Ryan Howes, Ph.D: Η επόμενη μέρα της πανδημίας και το κλειδί της ευτυχίας
Η πανδημία μάς έφερε αντιμέτωπους με περισσότερα άγχη και ίσως κληθήκαμε να διαχειριστούμε κομμάτια του εαυτού μας με μεγαλύτερη προσοχή. Η αβεβαιότητα, ο κίνδυνος της ζωής, οι φοβίες ίσως οδήγησαν κάποιους στα άκρα, αλλά και στη συνειδητοποίηση ότι η θεραπεία της ψυχής είναι εξίσου σημαντική με εκείνη του σώματος. Και δεν είναι τυχαίο το ότι τη συγκεκριμένη περίοδο ξεκίνησε στην Ελλάδα μία μεγάλη και πολύ σοβαρή συζήτηση για διάφορες μορφές βίας. Για αυτά τα δύο θέματα που τάραξαν τα νερά παγκοσμίως, (πανδημία και σεξουαλική παρενόχληση), αλλά και για πολλά ακόμα ενδιαφέροντα, είχα τη χαρά να συνομιλήσω με τον κλινικό ψυχολόγο Ryan Howes, Ph.D. , που δραστηριοποιείται στην Pasadena της California και ξεχώρισε με το βιβλίο του “Mental Health Journal for Men.”
Κάθε μεγάλη αλλαγή επηρεάζει τη ζωή μας στον ψυχολογικό τομέα, χωρίς μερικές φορές να είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Ο κορωνοϊός προκάλεσε πολλές αλλαγές: Ανησυχούμε για την κατάσταση της υγείας μας, τις δουλειές μας, την επόμενη μέρα. Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν τη νέα πραγματικότητα που ήρθε ξαφνικά και, όπως φαίνεται, είναι εδώ για να μείνει; Τι μάθαμε για τον εαυτό μας ή τι πρέπει να μάθουμε;
Πιστεύω ότι τα δύο μεγαλύτερα μαθήματα ζωής που αντλήθηκαν μέσω του Covid-19 αφορούν την προσαρμοστικότητα και την ανθεκτικότητά μας. Όλοι στον πλανήτη έπρεπε να προσαρμοστούν σε μια νέα πραγματικότητα που έχει διαρκέσει πολύ περισσότερο από όσο φανταζόμασταν. Εάν ρωτούσατε τους ανθρώπους πριν δύο χρόνια αν θα μπορούσαν να περάσουν έναν χρόνο μακριά από φίλους και οικογένεια, με τα παιδιά τους να μην πηγαίνουν στο σχολείο, να φοβούνται να συγκεντρώνονται σε ομάδες, με ένα αβέβαιο μέλλον, νομίζω ότι πολλοί θα έλεγαν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο. Όμως, ως επί το πλείστον, η κοινωνία ήταν σε θέση να αντέξει μια τέτοια πρόκληση σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη έχουμε δει ως τώρα. Έχουμε προσαρμοστεί στα νέα πρότυπα εργασίας, κοινωνικοποίησης, περιστασιακής επαφής, εκτελώντας απλές εργασίες όπως η μετάβαση στην αγορά και η αναζήτηση ιατρικής περίθαλψης. Αυτή η ικανότητα να προσαρμοζόμαστε τόσο γρήγορα σε έναν δραματικά διαφορετικό κόσμο θα πρέπει να μας οδηγήσει σε “απογείωση” φέτος. Εάν μπορούμε να προσαρμοστούμε σε τόσο μεγάλη κλίμακα, ποιες άλλες -πιθανώς αδύνατες- αλλαγές μπορούμε να κάνουμε ακόμα; Θα μπορούσαμε να αλλάξουμε συνήθειες για να ωφελήσουμε την κλιματική αλλαγή, ίσως; Να αλλάξουμε τους κοινωνικούς κανόνες για την προώθηση της ισότητας; Να κάνουμε μια καινούρια αρχή για το πώς προσεγγίζουμε τον πλούτο; Ίσως είμαστε πιο ευέλικτοι από όσο νομίζαμε.
Και η έννοια της ανθεκτικότητας σχετίζεται με αυτό. Όχι μόνο προσαρμοστήκαμε και κάναμε αλλαγές, αλλά έχουμε υπομείνει πολλά περισσότερα από όσα θα περιμέναμε. Τα ακραία επίπεδα θλίψης, άγχους, θυμού, φόβου, μοναξιάς κι εξάντλησης, κατά το προηγούμενο έτος, έχουν πάρει πάρα πολλά από εμάς. Είτε σωματικά, ψυχικά, είτε κοινωνικά, δεν είχαν όλοι την τύχη να επιβιώσουν αυτή τη φοβερή χρονιά. Αλλά εκείνοι που έχουν επιβιώσει, θα πρέπει να έχουν μια νέα εκτίμηση για την ικανότητά τους να υπομένουν. Αυτή η ανθεκτικότητα μπορεί να είναι μια ευλογία που κληρονόμησαν, ένα απίστευτο σύστημα υποστήριξης, μια βαθιά πίστη ή μπορεί στις δύσκολες στιγμές να εμπνέονται από έναν προσωπικό σκοπό, ώστε να υπομένουν κακουχίες και να ελπίζουν σ’ ένα καλύτερο μέλλον. Νομίζω στο μέλλον πολλοί θα λένε «Τα κατάφερα με τον Covid-19, μπορώ να το καταφέρω κι αυτό…»
Το άγχος γεννιέται σε περιόδους κρίσης κι αυτή η κρίση έχει μέλλον. Βλέπετε μια κλιμάκωση της ψυχολογικής κατάστασης του ανθρώπου;
Δεν ανησυχώ πολύ για αυτό και πιστεύω ότι θα υπάρξει μια καμπύλη απόκρισης στο μέλλον. Η πλειονότητα των ανθρώπων έχει μέτρια αντίδραση και μερικοί δρουν ακραία. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, νομίζω ότι η πλειονότητα των ανθρώπων δεν θα έχει κλιμάκωση επικίνδυνων πεποιθήσεων ή συμπεριφορών. Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα εμβολιαστούν, θα ανοίξουν σταδιακά την κοινωνική τους ζωή μετριάζοντας τους κινδύνους και μέσα σε λίγα χρόνια θα παρευρεθούν σε πάρτι, θα ταξιδέψουν και θα συνεχίσουν τη ζωή τους, όπως εκείνη ήταν πριν το 2019. Τότε θα υπάρξει το τέλος της καμπύλης του άγχους. Για μερικούς, το να αντέξουν και να επιβιώσουν, θα τους κάνει πιο πρόθυμους να αναζητήσουν κινδύνους και να αμφισβητήσουν κάθε σύμβαση. Πιστεύω ότι θα υπάρξει αύξηση σε ορισμένες επικίνδυνες συμπεριφορές από άτομα που επέζησαν αυτή τη φορά και είτε απολαμβάνουν τη συγκίνηση του κινδύνου είτε αισθάνονται άτρωτα. Κάποιοι θα ευδοκιμήσουν σε αυτήν την ελευθερία κι άλλοι θα φτάσουν το παιχνίδι με τους κινδύνους πολύ μακριά. Και στο άλλο άκρο, πιστεύω ότι θα υπάρξουν πολλοί που γνωρίζουν πολύ καλά το ότι αφού συνέβη μία φορά (η πανδημία), θα μπορούσε να συμβεί ξανά, με πιο σοβαρές συνέπειες. Θα έχουν μια βαθιά επίγνωση της επόμενης απειλής και θα θέλουν να προετοιμαστούν για αυτήν. Μερικοί θα κάνουν τη ζωή τους άθλια, καθώς θα προετοιμάζονται για την επόμενη καταστροφή, ενώ άλλοι θα αισθάνονται ικανοποιημένοι κι ασφαλείς. Είναι ένα μεγάλο ερώτημα το πώς θα ανταποκριθεί η ανθρωπότητα σε αυτήν την κρίση στο σύνολό της, αλλά θα υποστηρίξω αυτήν την ιδέα της καμπύλης, επειδή φαίνεται να είναι αρκετά κοινή για την ανθρώπινη φύση.
Παρακολουθείτε ως κλινικός ψυχολόγος ενήλικες και ζευγάρια. Ποιο είναι το πιο συχνό πρόβλημα που βλέπετε τελευταία;
Το στρες. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, το άγχος εμφανίζεται όταν η ζήτηση (φαίνεται να) υπερτερεί των πόρων. Βάζω το “φαίνεται ” σε παρένθεση επειδή δεν είμαστε πάντα οι καλύτεροι κριτές των πόρων μας. Εάν αφιερώνετε 10 ώρες στην εργασία, 10 ώρες σε οικογενειακές υποχρεώσεις και χρειάζεστε 8 ώρες ύπνου την ημέρα, τότε φυσικά αισθάνεστε άγχος. Δεν μπορείτε να χωρέσετε 28 σε 24 ώρες. Αλλά αν οι 10 ώρες εργασίας μπορούν να γίνουν 8, οι 10 ώρες οικογενειακών υποθέσεων μπορούν να γίνουν 6 και χρειάζεστε 8 ώρες ύπνου, τότε έχετε 2 ώρες ελεύθερου χρόνου. Το μεγαλύτερος μέρος της δουλειάς μου στη θεραπεία αυτές τις μέρες προσανατολίζεται στο να βοηθάει τους ανθρώπους να θέσουν όρια, ώστε να μπορέσουν να επιτύχουν αυτό το δεύτερο σενάριο.
Πολλοί από εμάς καθοδηγούμαστε από αυτό που μας ζητείται να κάνουμε, ή από αυτό που πιστεύουμε ότι μας ζητείται, κι όχι από αυτό που πραγματικά πρέπει να κάνουμε. Μου αρέσει να βοηθάω τους ανθρώπους να βλέπουν ποια είναι πραγματικά η δουλειά και οι οικογενειακές τους υποχρεώσεις, τι μπορούν να αναθέσουν σε άλλους ή τι μπορούν να αφήσουν για αργότερα. Συνήθως, βρίσκω ότι οι άνθρωποι αναλαμβάνουν πολλά περισσότερα από όσα πρέπει και θέτοντας απλά όρια, είναι σε θέση να βρουν πολύ περισσότερο χρόνο για να χαλαρώσουν. Στη συνέχεια, διαπιστώνουν ότι είναι καλύτερο να χειρίζονται τις ευθύνες τους χαλαρά και ξεκούραστα, παρά σε κατάσταση κρίσης όλη την ώρα. Εάν διαπιστώσουν ότι τους ζητείται πραγματικά να κάνουν περισσότερα από ό, τι είναι ανθρώπινα δυνατό, τότε πρέπει να βρούν τρόπους για να αφαιρέσουν τα καθήκοντα, που προκαλούν άγχος. Αυτό μπορεί να αντιβαίνει στην τελειομανή φύση τους, αλλά στο τέλος ωφελεί όλους τους εμπλεκόμενους.
Για πολλά χρόνια οι άνθρωποι ντρέπονταν να πουν ότι άρχισαν ψυχοθεραπεία. Ενθαρρύνετε τους ανθρώπους να κάνουν, ακόμα κι αν δεν αντιμετωπίζουν ένα «προφανές» πρόβλημα; Έχουμε όλοι κάποιες πληγές – ακόμη και κρυμμένες – που πρέπει να θεραπευτούν;
Πιστεύω ότι οι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να εισέλθουν στην ψυχοθεραπεία, όταν αισθάνονται έτοιμοι να βελτιώσουν τη ζωή τους. Αυτό σημαίνει να κάνουν μια δύσκολη ζωή καλύτερη ή να κάνουν μια καλή ζωή υπέροχη. Οι ψυχοθεραπευτές είναι ειδικοί στην επικοινωνία, εντοπίζουν εμπόδια και κατευθύνουν τους ανθρώπους προς χρήσιμες λύσεις. Θεωρώ λάθος το ότι εν έτει 2021 έχουμε ανθρώπους που φτάνουν σε γυμναστήρια ή διατροφολόγους χωρίς ντροπή για να επιτύχουν κάποιους στόχους, αλλά παραμένει στίγμα το να θέλουν να επικοινωνήσουν με έναν θεραπευτή για να τους βοηθήσει να επιτύχουν κάτι στον συναισθηματικό και στον ψυχολογικό τομέα. Δυστυχώς αυτό συνδέεται με παλαιότερες εποχές, όταν άτομα με ψυχολογικά θέματα φάνηκαν να έχουν πνευματικές ελλείψεις ή προβλήματα συμπεριφοράς. Τώρα το βλέπω ως απαρχαιωμένο εμπόδιο. Πηγαίνουμε σε ειδικούς για μανικιούρ, για προβλήματα στους υπολογιστές και για φορολογικές συμβουλές, γιατί να μη μιλήσουμε με ψυχοθεραπευτή για κάποιο πρόβλημα σχέσης;
Ποια είναι η ιδανική ηλικία για ένα άτομο να επισκεφτεί έναν θεραπευτή; Υπάρχει μια ιδανική ηλικία ή εξαρτάται από τα προβλήματα που έχει κάθε άτομο;
Υπάρχουν δύο ιδανικές ηλικίες: Όταν αντιμετωπίζει κάποιος ένα πρόβλημα που απαιτεί τη συμβολή ενός ειδικού και όταν είναι έτοιμος να εξερευνήσει τη ζωή του και να την αξιοποιήσει στο έπακρο. Πήγα σε ψυχολόγο σε ηλικία 11 ετών, μετά τον θάνατο της μητέρας μου. Δεν ήταν δική μου επιλογή, αλλά χαίρομαι που ο πατέρας μου το κανόνισε, γιατί με βοήθησε να καταλάβω τη διαδικασία του πένθους και να τη ζήσω. Ήμουν 11 και το χρειαζόμουν εκείνη τη στιγμή, αλλά όποιος βιώνει ένα τραύμα, μια σημαντική αλλαγή στη ζωή ή μια ακραία συναισθηματική αντίδραση θα μπορούσε να επωφεληθεί από τη βοήθεια ενός εκπαιδευμένου, έμπειρου επιστήμονα. Αλλά ένας μεγάλος αριθμός πελατών μου δεν αντιμετωπίζει κάποια κρίση. Οι περισσότεροι θέλουν να κάνουν τις σχέσεις τους καλύτερες, θέλουν να γίνουν καλύτεροι γονείς, αναζητούν το νόημα ή τον σκοπό τους στη ζωή ή θέλουν να απαλλαγούν από μια γοητευτική επικριτική φωνή ή από το σύνδρομο που κλέβει τη χαρά τους. Η ιδανική στιγμή για να επισκεφθείτε έναν θεραπευτή είναι όταν είστε έτοιμοι και ανοιχτοί για να λάβετε κάποια βοήθεια. Είτε περνάτε μία κρίση είτε όχι.
Υποθέτω ότι η κατάθλιψη είναι μια μεγάλη πρόκληση για όλους μας και κυρίως για τους θεραπευτές. Είναι τόσο δύσκολο να αντισταθούμε, ενώ έχουμε περισσότερα αγαθά σε σύγκριση με αυτά που είχαν οι προηγούμενες γενιές; Πρέπει να κατηγορηθεί η τεχνολογία, ο χαρακτήρας μας, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η απόστασή μας από τα βιβλία, η κληρονομικότητα, όλα τα παραπάνω;
Η κατάθλιψη και το άγχος είναι οι κύριοι λόγοι που οι άνθρωποι έρχονται για θεραπεία και πολλά από αυτά που τους απασχολούν έχουν να κάνουν με το πώς αισθάνονται για τις σχέσεις τους και το νόημα της ζωής τους. Η καταναλωτική κουλτούρα λέει ότι πρέπει να έχουμε τα σωστά ρούχα, αξεσουάρ και τεχνολογικά μέσα για να αισθανόμαστε ολοκληρωμένοι, αλλά η έρευνα δείχνει ξανά και ξανά ότι η ικανοποίηση και το αίσθημα πληρότητας σχετίζονται περισσότερο με την ποιότητα των σχέσεών μας και τον σκοπό ή το νόημα που μας κάνει να σηκωνόμαστε από το κρεβάτι κάθε πρωί. Εάν οδηγείτε ένα ωραίο αυτοκίνητο αλλά δεν έχετε φίλους, πιθανότατα θα υποφέρετε. Αν έχετε 10.000 ακόλουθους στο instagram αλλά δεν αισθάνεστε ότι επηρεάζετε τον κόσμο, πιθανότατα δεν έχετε κάποιον σκοπό. Ως θεραπευτής προσπαθώ να βοηθήσω τους ανθρώπους να προσδιορίσουν τι έχει πραγματικό νόημα στη ζωή τους και να τους βοηθήσω, να τους προσανατολίσω προς την επίτευξή του. Σε κανένα σημείο δεν ήταν οι «περισσότεροι οπαδοί» ένας σημαντικός σκοπός της ζωής.
Είστε κλινικός ψυχολόγος για περισσότερα από 20 χρόνια. Τι άλλαξε από την περίοδο που ξεκινήσατε; Αντιμετωπίζετε άλλα προβλήματα τώρα; Οι άνθρωποι είναι πιο ενημερωμένοι και πιο πρόθυμοι να ζητήσουν βοήθεια;
Τα τελευταία 20 χρόνια έχω παρατηρήσει αύξηση της προθυμίας των ανθρώπων να ζητήσουν ψυχολογική βοήθεια. Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή ζω και ασκώ το επάγγελμά μου στην περιοχή του Λος Άντζελες, η οποία δέχεται πολύ την ψυχοθεραπεία. Μπορεί επίσης να συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι γνωρίζουν περισσότερο τις προκλήσεις για την ψυχική υγεία και τα οφέλη που προσφέρουν η θεραπεία και η γνώση της ψυχολογίας. Ταυτόχρονα, παρατήρησα ότι οι άνθρωποι αναζητούν μια γρήγορη επίλυση των προβλημάτων τους, καθώς πολλά άλλα προβλήματα της ζωής έχουν άμεσες λύσεις. Μπορεί να απογοητεύονται όταν μαθαίνουν ότι πολύπλοκα προβλήματα όπως η παιδική κακοποίηση ή οι εθισμοί ή οι διατροφικές διαταραχές χρειάζονται μήνες ή χρόνια για να επιλυθούν αντί για μια γρήγορη απογευματινή παρέμβαση. Τα προβλήματα που χρειάστηκαν χρόνια για να αναπτυχθούν δε θεραπεύονται κατά τη διάρκεια μιας νύχτας κι αυτό μπορεί να είναι ένα πικρό χάπι για να μπορέσουν ορισμένοι να το καταπιούν.
Αυτές τις μέρες στην Ελλάδα κάποια αναγνωρίσιμα πρόσωπα άνοιξαν μια ευρεία συζήτηση για τη σεξουαλική και τη λεκτική βία που έχουν υποστεί. Η κοινωνία μας σοκαρίστηκε ακούγοντας τα ονόματα των (φερόμενων) θυτών που, τις περισσότερες φορές, στο παρελθόν προσπάθησαν να έχουν άλλο κοινωνικό προφίλ. Είναι δύσκολο για τους θύτες να καταλάβουν ότι πρέπει να ζητήσουν βοήθεια ή είναι τόσο εγωιστές νάρκισσοι που αισθάνονται ότι δε θα τιμωρηθούν ποτέ για την άρρωστη συμπεριφορά τους;
Η φήμη και η εξουσία φαίνεται να ενσταλάζουν στους ανθρώπους την πεποίθηση ότι δεν κινδυνεύουν από τα θύματά τους. Πολλοί άνθρωποι εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες έρχονται αντιμέτωποι με αυτή την πραγματικότητα, όπως προφανώς και στην Ελλάδα. Η φήμη είναι μια ισχυρή πανοπλία που φαίνεται να κάνει μερικούς διάσημους ανθρώπους να αισθάνονται ότι είναι πάνω από τους κανόνες της κοινής αξιοπρέπειας. Αλλά αγωγές, αρνητική δημοσιότητα και προσωπικές μαρτυρίες μπορούν να δείξουν πώς καταχράστηκαν τη δύναμή τους για προσωπικό κέρδος. Η ελπίδα μου είναι ότι η αυξημένη επικέντρωση στην αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ζωής, ανεξάρτητα από την επιρροή και την κοινωνική τάξη, βοηθά τους αναγνωρίσιμους να φτάσουν στην ενσυναίσθηση και να αντιμετωπίσουν ως άξιους ανθρώπους κι εκείνους που δεν έχουν το δικό τους κοινωνικό status. Αυτή είναι μια σημαντική στιγμή εξισορρόπησης αυτής της ανισορροπίας κι ελπίζω ότι οι προνομιούχοι διάσημοι θα φροντίσουν καλύτερα αυτούς που τους έκαναν διάσημους.
Εάν κάποιος σας ρωτούσε ποιο είναι το κλειδί για την ευτυχία, τι θα λέγατε;
Όπως είπα προηγουμένως, νομίζω ότι τα κλειδιά της ευτυχίας βρίσκονται στην ποιότητα των σχέσεων και στο νόημα και τον σκοπό της ζωής. Εάν έχετε άτομα με τα οποία αισθάνεστε αρκετά κοντά για να μοιραστείτε τα πιο ευάλωτα και οικεία συναισθήματά σας και πιστεύετε ότι σας αγαπούν παρά τις αδυναμίες σας, έχετε ένα αρκετά καλό δώρο. Εξίσου σπουδαίο είναι εάν έχετε νόημα και σκοπό στη ζωή σας , έναν καλό λόγο να βγείτε από το κρεβάτι το πρωί, είτε αυτό είναι ένας λόγος για τον οποίο πρέπει να αγωνιστείτε, για να εξυπηρετήσετε την οικογένειά σας, είτε αυτό είναι μία πίστη ή πεποίθηση που πρέπει να ακολουθήσετε ή μια δημιουργική διέξοδος έκφρασης. Οι περισσότεροι, εάν έχουν πρόσωπα που τους στηρίζουν κι ένα σαφές νόημα στη ζωή τους, θα αναφέρουν ότι αισθάνονται ευτυχισμένοι.
Τι σας κάνει ευτυχισμένο; Ποια είναι η αγαπημένη γωνιά στο σπίτι σας;
Είμαι χαρούμενος όταν περνάω ένα απόγευμα ακολουθώντας μια περιπέτεια με τους γιους μου, ή αντιμετωπίζω την πρόκληση μιας δύσκολης διαδρομής, ή βουτάω σε ένα έργο όπως η συγγραφή ή η δημιουργία μουσικής. Λατρεύω τον χρόνο που περνάω με συγγενείς, καθώς και τον χρόνο που αφιερώνω σε επιτεύγματα, τον δημιουργικό χρόνο. Είμαι τυχερός και αρκετά προνομιούχος που μπορώ να πετύχω τουλάχιστον ένα από τα παραπάνω τις περισσότερες εβδομάδες.
Η αγαπημένη γωνιά του σπιτιού μου είναι το δωμάτιο με το γραφείο μου, όπου κάνω τις θεραπείες τον τελευταίο χρόνο. Δεν μπορούσαμε να συναντηθούμε στο γραφείο μου, γι’ αυτό έφερα το γραφείο μου στο σπίτι για να δώσω το αίσθημα οικειότητας κατά τις συνεδρίες. Η καρέκλα μου είναι επίσης η πιο άνετη, οπότε τα περισσότερα έργα μου (συμπεριλαμβανομένης και της συνέντευξης αυτής!) έχουν πραγματοποιηθεί στην ίδια καρέκλα στην ίδια γωνία.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ένα ακόμη βιβλίο;
Έχω ένα βιβλίο θεραπείας πάνω στο οποίο εργάζομαι, καθώς κι ένα βιβλίο μυθοπλασίας που θα ήθελα να τελειώσω. Αλλά και τα δύο καθυστερούν, καθώς αυτό το διάστημα βοηθώ τους γιους μου στη διαδικτυακή διδασκαλία και στο να επιστρέψουν στον κοινωνικό κόσμο, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Ως γονέας, ο κοινωνικός και εκπαιδευτικός κόσμος τους βρίσκεται στο προσκήνιο του μυαλού μου τελευταία. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί με τον δικό της ρυθμό. Τα αγόρια μου χρειάζονται τώρα την υποστήριξή μου.
Διαβάστε επίσης:
Dr.Leslie Ellis: Τι προσπαθούν να μας πουν τα όνειρά μας;
L.Svendsen: Ο βραβευμένος φιλόσοφος που έγραψε για όσα μας απασχολούν
