Η μαμά του κολλητού του παιδιού μου, η νέα μου κολλητή
Στα μαθητικά και φοιτητικά χρόνια ήταν πάρα πολλά τα άτομα που φιλοξενήθηκαν στη λίστα των φίλων μας λόγω χαλαρότητας, ανωριμότητας κι ανυπαρξίας κριτηρίων επιλογής και πολλά από αυτά έγιναν σταδιακά μία μακρινή ανάμνηση, αφήνοντας ως δώρο κάποιες εμπειρίες, αρκετές φωτογραφίες και πολλά μαθήματα ζωής.
Με την είσοδό μας στον κόσμο των εργαζομένων στριμωχτήκαμε σε ένα άχαρο, αλλά απαραίτητο μεταβατικό στάδιο ξεκαθαρισμάτων, καθώς ο ελεύθερος χρόνος μας άρχισε να μειώνεται κι έπρεπε να τον διαθέτουμε σε πιο λίγους κι εκλεκτούς. Και φτάνει η στιγμή που γινόμαστε γονείς κι έρχεται ένα μικρό πλασματάκι να μας αλλάξει τελείως ρυθμούς, ισορροπίες, τρόπο σκέψης και μονοπωλεί το ενδιαφέρον και τον ελεύθερο-αν είχε μείνει- χρόνο μας. Γύρω από την ανάπτυξή του στήνεται ο νέος τρόπος ζωής μας και- καθώς μεγαλώνει- γύρω από το πρόγραμμά του στήνεται το πρόγραμμά μας.
Και μπαίνει στη ζωή μας το σχολείο, το προνήπιο, το νήπιο, το δημοτικό κι έρχονται τα πρώτα πάρτι, οι πρώτες σχολικές γιορτές κι αρχίζουν οι πρώτες δραστηριότητες. Και δημιουργείται ένας βασικός πυρήνας γονιών, που από ένα σημείο και μετά συναντάς συνέχεια σε όλα τα παραπάνω. Και ψάχνεις με αγωνία να γνωρίσεις τη μαμά του Νικόλα, του Κωνσταντίνου, του Γιάννη, που τους ξέρεις με ονοματεπώνυμο, όπως τους αναφέρει το παιδί σου και θες να δεις αν μπορείτε να ανταλλάξετε πάνω από δύο κουβέντες, γιατί το παιδί σου θέλει οπωσδήποτε να τους καλέσει σπίτι να παίξουν. Στην πραγματικότητα τους έχει ήδη καλέσει, το έχουν ήδη κανονίσει κι έχει γράψει σε χαρτάκι τον αριθμό του κινητού σου- που του το έμαθες να το λέει για ώρα ανάγκης- και το έχει δώσει στους φίλους του να το δώσουν στις μαμάδες τους να σε πάρουν.
Χωρίς να το καταλάβεις, εκεί που είχες καιρό να δεχθείς τόσο κόσμο σπίτι σου, γιατί ένιωθες κουρασμένη, έχεις ήδη στολιστεί, έχεις συγυρίσει, μαγειρέψει και τους περιμένεις με το πιο πλατύ χαμόγελο. Κι ενώ οι πρώτες συναντήσεις είναι αναγνωριστικές και είσαι τυπικά ευγενική και τα θέματα συζήτησης είναι ανώδυνα και περιστρέφονται κυρίως γύρω από τα παιδιά, με τον καιρό ανοίγεσαι και μιλάς και για θέματα δουλειάς, για άλλα ζητήματα που σε απασχολούν και χωρίς να το καταλάβεις κάποια μέρα εκεί που πίνετε κρασάκι με τη μαμά του κολλητού του παιδιού σου στη βεράντα του σπιτιού σου, συνειδητοποιείς ότι το παιδί σου σού έφερε στο σπίτι τη νέα κολλητή σου φίλη. Αυτήν που δεν είχες χρόνο λόγω δουλειάς, αλλά ούτε όρεξη -λόγω απογοήτευσης από τις προηγούμενες επιλογές σου- να βρεις. Διαπιστώνεις ότι αβίαστα κι αυθόρμητα το παιδί σου ένιωσε οικεία και ταίριαξε με παιδιά που έχουν γονείς, που ταιριάζουν με σένα. Γιατί μ’ έναν μαγικό και υπέροχο τρόπο τα παιδιά έλκονται συνήθως από άλλα παιδιά μεγαλωμένα με την ίδια αγάπη, τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες σκέψεις…
Mένεις να σκέφτεσαι ότι σε αυτό το πλάσμα δεν χρωστάς μόνο ότι έδωσε ένα νέο νόημα στη ζωή σου, αλλά σου σύστησε φίλους, που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα ήσουν ανοιχτός να καλωσορίσεις στην καθημερινότητά σου. Και καταλήγεις στο πιο γλυκό συμπέρασμα ότι η μητρότητα δεν είναι μόνο η πιο δύσκολη, απαιτητική, σημαντική αποστολή που θα μπορούσες να αναλάβεις. Είναι το πιο διασκεδαστικό, συναρπαστικό ταξίδι, που επιφυλάσσει τις καλύτερες εκπλήξεις…
Αφιερωμένο στις νέες μου κολλητές…
Διαβάστε επίσης:
Κατασκευές για παιδικό πάρτι με θέμα το ποδόσφαιρο
Έρευνα: Πώς επηρεάζει η γέννηση ενός παιδιού την επαγγελματική πορεία των γυναικών;
