/ Συναντήσεις / Η νέα γενιά των μεταναστών

Η νέα γενιά των μεταναστών

mara on September 15, 2015 - 08:22 in Συναντήσεις
5 (100%) 1 vote

Την ξενιτιά, την ορφανιά, την πίκρα, την αγάπη,
Τα τέσσερα τα ζύγιασαν. Βαρύτερα είν’ τα ξένα.

Το δημοτικό τραγούδι εκφράζει με τον πιο εύστοχο τρόπο τον πόνο που προκαλεί η ξενιτά σε αυτούς που φεύγουν και εκείνους που μένουν πίσω… Ο πατέρας μου εργάστηκε ως δάσκαλος στη Γερμανία, μετά επέστρεψε στην Ελλάδα και ακολούθησε μια λαμπρή πορεία στον χώρο της εκπαίδευσης. Έμαθα από μικρή να σέβομαι τον μετανάστη που αλλάζει τόπο, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για τον ίδιο και την οικογένειά του. Ζούμε την εποχή της μαζικής μετανάστευσης λόγω συνθηκών. Και μπορεί στην Ελλάδα να μην έχουμε πόλεμο, όπως στη Συρία, να μας αναγκάσει να ξεριζωθούμε μαζικά. Έχουμε, όμως, ένα άλλο είδος πολέμου με αόρατα όπλα, τα οποία καταστρέφουν τις ελπίδες όλων. Το Συναπάντημα σας συστήνει έξι άτομα, έξι διαφορετικές ιστορίες, σε έξι διαφορετικές περιοχές της Ευρώπης. Άλλα λείπουν χρόνια, άλλα μόλις έφυγαν. Άτομα αξιόλογα, εργατικά, που τα γνωρίζω προσωπικά και κάποια με τιμούν με τη φιλία τους. Απαντώντας στις ίδιες ερωτήσεις, μας εξηγούν τους λόγους για τους οποίους έφυγαν από την Ελλάδα και γιατί πιστεύουν ότι είναι δύσκολο να επιστρέψουν. Μας μιλούν για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, την αντίληψη που υπάρχει ότι στο εξωτερικό όλα είναι πιο εύκολα και τις ευχάριστες εκπλήξεις που τους περίμεναν εκεί. Έξι από τα χιλιάδες παιδιά που είχε ανάγκη αυτός ο τόπος, αλλά η Πολιτική των τελευταίων ετών τα έδιωξε υπογράφοντας με τον πιο σκληρό τρόπο το διαβατήριό τους. Άλλοι δημιούργησαν οικογένεια, εξελίχθηκαν ήδη οικονομικά, αγόρασαν σπίτι, οργάνωσαν τη ζωή τους εκεί. Όλοι έχουν μπροστά τους την καταξίωση, το λαμπρό μέλλον που τους αξίζει. Όσα λένε δεν είναι μόνο η αλήθεια τους, αλλά ένα μεγάλο μάθημα για όλους. Θεωρώ ότι τέτοιες συνεντεύξεις θα έπρεπε να διαβάζουν όλοι οι πολιτικοί με προσοχή. Τα λόγια όλων των αξιόλογων αυτών ανθρώπων που θα γνωρίσετε παρακάτω πληγώνουν, όχι μόνο γιατί ένιωσαν το κράτος να τους διώχνει μακριά, όχι μόνο γιατί θα προσέφεραν εδώ πάρα πολλά στους τομείς που δραστηριοποιούνται, αλλά γιατί αυτό που άφησαν πίσω, τους λείπει…

metanasteusi_12

Η Δέσποινα λείπει τέσσερα χρόνια από την Ελλάδα. Δύο έζησε στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας και τα τελευταία δύο χρόνια ζει στο Αλικάντε της Ισπανίας. Ο τίτλος της δουλειάς της είναι: administrative assistant in eu agency. Τη Δέσποινα τη γνώρισα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ήμασταν συμφοιτήτριες στο τμήμα Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε. Έξυπνη, ευγενική, κοινωνική, τραβούσε τα βλέμματα και την προσοχή ακόμα και των ατόμων που δεν ήξεραν τον χαρακτήρα της,  λόγω ύψους και λόγω των υπέροχων μπλε ματιών της. Πήρε την απόφαση να βγει στο εξωτερικό και η πορεία δείχνει πως έπραξε σωστά, καθώς σιγά-σιγά κερδίζει αυτό που της αξίζει: την καταξίωση στον επαγγελματικό χώρο. Της αρκεί;

metanasteusi_03

Πώς πήρες την απόφαση να φύγεις και γιατί διάλεξες τη συγκεκριμένη περιοχή;

Πριν τέσσερα χρόνια ήδη είχαν αρχίσει να δυσκολεύουν τα πράγματα στη δουλειά μου… Η τελευταία εταιρία που δούλευα έκλεισε και έπειτα από αυτό δούλεψα σχεδόν ένα χρόνο ως freelancer με μεγάλη επαγγελματική ανασφάλεια φυσικά. Όποτε αποφάσισα πως ή τώρα ή ποτέ . Έκανα και career coaching, κάτι που με βοήθησε πολύ στο να κινηθώ οργανωμένα . Μετά από αρκετή έρευνα κατέληξα πως είχα πολύ περισσότερες πιθανότητες στη Φρανκφούρτη, περισσότερο από οπουδήποτε άλλου στην Ευρώπη… Όποτε έκλεισα εντατικά μαθήματα και διαμονή σε μια σχολή που προσέφερε πολύ καλή επαγγελματική και κοινωνική δικτύωση.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσεις εκεί και ποια η πιο ευχάριστη έκπληξη; 

Πήγα με πολλή αισιοδοξία, αλλά και άγνοια κινδύνου. Είχα έναν προϋπολογισμό για ένα χρόνο μάξιμουμ και ό,τι γίνει . Ευτυχώς για μένα οι προσπάθειες απέδωσαν με πολλή δουλειά /δουλειές το ένα έφερε το άλλο και στο τέλος το ένα καλό συμβόλαιο οδήγησε στο επόμενο και από τη Φρανκφούρτη βρέθηκα στο Αλικάντε και βλέπουμε …

Είναι εύκολο για έναν Έλληνα να προσαρμοστεί σε ξένο περιβάλλον; Πόσο κοντά είναι οι νοοτροπίες μας;

Στη Φρανκφούρτη το πιο δύσκολο πράγμα ήταν η διαμονή: εύρεση και κόστος. Αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα ήταν η διαπίστωση πως αν θέλεις να δουλέψεις, δεν υπάρχει περίπτωση να χαθείς -ήταν μεγάλη ανακούφιση ερχόμενη από Ελλάδα.

Είναι εύκολο για έναν Έλληνα να προσαρμοστεί σε ξένο περιβάλλον; Πόσο κοντά είναι οι νοοτροπίες μας; 

Με τη Γερμανία είμαστε η μέρα με τη νύχτα, με την Ισπανία σαφώς παρά πολύ κοντά. Νομίζω όμως πως οι Έλληνες -ειδικά της γενιάς μας- είναι πολύ ευπροσάρμοστοι. Μιλάμε και μαθαίνουμε ξένες γλώσσες, ταξιδεύουμε αρκετά και επιπλέον πιστεύω πως εφόσον παίρνουμε την απόφαση να φύγουμε οι περισσότεροι έχουμε συναίσθηση του τι σημαίνει αυτό. Έχουμε την τάση να συγκεντρωνόμαστε και δημιουργούμε ομάδες και συλλόγους, αλλά δεν γκετοποιούμαστε.

metanasteusi_13

Ποια γνώμη έχουν για τους Έλληνες εκεί; Έχεις βιώσει ρατσισμό;

Στη Γερμανία ένιωσα πολύ φιλόξενα τότε. Τώρα με τις τελευταίες εξελίξεις δεν ξέρω πώς είναι τα πράγματα. Μου είχε κάνει εντύπωση πως -τότε τουλάχιστον- δεν υπήρξε ποτέ θέμα με την εθνικότητά μου και στις συζητήσεις με Γερμανούς, εισέπραττα συμπάθεια . Έχουν περάσει δύο χρόνια βέβαια. Οι Ισπανοί από την άλλη νιώθουν πολύ κοντά μας και ακόμη και τώρα υπάρχει αρκετή συμπαράσταση, αν και λόγω των επικείμενων εκλογών στην Ισπανία τα ΜΜΕ έχουν επιδοθεί σε σκληρή προπαγάνδα για να αντιστρέψουν αυτή τη συμπάθεια του μέσου Ισπανού, προς αποφυγή παρόμοιων εκλογικών αποτελεσμάτων με τη χώρα μας.

Τι είναι εκείνο που σου λείπει περισσότερο από την πατρίδα και τι χαίρεσαι που δεν βιώνεις πλέον;

Αδιαμφισβήτητα μου λείπει η οικογένεια και οι φίλοι μου και η αίσθηση ότι είμαι “σπίτι” μου. Νιώθω πολύ άνετα εδώ δεν λέω, αλλά σε όποια γλώσσα και να μιλήσω κάποια πράγματα δεν εκφράζονται όπως στη μητρική σου :). Και φυσικά οι παραλίες της Χαλκιδικής! Δεν μου λείπει το αίσθημα της επαγγελματικής ανασφάλειας και εκμετάλλευσης.

Στην Ελλάδα υπάρχει μια αντίληψη ότι όσοι πηγαίνουν στο εξωτερικό,  λύνουν τα προβλήματά τους και έχουν μια καλή ζωή. Ισχύει;

Εξαρτάται! Στην περίπτωσή μου -και μέχρι στιγμής- ναι ισχύει. Αλλά τίποτα δεν είναι εύκολο, ούτε η ζωή στο εξωτερικό είναι παράδεισος . Κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. 

Σκέφτεσαι ποτέ να επιστρέψεις;

Θεωρητικά θα ήθελα να επιστρέψω. Κάθε φορά που επισκέπτομαι την Ελλάδα με πιάνει το σύνδρομο του Καζαντζίδη, αλλά όταν επανέρχεται η λογική, ξέρω πολύ καλά πως δεν πρόκειται να συμβεί σύντομα…  Άλλωστε δεν θα ήθελα να επιστρέψω σε συνθήκες παρόμοιες ή χειρότερες από αυτές που έφυγα.

Ποιο είναι το μέλλον που ονειρεύεσαι για τα παιδιά σου; Να μεγαλώσουν έξω ή αν είχες επιλογή θα προτιμούσες την Ελλάδα;

Ουφ, πολύ δύσκολη ερώτηση… Δεν έχω παιδιά, οπότε η απάντηση θα είναι πολύ θεωρητική. Υποθέτω πως θα ήθελα να έχουν τη δυνατότητα στην καλύτερη δυνατή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση, υποδομές πάσης φύσεως κτλ. Μάλλον θα επέλεγα να ζήσω έξω, εκτός και αν από θαύμα άλλαζαν ριζικά τα πράγματα.

—————————————————————————————————————-

Η Μαρία- μητέρα ενός μικρού κοριτσιού-15 μηνών- ζει εδώ και 2,5 χρόνια στο Ζρένιανιν -Zrenjanin-της Σερβίας. Τη γνώρισα στον τηλεοπτικό σταθμό άλτερ, όπου συνεργαστήκαμε. Γελαστή, κοινωνική, και πάντα πρόθυμη να βοηθήσει. Αυτή τη στιγμή δεν εργάζεται και ονειρεύεται μια καλύτερη Ελλάδα για να μπορέσει να επιστρέψει…

metanasteusi_07 - Copy

Πώς πήρες την απόφαση να φύγεις και γιατί διάλεξες τη συγκεκριμένη περιοχή;

Μετά το κλείσιμο της εταιρείας όπου εργαζόμουν -(Άλτερ)- και το οικονομικό αδιέξοδο που επικρατούσε, αποφασίσαμε με τον σύζυγό μου να φύγουμε εκτός Ελλάδας, καθώς η ανεύρεση εργασίας -τόσο του άντρα μου όσο και δικής μου- ήταν ανέφικτη. Υπήρχαν διάφορες επιλογές, ανάμεσα σε αυτές ήταν και η Σερβία, καθώς ο σύζυγός μου είναι Σέρβος.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσεις εκεί και ποια η πιο ευχάριστη έκπληξη;

Το δυσκολότερο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσω ήταν η επικοινωνία με τον κόσμο, καθότι εγώ δεν μιλούσα τη γλώσσα και τα αγγλικά τους είναι μηδαμινά έως ανύπαρκτα. Η πιο ευχάριστη έκπληξη ήταν-χωρίς να είμαι λάτρης αυτής της μουσικής- ότι μπορείς να ακούσεις πολλά από τα ελληνικά τραγούδια με σέρβικο στίχο, πραγματικά είναι πολύ ευχάριστο. Μεταφέρεσαι αυτόματα στην Ελλάδα.

Είναι εύκολο για έναν Έλληνα να προσαρμοστεί σε ξένο περιβάλλον; Πόσο κοντά είναι οι νοοτροπίες μας; 

Εξαρτάται τι τύπος είσαι και σε ποια χώρα πηγαίνεις. Εγώ είμαι γενικά άνθρωπος που προσαρμόζεται εύκολα χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις, οπότε δεν βρήκα καμία δυσκολία στο να προσαρμοστώ σε αυτό το περιβάλλον. Οι Έλληνες με τους Σέρβους έχουν πάρα πολλά κοινά και ως λαοί οι νοοτροπίες μας είναι πολύ κοντά. Πίνουνε, γλεντάνε, χορεύουν. Πολλές φορές φυσιογνωμικά έχω περάσει πολλούς Σερβους για Έλληνες, μέχρι να καταλάβω από τη γλώσσα ότι τελικά δεν είναι. Μοιάζουμε και εξωτερικά πολύ μαζί τους.

metanasteusi_09

Ποια γνώμη έχουν για τους Έλληνες εκεί; Έχεις βιώσει ρατσισμό;

Παρόλο που υπάρχει ιστορική σύνδεση με τη Σερβία ,στα πλαίσια της Ελληνοσερβικής Συμμαχίας-φιλίας, εγώ γενικά δεν ασπάζομαι αυτό τον δεσμό και δεν τον βίωσα ιδιαίτερα . Φυσικά μας συμπαθούν, λατρεύουν τη χώρα μας -ειδικά για τις καλοκαιρινές τους διακοπές- τα φαγητά μας, τη μουσική μας, γενικά τους αρέσουμε. Ρατσισμό όχι δεν έχω βιώσει, αν και στην πόλη που μένω είμαι η μοναδική Ελληνίδα.

Τι είναι εκείνο που σου λείπει περισσότερο από την πατρίδα και τι χαίρεσαι που δεν βιώνεις πλέον;

Αυτό που μου λείπει από την πατρίδα- εκτός φυσικά από γονείς, συγγενείς, φίλους- είναι η ΘΑΛΑΣΣΑ. Μου έχει λείψει όσο τίποτα άλλο. Χαίρομαι που δεν βιώνω πια αυτή την οικονομική και πολιτική τρέλα, το άγχος, το ψυχολογικό στρες, την ανασφάλεια. Πίστευα ότι η κατάσταση θα πάει καλύτερα από τη στιγμή που έφυγα, αλλά μετά λύπης διαπιστώνω ότι η κατάσταση πήγε από το κακό στο χειρότερο και σταματημό δεν έχει.

Στην Ελλάδα υπάρχει μια αντίληψη ότι όσοι πηγαίνουν στο εξωτερικό,  λύνουν τα προβλήματά τους και έχουν μια καλή ζωή. Ισχύει;

Φυσικά και δεν ισχύει αυτό. Όποιος το πιστεύει είναι απλά αφελής ή πολύ απελπισμένος. Βέβαια εξαρτάται και το πού πηγαίνει κάποιος και με ποιες βάσεις. Είναι πολύ διαφορετικά να πηγαίνεις σε χώρες όπως Σουηδία, Αυστρία, Αυστραλία από ότι σε κάποια χώρα των Βαλκανίων.

Σκέφτεσαι ποτέ να επιστρέψεις;

Και βέβαια σκέφτομαι να επιστρέψω, όμως μόνο όταν η κατάσταση και το περιβάλλον καλυτερεύσει και γίνει ιδανικό για μένα και την οικογένειά μου.

Ποιο είναι το μέλλον που ονειρεύεσαι για τα παιδιά σου; Να μεγαλώσουν έξω ή αν είχες επιλογή θα προτιμούσες την Ελλάδα;

Λατρεύω την Ελλάδα και τους Έλληνες και ως άνθρωπος που έχω ταξιδέψει αρκετά, θεωρώ ότι σαν τον τόπο σου δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Αλλά δυστυχώς πολλές φορές πρέπει να αφήνουμε πίσω μας το συναίσθημα και να λειτουργούμε με τη λογική. Φυσικά και θα ήθελα τα παιδιά μου να μεγαλώσουν στην Ελλάδα, αλλά όταν αυτή η χώρα σταθεί ξανά στα πόδια της και μπορέσει να δώσει στους πολίτες της τη δυνατότητα και τις ευκαιρίες που αξίζουν.

————————————————————————————————————–

Ο Αχιλλέας είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα του Έλληνα που διαπρέπει επαγγελματικά στο εξωτερικό. Από το 1997 που ζει στην Αγγλία- 10 χρόνια στο Manchester , τέσσερα χρόνια στο Liverpool και τέσσερα στο Λονδίνο, έχει εργαστεί στους μεγαλύτερους οίκους μόδας και σε μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων ένδυσης, σε χώρους μαζικής εστίασης-πάντα σε θέσεις υψηλής ευθύνης. Ο τίτλος των σπουδών του: Bsc (Hons) Hospitality Management with Tourism. Σήμερα εργάζεται ως Boutique Manager στην εταιρία Swarovski στον κεντρικότερο εμπορικό δρόμο του Λονδίνου, την Oxford Street . Καλοντυμένος, διακριτικός,  σωστός επαγγελματίας. Θεωρώ ότι είχε πάντα μέσα του τα στοιχεία που έχει ένας ευγενής αριστοκράτης και βρήκε το περιβάλλον όπου μπόρεσε να τα εξελίξει. Στη χώρα μας- αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές- όλες οι εταιρίες θα τον διεκδικούσαν. Η δική του απόφαση να μην επιστρέψει στην πατρίδα με στεναχωρεί περισσότερο, όχι γιατί η χώρα στερείται άλλον έναν άξιο επαγγελματία, αλλά γιατί εγώ στερούμαι την παρουσία ενός πολύτιμου φίλου…

metanasteusi_06

Πώς πήρες την απόφαση να φύγεις και γιατί διάλεξες τη συγκεκριμένη περιοχή;

Πάντα ήθελα να σπουδάσω στην Αγγλία και το Manchester  ήταν η πρώτη πόλη που δέχθηκε την αίτησή μου.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσεις εκεί και ποια η πιο ευχάριστη έκπληξη; 

Το πιο δύσκολο πράγμα, όταν έφθασα στην Αγγλία, ήταν να συνηθίσω αυτή τη νέα κουλτούρα, που είναι σίγουρα τόσο διαφορετική από την ελληνική. Όσο για την πιο ευχάριστη έκπληξη: δεν βρέχει όσο συχνά μου είχαν πει 🙂

Είναι εύκολο για έναν Έλληνα να προσαρμοστεί σε ξένο περιβάλλον; Πόσο κοντά είναι οι νοοτροπίες μας;

Ο καθένας έχει διαφορετικούς τρόπους να προσαρμοστεί σε νέες κουλτούρες και αυτό βέβαια μπορεί να είναι δύσκολο. Παρ’ όλα αυτά, αν το πιστέψεις μπορείς, ανεξάρτητα από την εθνικότητα. Οι νοοτροπίες μας είναι ίδιες σε κάποια σημεία και διαφορετικές σε άλλα. Αν πάρεις τα θετικά από κάθε κουλτούρα, θα γίνεις πολύ επιτυχημένος.

 Ποια γνώμη έχουν για τους Έλληνες εκεί; Έχεις βιώσει ρατσισμό;

Με τόσες πολλές εθνότητες από όλο τον κόσμο να ζουν στην Αγγλία, δεν ένιωσα ποτέ κανένα είδος ρατσισμού. Αντιθέτως ένιωσα ευπρόσδεκτος, όταν έλεγα ότι κατάγομαι από την Ελλάδα.

metanasteusi_05

Τι είναι εκείνο που σου λείπει περισσότερο από την πατρίδα και τι χαίρεσαι που δεν βιώνεις πλέον;

Η οικογένειά μου και μερικοί εξαιρετικοί φίλοι, (δεν θα πω ονόματα, ξέρουν εκείνοι). Μερικές φορές, όταν επισκέπτομαι την Ελλάδα, παλεύω να κατανοήσω κάποιες συμπεριφορές και αντιλήψεις για τον κόσμο!

Στην Ελλάδα υπάρχει μια αντίληψη ότι όσοι πηγαίνουν στο εξωτερικό, λύνουν τα προβλήματά τους και έχουν μια καλή ζωή. Ισχύει;

Ζώντας εδώ περίπου 18 χρόνια, χρειάστηκα μεγάλο χρονικό διάστημα σκληρής δουλειάς και προσπάθειας για να καταφέρω να έχω μια άνετη ζωή μέσα από πολλά σκαμπανεβάσματα.

Σκέφτεσαι ποτέ να επιστρέψεις;

Ποτέ, καθώς έτυχα αναγνώρισης σε όλους τους τομείς της ζωής, από την πρώτη μέρα που έφθασα στην Αγγλία.

Ποιο είναι το μέλλον που ονειρεύεσαι για τα παιδιά σου; Να μεγαλώσουν έξω ή αν είχες επιλογή θα προτιμούσες την Ελλάδα;

Θα ήθελα να μεγαλώσουν στο εξωτερικό, όπου θα είχαν πάρα πολλές ευκαιρίες.

———————————————————————————————————-

Δημήτρης-πατέρας δύο παιδιών. Τον τελευταίο μήνα ζει στο Πλέτεμπεργκ, (Plettenberg), της Γερμανίας και εργάζεται σε μια εταιρία εκεί. Ο Δημήτρης στην Ελλάδα ήταν ηχολήπτης, εργάστηκε σε διάφορους τηλεοπτικούς σταθμούς και τελευταία μας συνεργασία ήταν στην εκπομπή “Όλοι οι καλοί χωράνε” στο κανάλι “Έψιλον”. Χαμογελαστός, ηπίων τόνων και εργατικός δείχνει να μη θέλει να επιστρέψει σε μια χώρα ανήμπορη να προσφέρει ένα καλό μέλλον στα παιδιά του.

metanasteusi_04

Πώς πήρες την απόφαση να φύγεις και γιατί διάλεξες τη συγκεκριμένη περιοχή;

Στη χώρα μου δεν βλέπω τα πράγματα να πάνε καλά και θέλω να κάνω κάτι καλύτερο στη ζωή μου για τα παιδιά μου. Διάλεξα αυτή την πόλη, γιατί έχω φίλους εδώ και μπορούν να με φιλοξενήσουν, αλλά και γιατί στις μικρές πόλεις πάντα βρίσκεις πιο εύκολα εργασία και τα ενοίκια είναι πιο χαμηλά.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσεις εκεί και ποια η πιο ευχάριστη έκπληξη;

Το δύσκολο για μένα είναι η γλώσσα, γιατί -για να το πω με τη φράση που χρησιμοποιούμε σε τέτοιες περιπτώσεις- δεν ήξερα γρι. Μαθαίνω σιγά σιγά. Η ευχάριστη έκπληξη ήταν το πόσο όμορφα, καθαρά και οργανωμένα είναι όλα εδώ.

Είναι εύκολο για έναν Έλληνα να προσαρμοστεί σε ξένο περιβάλλον; Πόσο κοντά είναι οι νοοτροπίες μας;

Για μένα είναι μια χαρά, τα παιδιά μου λείπουν μόνο.

Ποια γνώμη έχουν για τους Έλληνες εκεί; Έχεις βιώσει ρατσισμό;

Δεν έχουν και την καλύτερη γνώμη για εμάς, εξαιτίας αυτών που βλέπουν στις ειδήσεις, αλλά ρατσισμό δεν έχω βιώσει. Είναι μια χαρά άνθρωποι. Οι Έλληνες εδώ παλεύουν και αυτοί ο καθένας με τον τρόπο του. 

metanasteusi_08

Τι είναι εκείνο που σου λείπει περισσότερο από την πατρίδα και τι χαίρεσαι που δεν βιώνεις πλέον;

Μου λείπουν τα παιδιά μου, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου.

Στην Ελλάδα υπάρχει μια αντίληψη ότι όσοι πηγαίνουν στο εξωτερικό,  λύνουν τα προβλήματά τους και έχουν μια καλή ζωή. Ισχύει;

Νομίζω ναι. Η Ελλάδα είναι τραγική χώρα, μόνο στη βλακεία και τη ρεμούλα έχει τα πρωτεία.

Σκέφτεσαι ποτέ να επιστρέψεις;

Όχι, δεν αξίζει.

Ποιο είναι το μέλλον που ονειρεύεσαι για τα παιδιά σου; Να μεγαλώσουν έξω ή αν είχες επιλογή θα προτιμούσες την Ελλάδα;

Φυσικά να μεγαλώσουν εδώ. Εκεί τι να κάνουν;

—————————————————————————————————————–

Η Κατερίνα είναι φιλόλογος. Σπούδασε στην Ελλάδα και κατόπιν έκανε το μεταπτυχιακό της στο Exeter της Αγγλίας, όπου μένει τα τελευταία έντεκα χρόνια. Είναι μητέρα δύο παιδιών και εργάζεται στο πανεπιστήμιο της πόλης. Τη γνώρισα σε ένα ταξίδι στην Ιταλία, η φιλία μας επισφραγίστηκε με μια κουμπαριά, καθώς βάφτισα το πρώτο της παιδί. Είναι μια λαμπρή επιστήμων, μουσικό ταλέντο και έχει εξαιρετικό χιούμορ. Με λίγα λόγια, άτομο που λείπει από τα ελληνικά σχολεία, όπου θα διέπρεπε ως καθηγήτρια. Η καλή της τύχη, όμως, την ταξίδεψε βόρεια. Το μετάνιωσε;

 metanasteusi_02

Πώς πήρες την απόφαση να φύγεις και γιατί διάλεξες τη συγκεκριμένη περιοχή;

Ήθελα να κάνω ένα μεταπτυχιακό και μία συμφοιτήτριά μου, που σπούδαζε ήδη στο Έξετερ, μου πρότεινε να πάω εκεί.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσεις εκεί και ποια η πιο ευχάριστη έκπληξη;

Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι η γλώσσα, γιατί ακόμη και όταν μπορείς να επικοινωνήσεις για να καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες, πρέπει να προσαρμόσεις τους κώδικες επικοινωνίας που χρησιμοποιούσες με τους ντόπιους φίλους σου σε μία νέα γλώσσα. Δεν μπορούσα πια να χρησιμοποιήσω ατάκες από ελληνικές ταινίες ή ιδιωματικές εκφράσεις και παροιμίες. Έπρεπε να αρχίσω ξανά από την αρχή.

Η πιο ευχάριστη εμπειρία μου στο εξωτερικό ήταν η σχέση μου με τις δημόσιες υπηρεσίες. Όλα γίνονται με πολύ απλές διαδικασίες, μέσω αλληλογραφίας ή υπολογιστή. Οι πληροφορίες είναι ξεκάθαρες, τα έγγραφα που απαιτούνται τα απολύτως απαραίτητα και αν κάνεις κάποιο λάθος, θα προσπαθήσουν να σε διευκολύνουν, όπως μπορούν.

Είναι εύκολο για έναν Έλληνα να προσαρμοστεί σε ξένο περιβάλλον; Πόσο κοντά είναι οι νοοτροπίες μας;

Εξαρτάται από τον άνθρωπο. Γνωρίζω Ελληνες που δεν μπορούσαν να συνηθίσουν τον τρόπο ζωής του εξωτερικού, που τους έλειπαν οι φίλοι και η οικογένειά τους και που, με την πρώτη ευκαιρία, γύρισαν πίσω. Πολλοί αντιθέτως, όχι μόνο έμειναν, αλλά και κάθε φορά που γυρίζουν στην Ελλάδα παραπονιούνται για τα κακώς κείμενά της. Νομίζω πώς σήμερα η ανάγκη για δουλειά και μία αξιοπρεπή διαβίωση είναι πιο σημαντική από την έννοια της πατρίδας.

Οι νοοτροπίες είναι διαφορετικές, το χιούμορ είναι διαφορετικό, αλλά όλοι μας μαθαίνουμε να προσαρμοζόμαστε , να κρατάμε τα καλά στοιχεία και να τα εμπλουτίζουμε με τα δικά μας.

Ποια γνώμη έχουν για τους Έλληνες εκεί; Έχεις βιώσει ρατσισμό;

Δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι κακό για τους ´Ελληνες, αλλά ούτε και ο κόσμος είναι αδιάφορος για το τί συμβαίνει στην Ελλάδα. Πολλοί συνάδερφοι και φίλοι με ρωτάνε για τις εξελιξεις, πώς τα βγάζουν πέρα οι Έλληνες κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Δουλεύω σε ένα Πανεπιστήμιο όπου ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των υπαλλήλων και των φοιτητών είναι από άλλες χώρες. Ο κόσμος είναι εξοικειωμένος να ζει με ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων. Ο γιος μου στο σχολείο έχει συμμαθητές απ’ όλο τον κόσμο. Αλλά δεν είναι μόνο οι προσωπικές μας εμπειρίες. Η πολιτική του Πανεπιστημίου είναι πολύ αυστηρή σε θέματα ρατσισμού. Κάνουμε σεμινάρια για το πώς να συμπεριφερόμαστε σε φοιτητές /συναδέρφους με διαφορετικές κουλτούρες. Υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες συμπεριφοράς που πρέπει να ακολουθούμε στον επαγγελματικο μας χώρο.

Η εκπαίδευση ξεκινάει και από τις πολύ μικρές ηλικίες. Αν δει κάποιος τα αγγλικά παιδικά προγράμματα θα διαπιστώσει ότι υπάρχει πάντοτε ένας έγχρωμος χαρακτήρας, ένας Ασιάτης, ένα παιδί σε αναπηρικό καρότσι. Σαφώς και υπάρχουν μεμονωμένες περιπτώσεις ρατσισμού, αλλά εγώ προσωπικά δεν τις έχω βιώσει.

metanasteusi_01

Τι είναι εκείνο που σου λείπει περισσότερο από την πατρίδα και τι χαίρεσαι που δεν βιώνεις πλέον;

Μου λείπουν οι φίλοι μου, σαφώς και η οικογένειά μου. Δεν μου λείπει ο τρόπος ζωής, γιατί στην Ελλάδα ήμουνα το παιδί της οικογενείας, ενώ τώρα είμαι ο γονιός και οι προτεραιότητές μου και οι υποχρεώσεις μου έχουν αλλάξει. Χαίρομαι που ζω σε μία χώρα όπου δεν χρειάζεται να παλεύεις κάθε μέρα για τα αυτονόητα, όπως παραδείγματος χάριν έναν μισθό για τη δουλειά που έχεις ήδη κάνει.

Στην Ελλάδα υπάρχει μια αντίληψη ότι όσοι πηγαίνουν στο εξωτερικό,  λύνουν τα προβλήματά τους και έχουν μια καλή ζωή. Ισχύει;

Όχι, δεν ισχύει. Τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν χωρίς σκληρή δουλειά, αλλά αν έχεις δουλειά-που δεν είναι δεδομένο- μπορείς να εξασφαλίσεις έναν καλό μισθό και ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Και μιλώντας για την Αγγλία, όπου ζω και που υποτίθεται πως είναι εύρωστη οικονομικά, οι δουλειές δεν είναι δεδομένες, γίνονται περικοπές παντού. Από τις δημόσιες υπηρεσίες, τα νοσοκομεία με μείωση προσωπικού και ημιαπασχόληση μέχρι τα μεγάλα σουπερμάρκετ, που αντικαθιστούν τους ταμίες τους με μηχανήματα self-service. Τελευταία,  με τις αγορές να γίνονται κυρίως μέσω διαδικτύου, πολλά είναι και τα καταστήματα που κλείνουν.

Σκέφτεσαι ποτέ να επιστρέψεις;

Κάποια στιγμή, όταν πάρω σύνταξη, στόχος μου είναι να γυρίσω στην Ελλάδα.

 Ποιο είναι το μέλλον που ονειρεύεσαι για τα παιδιά σου; Να μεγαλώσουν έξω ή αν είχες επιλογή θα προτιμούσες την Ελλάδα;

Θέλω για τα παιδιά μου ό,τι θα ήθελε ο καθένας:  να έχουν ένα καλό επίπεδο ζωής,  να είναι αυτόνομα και ευτυχισμένα. Το πού θα αποφασίσουν να ζήσουν, δεν έχει τόση σημασία.

—————————————————————————————————————

Η Λίλια εδώ και δύομιση χρόνια εργάζεται σε εταιρία της Γενεύης στην Ελβετία ως integrated production manager. Τη γνώρισα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ήμασταν συμφοιτήτριες στο τμήμα Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε. Είναι και εκείνη από τα δυνατά μυαλά, ευγενική, πολύ ευαίσθητη και καλή επαγγελματίας, με το πιο “καθαρό” και “ζεστό” χαμόγελο. Όταν απολύθηκε από εταιρία όπου εργαζόταν, αναγκάστηκε να στραφεί στο εξωτερικό. Από όλη τη συνέντευξη θα σταθώ σε αυτό που της λείπει πιο πολύ από την πατρίδα, υπογραμμίζοντας ότι και η Μαρία εκφράστηκε με τον ίδιο ακριβώς συγκινητικό τρόπο για κάτι που όλοι εμείς -που παραμένουμε Ελλάδα-θεωρούμενο δεδομένο.

metanasteusi_10

Πώς πήρες την απόφαση να φύγεις και γιατί διάλεξες τη συγκεκριμένη περιοχή;

Η απόφαση μάλλον πάρθηκε για μένα. Δούλευα σε διαφημιστική εταιρία και απολύθηκα μετά από επτά χρόνια λόγω περικοπών. Έψαχνα το εξωτερικό πριν την κρίση ως μια επιπλέον εμπειρία, ως διάλειμμα από την Ελλάδα, αλλά όταν απολύθηκα μου δόθηκε η ώθηση να ψάξω πλέον σοβαρά. Βρέθηκε μπροστά μου μια αγγελία για μια πολύ καλή δουλειά σε πολυεθνική που έδρευε στη Γενεύη, στην οποία έκανα αίτηση και έτσι βρέθηκα εδώ. Η απόφαση ήταν ξεκάθαρα λόγω της δουλειάς και των χρηματικών απολαβών και δεν είχε να κάνει καθόλου με την πόλη, η οποία δεν ήξερα καν που πέφτει στον χάρτη.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσεις εκεί και ποια η πιο ευχάριστη έκπληξη;

Το πιο δύσκολο πράγμα συγκεκριμένα που είχα να αντιμετωπίσω ήταν -εκτός της γλώσσας- ότι δεν τους ενδιαφέρεις ιδιαίτερα, επειδή είναι τόσοι πολλοί οι ξένοι της πόλης, με αποτέλεσμα να μην είναι διατεθιμένος κανείς να βοηθήσει. Ευχάριστη έκπληξη παρόλα αυτά είναι το γεγονός ότι έχεις τόσα δικαιώματα εδώ ως ξένος που παρόλο που φαινομενικά δεν φαίνεσαι καλοδεχούμενος, αυτό σε διευκολύνει σε πολλά επίπεδα. Επίσης οι δημόσιες υπηρεσίες τους λειτουργούν εξαίσια- σε αντίθεση με την ιδιωτική πρωτοβουλία. Για παράδειγμα μου πήρε ένα μήνα, (και επανάληψη της διαδικασίας λόγω ακατάλληλης φωτογραφίας), να αλλάξω την παλαιού τύπου ελληνική άδεια οδήγησης με τη νέου τύπου στο Υπουργείο Μεταφορών και 20 λεπτά να αλλάξω την ελληνική άδεια σε ελβετική στην αντίστοιχη ελβετική υπηρεσία.

Είναι εύκολο για έναν Έλληνα να προσαρμοστεί σε ξένο περιβάλλον; Πόσο κοντά είναι οι νοοτροπίες μας; 

Οι Έλληνες είμαστε ένα ξεχωριστό μπερδεμένο είδος, παγιδευμένοι μεταξύ δύσης και ανατολής, με αποτέλεσμα να ταιριάζουμε με όλους, αλλά παράλληλα και με κανέναν. Η προσαρμογή είναι αρκετά δύσκολη, αν προσπαθήσεις να μεταφέρεις τη ζωή που είχες στην Ελλάδα στην όποια ξένη χώρα, γιατί όλα τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Αυτή είναι η παγίδα στην οποία πέφτουν πολλοί Ελληνες και αντί να προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν αυτά που η καινούρια «πατρίδα» έχει να τους προσφέρει, μεμψιμοιρούν για όλα αυτά που δεν έχουν.

 Ποια γνώμη έχουν για τους Έλληνες εκεί; Έχεις βιώσει ρατσισμό; 

Επειδή υπάρχουν τόσες διαφορετικές εθνικότητες εδώ,  δεν υπάρχει ρατσισμός συγκεκριμένα προς τους Έλληνες. Θα έλεγα μια γενική αδιαφορία απέναντι σε όλους τους ξένους. Ανάμεσα στους ξένους υπάρχει μια «γκρίνια» ότι οι Ελληνες κάνουν παρέα σχεδόν αποκλειστικά με Ελληνες και ότι στηρίζουν ο ένας τον άλλο και επαγγελματικά. Συγκεκριμένα μας ονομάζουν «Greek Mafia». Στις λίγες περιπτώσεις που κάποιοι προσπαθούν να σε μειώσουν, γιατί ως Ελληνας είσαι ο «φτωχός» της Ευρώπης και «παίρνεις» τα λεφτά των άλλων, προσωπικά αντιδρώ με χιούμορ, κάτι που κάνει τους άλλους να μπλοκάρουν, οπότε και η συζήτηση σταματά εκεί. Επίσης όσες φορές προσωπικά έχω ζήσει στο εξωτερικό, με αξιοπρεπή συμπεριφορά προσπαθώ να πρεσβεύω επάξια τη γενιά μου και να καταρρίπτω όσο μπορώ το στερεότυπο του τεμπέλη, απατεωνίσκου Έλληνα που έχουν για εμάς πολλοί ξένοι.

Τι είναι εκείνο που σου λείπει περισσότερο από την πατρίδα και τι χαίρεσαι που δεν βιώνεις πλέον;

Μου λείπει η ΘΑΛΑΣΣΑ, η μυρωδιά της. Μου λείπουν οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, το σπίτι μου, η ρουτίνα μου. Χαίρομαι όμως που είμαι μακριά από τη μιζέρια, που μπορώ να κάνω όνειρα.

metanasteusi_11

Στην Ελλάδα υπάρχει μια αντίληψη ότι όσοι πηγαίνουν στο εξωτερικό, λύνουν τα προβλήματά τους και έχουν μια καλή ζωή. Ισχύει; 

Όλα στη ζωή είναι θέμα επιλογών. Σε μια ιδανική συγκυρία θα μπορούσαμε να παραμείνουμε στην πατρίδα μας και να έχουμε σταθερές δουλειές, μια εύκολη καθημερινότητα και να μπορούμε να κάνουμε όνειρα για το μέλλον…και να να πηγαίνουμε στη θάλασσα το Σαββατοκύριακο. Αυτό για τους περισσότερους δεν είναι εφικτό και έτσι πρέπει να κάνεις τις επιλογές σου. Είτε να παραμείνεις και να παλέψεις με ό,τι σου προσφέρει η χώρα, είτε να αναζητήσεις κάποιο άλλο πιο σταθερό μέλλον. Είναι και τα δύο εξίσου δύσκολα. Το να φεύγεις σε σχετικά μεγάλη ηλικία και ειδικά χωρίς σύντροφο, έχει πολύ μεγάλο κόστος. Πρέπει να γκρεμίσεις και να χτίσεις τη ζωή σου από την αρχή, σε συνθήκες που απέχουν πολύ από το ιδανικό, ξένος σε ξένο τόπο, να παλέψεις με τη μοναξιά. Η εντύπωση που έχουν οι άλλοι για σένα είναι αυτή που δείχνεις όταν είσαι στην Ελλάδα για διακοπές, που εκ των πραγμάτων είσαι χαρούμενος ή μπορείς ίσως να ξοδεύεις περισσότερα χρήματα από ό,τι οι ίδιοι. Οπότε ναι θεωρούν ότι όλα είναι καλά στη ζωή σου, χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τι μπορεί να βιώνεις εσύ στην καθημερινότητά σου, με τι μπορεί να έχεις παλέψει για να σταθείς στα πόδια σου.

Σκέφτεσαι ποτέ να επιστρέψεις;

Όχι, όχι άμεσα. Ίσως στο μέλλον, ίσως αν τα πράγματα βελτιωθούν. Αν έφευγα από την Ελβετία, μάλλον θα πήγαινα κάπου αλλού στην Ευρώπη, τουλάχιστον να είμαι κοντά στους γονείς μου.

Ποιο είναι το μέλλον που ονειρεύεσαι για τα παιδιά σου; Να μεγαλώσουν έξω ή αν είχες επιλογή θα προτιμούσες την Ελλάδα;

Θα με πονούσε πολύ αν έκανα παιδιά και μεγάλωναν στο εξωτερικό, να μην θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες. Θα προτιμούσα να μεγαλώσουν σε ένα περιβάλλον σταθερό και δίκαιο και να έχουν επιλογές για το μέλλον τους, ό,τι και αν σημαίνει αυτό.

————————————————————————————————————–

Πηγή φωτογραφιών: αρχείο συνεντευξιαζόμενων

Πηγή φωτογραφίας Exeter: wikipedia

—————————————————————————————————————

Διαβάστε επίσης:

J.Powley: Στο εσωτερικό των πρωτότυπων ξενοδοχείων-οχημάτων: http://www.sinapantima.gr/?p=5797

Ε.Αποστολίδη:Η…βραβευμένη νέα γενιά των Τεχνών: http://www.sinapantima.gr/?p=4457

Peter Watson: Ο…τυχερός πολυβραβευμένος συγγραφέας: http://www.sinapantima.gr/?p=4294

Alan Attwood: Ο εκδότης του περιοδικού των αστέγων της Αυστραλίας http://www.sinapantima.gr/?p=3254

 

 

12 POST COMMENT
Rate this article
5 (100%) 1 vote

Send Us A Message Here

Your email address will not be published. Required fields are marked *

12 Comments
  • September 16, 2015

    YPEROXO ARTHO!!!!!!!!!!!

    Nana- France
    Reply
  • September 16, 2015

    Συγκινητικό, με αλήθειες!μπράβο!πολύ ωραία τα γράφεις!

    Έλενα
    Reply
  • September 16, 2015

    η επιλογή των ατόμων πάρα πολύ καλή.όλοι φαίνονται πολύ αξιόλογα πρόσωπα!

    Ειρήνη-Έβρος
    Reply
  • September 16, 2015

    ΜΟΝΑΔΙΚΟ!!!!ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!! ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ NA ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

    ΒΑΣΙΛΗΣ_ΤΡΙΚΑΛΑ
    Reply
  • September 16, 2015

    οι πολιτικοί δεν νοιάζονται που φεύγουν οι νέοι μας στο εξωτερικό.ευτυχώς που υπάρχουν και δημοσιογράφοι σαν εσάς και διαβάζουμε και άρθρα που αξίζουν πολλά

    κέλλυ
    Reply
  • September 16, 2015

    Εξαιρετικό, όπως συνήθως!

    Δημήτρης
    Reply
  • September 16, 2015

    ωραίος πρόλογος, ωραίο κείμενο και ωραίοι οι άνθρωποι της συνέντευξης

    Νίκος Κ.
    Reply
  • September 16, 2015

    αν λίγο έδειχναν να ενδιαφέρονται οι πολιτικοί και έκαναν το ελάχιστο, δεν θα είχαμε αναγκαστεί όλοι εμείς να φύγουμε. κρίμα για την Ελλάδα μας που αγαπάμε και κυβερνιέται από ανάξιους!

    Όλγα- Σουηδία
    Reply
  • September 17, 2015

    Γράφεις μεγάλες αλήθειες στο άρθρο αυτό

    Ria-Berlin
    Reply
  • September 17, 2015

    συνεχίζουμε να αγαπάμε την Ελλάδα και τους Έλληνες που υποφέρουν. συνεχίζουμε να μην αγαπάμε τους πολιτικούς που προκάλεσαν όλα αυτά

    από Αυστραλία με αγάπη
    Reply
  • September 17, 2015

    διάβασα όσα σκέφτομαι και είναι πολύ συγκινητικό αυτό. έφυγα πριν την κρίση, γιατί την ένιωθα να έρχεται.στεναχωριέμαι για το πώς κατάντησαν την Ελλάδα μας άτομα που δεν θα πληρώσουν ποτέ για αυτά που έκαναν

    Γιώργος-Δανία
    Reply
  • October 29, 2015

    Enjoyed every bit of your blog

    Reply