την αίσθηση ότι δεν καταλαβαίνει ο κόσμος τι συμβαίνει. Με απλά λόγια τι θα λέγατε ότι συμβαίνει;
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Είναι σαν να χάνουμε κάποιο από τα παιδιά μας και να μη μας αναγνωρίζει σαν οικογένεια. Εκεί λοιπόν αποφασίζεις, κάνεις έναν μακρύ διάλογο “παιδί μου, γιατί δεν με αναγνωρίζεις σαν οικογένεια”; Ή λες “εντάξει φύγε δεν με νοιάζει”. Αλλά είμαστε 28 κράτη-μέλη και πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με αυτή την οικογένεια. Δεν την πετάς έτσι. Και κάποιες φορές μπορεί να πάρεις και μια απόφαση εν βρασμώ, άρα δεν πρέπει να αφήσουμε να χαθεί έτσι το παιχνίδι. Πρέπει να το μαζέψουμε σε λογικά χρονικά πλαίσια. Πρέπει να γίνει κάτι σήμερα. Βέβαια αν η μία πλευρά δεν θέλει…
Ποιο είναι το πιο εύκολο και ποιο το δύσκολο κομμάτι στο να ζει κάποιος στο εξωτερικό; Σας λείπει η πατρίδα;
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Δευτέρα με Πέμπτη είμαι στις Βρυξέλλες ή στο Στρασβούργο και Παρασκευή με Κυριακή είμαι στην Αθήνα, δεν μου λείπει η πατρίδα. Βέβαια, το ότι είμαι εγώ εδώ δεν σημαίνει ότι ξεχνάω το ποιος είμαι. Το ποιος είμαι εγώ εδώ, το οποίο έχει πολλές παροχές δεν σημαίνει ότι με κάνει να ξεχνάω ποιες αντίστοιχες παροχές δεν υπάρχουν στη χώρα μου, την Ελλάδα. Το ότι γυρνώ πίσω και ζω την εκεί καθημερινότητα, είναι γνώριμο, είναι η καθημερινότητα που ζούσα πάντα. Το ότι έρχομαι εδώ και ζω μια άλλη καθημερινότητα είναι αυτό που μαθαίνω τώρα. Άρα έχουμε κάποια πρακτικά θέματα, στην Ελλάδα έχουμε την έλλειψη που λέγαμε πριν κι εδώ έχουμε την υποστήριξη. Εδώ έχουμε μια πραγματικότητα που έχει πολύ τρέξιμο, γιατί έχει δουλειά, κουβέντα, επικοινωνία, κατανόηση κι από την Ελλάδα έχουμε επικοινωνίες, επαφές, πολλοί άνθρωποι θέλουν να επικοινωνήσουν περισσότερο μαζί σου, άρα είναι μία διαρκής επικοινωνία και μία διαρκής ανάγκη να είσαι παντού ταυτόχρονα και σε Ελλάδα και σε υπόλοιπο ευρωπαϊκό επίπεδο.
Για ένα διάστημα υπήρξατε συντάκτης σε εφημερίδα στον Δήμο Βύρωνα.
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Γενικά γράφω. Έγραφα βασικά, τώρα δεν προλαβαίνω.
Αν ήσασταν τώρα συντάκτης κι αρθρογραφούσατε, από ποιον Ευρωβουλευτή θα θέλατε να πάρετε συνέντευξη; Ποια προσωπικότητα θεωρείτε ότι αξίζει να γνωρίσουμε οι Έλληνες;
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Θα πω κάποιον να ευλογήσω τα γένια μου κατά μία έννοια. Μέσα στο ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα υπάρχει άλλος ένας ανάπηρος Ευρωβουλευτής.
Ο Σουηδός.
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Ο Σουηδός ακριβώς, ο οποίος είναι μέσα στην καλή χαρά πάντα, o David Lega. Αυτός ο άνθρωπος έχει κάνει πράγματα για άλλους ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη, για παιδιά και για φτωχότερες- από τη δικιά του- χώρες. Το σκεφτόμουν τις προάλλες κι έλεγα τι μπορείς να κάνεις, όταν έχεις κάποιες βασικές παροχές, γιατί για τη Σουηδία κάποια πράγματα είναι δεδομένα σχετικά με το τι σημαίνει “έχω προσβασιμότητα στη ζωή”, παιδεία, υγεία, καθαριότητα, διαβίωση, γενικότερη γνώση. Ο κύριος Lega ήταν δήμαρχος στο Gothenburg και παραολυμπιονίκης, έχει τεράστια δραστηριότητα, είναι επιχειρηματίας. Αν κάποιος έχει τις βασικές ανάγκες καλυμμένες, πόσο μπορεί να προοδεύσει! Αυτό λοιπόν σκεφτόμουνα και για την Ελλάδα. Ακόμα αναζητούμε τα βασικά. Όταν όμως έχεις τα βασικά, πόσο ψηλά μπορείς να πας! Κι ένα παράδειγμα είναι ο κύριος Lega.
Στις Ευρωεκλογές είχαμε ένα ρεκόρ συμμετοχής για τα δεδομένα της Ελλάδας. Το ποσοστό, όμως, αυτό δεν είναι τέτοιο που θα μας χαροποιήσει ότι είχαμε μια μαζική συμμετοχή. Τι θέλετε να πείτε στα άτομα που δεν ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές και τις ευρωεκλογές και δεν πιστεύουν ότι θα αλλάξει κάτι;
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Αυτό έχει τη βάση του στο αν πιστεύουν σε αυτό το πολίτευμα. Και θεωρώ ότι πέρα από το “βαριέμαι” έχει να κάνει και με το “τελικά εκπροσωπούμαι”; Άρα λοιπόν είναι στο χέρι μας όλων όσοι εκλεγόμαστε- έχουμε εκλεχθεί (δεν πίστευα ποτέ ότι θα το έλεγα αυτό) να δείξουμε ότι δεν έχουμε έρθει για να κάνουμε καλό στον εαυτό μας, έχουμε έρθει για να προσφέρουμε σε αυτό που μας έδωσαν. Δηλαδή εγώ έχω τη στήριξη τόσων ανθρώπων για αυτό είμαι εδώ, για αυτούς τους ανθρώπους κι όπως είπαμε προηγουμένως για την Ελλάδα. Μέσα από το δικό μας έργο θα φανεί το ότι εδώ αντιπροσωπεύουμε άλλους κι εδώ δεν έχουμε έρθει για το δικό μας όνομα. Μόνο με αυτό τον τρόπο. Τα λόγια χάνονται, οι πράξεις μένουν.
Άρα μένει να το δούμε στις πράξεις.
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Ακριβώς. Το ίδιο θα ήθελα αν είχα εκλέξει εγώ κάποιον άλλον να κάνει κάτι, να μου δείξει ότι “σε ευχαριστώ και με τιμάς που με ψήφισες κι εγώ σε τιμώ με την ψήφο μου εδώ. Δεν πήγε χαμένη για τα επόμενα πέντε χρόνια”. Άρα βάζω τον εαυτό μου στη θέση του ψηφοφόρου και περιμένω να δω το έργο που θα κάνει.
Ποιες είναι οι άμεσες επιδιώξεις σας; Πότε θα νιώσετε στο τέλος της πενταετίας αυτής ότι έχετε ολοκληρώσει έναν πρώτο κύκλο σε αυτά που θέλετε να κάνετε;
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Με το να έχω βάλει ένα μικρό λιθαράκι και να ακουστεί στην Ελλάδα ότι δεν ήρθαν οκτώ** άτομα εδώ για να περάσουν καλά, αλλά ήρθαν για να φέρουν ένα αποτέλεσμα οποιόδηποτε κι αν είναι αυτό, δεν ξέρω ποιο μπορεί να είναι. Εγώ είμαι στις επιτροπές που αφορούν στα εργασιακά, τα κοινωνικά ζητήματα και σε επιτροπές των περιφερειών, δηλαδή ευρωπαϊκά προγράμματα τα οποία φτάνουν στα 28 κράτη – μέλη. Αν λοιπόν μέσα σε αυτά τα χρόνια καταφέρω η Ελλάδα να αγαπήσει περισσότερο το σπίτι της – την Ευρώπη – και να ειπωθεί ότι βελτιώσαμε την ποιότητα ζωής της κοινωνίας, των ανθρώπων και σε αυτό συνέβαλε κάπως και ο Κυμπουρόπουλος, για μένα αυτό θα είναι κέρδος.
Καλή δύναμη και πάλι ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνομιλία!
Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Να είστε καλά κι εγώ ευχαριστώ!
———————————————
*Λέει δυστυχώς για τους δύο Ευρωβουλευτές, που προέρχονται από τη Χρυσή Αυγή
** Εννοεί τα οκτώ άτομα που εκλέχθηκαν με τη ΝΔ
——————————————
Photo credit: https://www.facebook.com/eUkympouropoulos/
—————————————–
Διαβάστε επίσης:
